บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 12 หน้า 5
ที่ทำงานวันชนะ นาวินเดินไปมาอย่างหงุดหงิด
วันชนะนั่งทำงานมองยิ้มๆ “แม่หาสาวให้ไม่เห็นน่าหงุดหงิดตรงไหน”
“ฉันมีช่อฟ้าแล้วนายก็รู้” นาวินทำหน้าเบื่อ
“ก็บอกแม่ไปสิ”
“บอกแล้ว...แต่แม่ก็อ้างว่าอยากให้ฉ้นรู้จักผู้หญิงคนอื่นด้วยก่อนที่จะตัดสินใจ”
วันชนะใช้ความคิด“ก็จริงนะ...กับคุณหมอนั่น...นายคืบหน้าแค่ไหนแล้วล่ะ”
“ก็...กำลังเรียนรู้กัน...เค้าเรียนรู้งานฉัน...ฉันก็เรียนรู้ชีวิตเค้า”
“นายเล่าเรื่องงานนายให้หมอฟังเหรอ”
“ก็...แค่บางส่วน” นาวินตอบอึกอัก
“ผู้หญิงที่จะมาเป็นเมียเราน่ะ...ต้องรู้แล้วก็เข้าใจงานเราจริงๆ นะ...แกไม่ไว้ใจที่จะเล่าให้หมอฟังหรือไง” วันชนะถามเสียงจริงจัง
นาวินหงุดหงิด“ไม่ใช่อย่างนั้น...ฉันไม่อยากทำให้ช่อฟ้ากลุ้มใจ”
“เค้าต้องรับให้ได้ .... เค้าต้องเชื่อมั่นเหมือนกับเรา"
นาวินนั่งลง สีหน้ากังวลมองหน้าวันชนะ“ฉันมีความสุขมากเวลาอยู่กับเขา...ฉันกลัวว่าถ้าเค้ารู้ว่างานฉันอันตราย ... เค้าจะรับไม่ได้”
“ถามเค้าตรงๆ สิ”
นาวินกลุ้มใจกับปัญหาของตัวเอง
ห้องทำงานผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ผู้อำนวยการนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานกำลังดูเอกสารของ โรงพยาบาลอยู่ สักพักก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น “เชิญครับ” เจษฎาเปิดประตูเดินเข้ามาผู้อำนวยการเห็นเจษฎาเข้ามาก็รีบยืน ต้อนรับอย่างให้เกียรติ “หมอเจษฎา...เชิญนั่งครับ...เห็นเลขาผมบอกว่าหมอมีเรื่องจะปรึกษา” เขาพาเจษฎาเดินมานั่งที่ชุดรับแขก
“ครับ...ผมอยากเสนอความคิดสำหรับโรงพยาบาลนี้ครับ”
“ดีเลยครับ...ผมชอบความคิดของหมอหลายๆ อย่าง”
“ผมอยากให้โรงพยาบาลเราทำ contact กับโรงพยาบาลที่เมืองนอก...สำหรับส่งต่อคนไข้”
“จะไม่ทำให้หมอของเราด้อยกว่าหมอที่เมืองนอกเหรอครับเราถึงต้องส่งต่อ”
“ตรงกันข้ามครับ เราทำเพื่อดึงคนไข้จากเมืองนอกมาที่นี่ เคสที่เราทำได้ดีกว่า...ถูกกว่า อย่างศัลยกรรมหรือ ออโทรโปรดิกส์”
“น่าสนใจ...ผมเพิ่งได้รับจดหมายจากไซด์นายเสนอแลกเปลี่ยนหมอกับเรา”
เจษฎาสงสัย“แลกเปลี่ยนหมอ”
“เค้าอยากได้หมอคนไทยเก่งๆ...ตอนนี้คนไทยที่นั่นเยอะมาก ถ้ามีหมอคนไทยที่พูดกับคนไข้รู้เรื่อง เค้าจะทำงานง่ายขึ้น”