บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 27 หน้า 4
ที่บริเวณทัพควายกลุ่มพวก 3 เฒ่ากับกลุ่มทิดสุบินมาถามหานายฮ้อยเคนจากกลุ่มผู้ช่วย
เฒ่าอ่ำเริ่ม “พวกข้อยต้องการคำตอบจากนายฮ้อย..บ่ได้จากผูซอย”
โทนตอบ “สิเป็นคำตอบจากปากนายฮ้อยหรือปากข้อยก็คือคำตอบเดียวกัน บ่แม่นอย่างที่เจ้าว่า”
จันทายื้อ “แต่เมื่อคืนซุมข้อยได้ยินกับหู ตอนที่เสือปรายมันถูกบักสีโหยิงตาย”
“แม่นแล้ว..ทุกคำเว้าเลยว่าเสือคำแสนเป็นคนฆ่าจันแดง แล้วยังไปฮ่วมมือฝึกวิชาอาคม กับนายฮ้อยผี เพื่อเตรียมมาตามล่าฆ่าเฮาเบิ่ดทุกคน” สุบินที่พูดออกมาเสียงดังฟังชัด ทำให้ชาวบ้านในทัพควายที่ยังไม่รู้เรื่อง พากันตกใจหันมาซุบซิบสงสัยกันระงม
โทนรีบผลักสุบิน “พอได้แล้วทิดสุบิน..เจ้าสิเฮ็ดให้เฮาแตกตื่นกัน”
“ก็ย่อนว่านี่มันเป็นเฮื่องความเป็นความตายของเฮา แล้วสิให้ปิดปากเงียบได้จังได๋”
เฒ่าเข่งหันไปที่ถึก “ในเมื่อผูซอยโทนยังบ่ยอมเว้าความจริง ถามผูซอยถึกก็ได้ ว่าจังได๋ล่ะผูซอยถึก เมื่อคืนเจ้าก็อยู่ในเหตุการณ์นำ จันแดงตายย่อนฝีมือเสือคำแสนแม่นบ่”
ผู้ช่วยถึกยืนนิ่งมาตลอด มือกำหมัดแน่นตลอดเวลา ที่เกิดการกระทบกระทั่งกัน เพราะใจที่ร้อนรุ่มจนโทนต้องดึงมากำชับห่างๆจากทุกคน “ผูซอย..ตกลงกันแล้วว่าเฮื่องนี่เฮาสิจัดการกันเองกับนายฮ้อย อย่าให้มันกลาย เป็นน้ำเผิ้งหยอดเดียว เฮ็ดให้เฮาต้องแตกตื่นจนแตกแยกกันเลย”
ถึกปัดมือโทน “แต่จันแดงกำลังสิแต่งงานกับข้อย ในเมื่อข้อยฮู้ความจริงว่าไผฆ่าคนฮัก ข้อยสิทนเงียบอยู่ได้จังได๋..ผูซอย !!”
“เฮื่องจังซี้มันหักห้ามใจยากเด้ออ้ายโทน เอื้อยจันแดงก็เป็นเอื้อยข้อย ต้องถืกฆ่าตาย โดยบ่ได้รับความยุติธรรม มันทนบ่ได้อีหลี”
“แต่เฮาก็ต้องซอยนายฮ้อยรักษาความสงบในทัพควาย..มาแตกแยกกันตอนนี่แล้วสิเดิน ทางไปเมืองล่างกันได้จังได๋”
เฒ่าอ่ำรีบเดินเข้ามา “เอ้า..ผูซอย..เซาเว้าพื้นได้แล้ว เฮาก็ต้องไปเอาความจริงจากนายฮ้อย เดี๋ยวนี้..ไปโว้ยหมู่เฮา..ไปหานายฮ้อยกัน” เฒ่าอ่ำนำพวกชาวทัพควายทั้งหมดเดินหน้าชนผู้ช่วยโทนจนเซอย่างไม่สนใจ
“เซา..เซา !!!” โทนพยายามห้าม แต่ไม่มีใครฟัง ถึกกับแสงโสมเองก็เอาแต่นิ่งไม่พูดอะไรยิ่งทำให้โทนหน้าเสีย
นายฮ้อยเคนกับคำแก้วเดินกุมมืออย่างเข้าใจกันกลับเข้ามาที่ทัพควาย แต่ได้ยินเสียงดังเรียกตนก็แปลกใจ
“เกิดอีหยังกันเบาะอ้าย ?”
นายฮ้อยเคนสงสัยปล่อยมือจากคำแก้ว แล้วเดินไปที่กลุ่มพรรคพวกทัพควายที่กำลังแห่กันเข้ามาตามหา