บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 9 หน้า 4

“เซาได้แล้ว!! นี่ขนาดเห็นอยู่ทนโท่ว่าเจ้าเป็นคนผิดยังบ่ยอมรับ แม้แต่คำขอขมาสักคำ ก็บ่มี ต้องให้มีคนตายย่อนเจ้าอีกเจ้าถึงจะเซาแม่นบ่คำแก้ว”

“จังซั่นอ้ายก็ปล่อยข้อยไปตามยถากรรมโลด สิได้บ่มีไผตายย่อนข้อยอีก มื้ออื่นก็ได้ ฟ้าสางตอนได๋  อ้ายก็พาพวกไปโลด แล้วถิ่มข้อยไว้กับเฒ่าโสมก็พอ”

นายฮ้อยเคนสงสัย “เรื่องนี้ล่ะที่อ้ายต้องถามเอาความให้ได้ เป็นหยังเฒ่าโสมถึงได้สำคัญกับเจ้านัก”

คำแก้วชะงักแล้วปิดปากเงียบไม่ยอมพูด เลยยิ่งทำให้นายฮ้อยเคนอยากรู้เข้าไปบีบแขนเค้นให้พูด

“เว้ามา !! เจ้ามาหาเฒ่าโสมเฮ็ดหยั่ง..เว้ามาคำแก้ว !!!”

คำแก้วอึกอักแล้วตัดสินใจ “เอื้อยคำแพงสั่งไว้ก่อนตาย !!”

“คำแพงสั่งเจ้าไว้ ??? สั่งไว้ว่าอีหยัง”

“ก็..ก็..สั่งไว้ว่า...คั่นเอื้อยบ่อยู่แล้ว ให้ข้อยมาอยู่กับเฒ่าโสม สิได้บ่ต้องเป็นภาระให้อ้าย ต้องดูแล”

นายฮ้อยเคนชะงักอย่างไม่ค่อยเชื่อ “คำแพงเว้าจังซั่นอีหลี ?”

คำแก้วอึกอัก “แม่น..แม่นแล้ว เอื้อยเว้าจังซั่นนั่นล่ะ อ้ายฮู้แล้วก็เลิกยุ่งกับข้อย ปล่อยข้อยไป ตามทาง ส่วนอ้ายไปค้าควายของอ้าย จบบ่ !!” คำแก้วตัดบทแค่นั้นแล้วจะเดินออกไป แต่นายฮ้อยเคนดึงแขนคำแก้วแรงๆเข้ามาหาตัว คำแก้วเสียหลักเซถลามาชนกับนายฮ้อยเคนจนตัวชิด...ว๊าย !!!! เงยหน้าขึ้นมาสบตากัน

“เจ้าขี้ตั๊วะได้บ่เป็นตาเชื่อเลยคำแก้ว คำแพงบ่เคยพ้อเฒ่าโสมมาก่อน แล้วสิสั่งเสียให้น้องสาวคนเดียวมาอยู่กับคนที่บ่เคยพ้อได้จังได๋”

คำแก้วชะงัก “เอื้อยสั่งข้อยมาจังซั่นอีหลี..เป็นนายฮ้อยบ่จำเป็นต้องฉลาดไปทุกเรื่องดอก หัด โง่บ่ฮู้จักเรื่องบ้างก็ได้..ปล่อยข้อย..บอกให้ปล่อย !!!”

“บ่ได้ !! คั่นเจ้าบ่ยอมเว้าความจริง อ้ายสิไปถามเฒ่าโสมเองก็ได้”

นายฮ้อยเคนผลักคำแก้วลงไปที่กองฟาง แล้วจะออกไปหาเฒ่าโสม แต่ระหว่างนั้นถึกรีบเข้ามาตาม

“นายฮ้อย...นายฮ้อย..รีบไปเบิ่งหมู่เฮาเถาะ เกิดเรื่องกันแล้ว” นายฮ้อยเคนชะงักมองผู้ช่วยถึกด้วยสีหน้าสงสัย

ลานหมู่บ้าน มืดถูกหมัดของจันทากระแทกหน้าจนหงาย ท่ามกลางเสียงเฮโลเชียร์กันลั่นของกุลาและพวกลูกน้องเฒ่าโสม ส่วน 3 เฒ่าก็ไม่ได้สนใจวงหมัดมวยเพราะกำลังเมากึ่มอยู่กลางวงล้อมของสาวหมอลำที่ ป้อนเหล้ายาอาหารกันเต็มคราบและเมาแอ๋

สีโหห้าม “เซาได้แล้ว..พวกเจ้าเมาจนบ่มีสติกันแล้ว..เลิกๆๆๆๆ”

มืดอ้อแอ้ “มึงหลบไปบักสีโห..อย่ามาเสือกเรื่องของกู”

“แต่เจ้าเมาหลายแล้วบักมืด”