บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 9 หน้า 5

แสงอ้อแอ้ “มึงนั่นล่ะหลบไปเลยบักสีโห!! คั่นกูกับบักมืดคว่ำบักจันทาได้ เงินพนันกับผูสาวงามๆนั่นสิเป็นของพวกกู” ทิดแสงพูดไปก็หันไปยิ้มหวานเยิ้มกับสาวหมอลำหน้าตาจิ้มลิ้ม นุ่งผ้าแถบโชว์พุงขาวๆที่ยืนอยู่ข้างกุลา โดยในมือกุลามีธนบัตรอยู่หลายใบโบกไปมา

“เอ้า..อย่าฟ้าวเซาตีกันแมะ พวกข้อยวางพนันพวกเจ้าเอาไว้หลาย ไผอยากได้เทิ้งเงิน เทิ้งผูสาวงามๆไปนอนกก ก็ฟ้าวตีกันให้ตายไปข้างโลด…ฮ่าๆๆๆ” กุลายั่วยุพวกทัพควายให้ตีกันเอง และหัวเราะชอบใจพร้อมกับพวกลูกน้อง สีโหไม่พอใจเลยเข้าไปผลักไหล่กุลา “เจ้าเซายุให้พวกข้อยตีกันได้แล้ว”

“เฮ้ย !! กูบ่ได้ยุจักหน่อย..พวกสูอยากได้เงิน อยากได้ผูสาวไปนอนกก พวกสูก็เลยตีกัน เอง..คั่นมึงบ่อยากได้ก็อย่าเสือก เอ้า..เริ่มตีกันได้แล้ว พวกกูรอเบิ่งอยู่”

สีโหจะเข้าไปห้ามอีก แต่กุลากับพวกลูกน้องก็เข้ามาชาร์จล็อคตัวเอาไว้ แถมยังชกท้องสีโหจนจุก

สุบินเมาร้องตะโกนเชียร์จันทา “บักจันทา..ฟ้าวกระทืบบักแสงกับบักมืดให้หมอบไปโลด คืนนี้เฮาสิได้นอนกกสาวๆพร้อมเงิน บ่ต้องลำบากไปค้าควายเมืองล่างแล้ว...ฮ่าๆๆๆ”

จันทาพยักหน้ารับ แล้วตั้งการ์ดเชิงมวยอย่างเมาๆ ทิดแสงกับบักมืดหันมาเอาจริง ตั้งท่าเชิงมวยอย่างเมาๆพร้อมพุ่งใส่ แต่พอเข้าไปใกล้จันทา ก็โดนมือตีนจันทาสอยกลับมาคนตุบสองตุบ

สีโหห่วง “พอได้แล้วบักจันทา...พวกเดียวกันเอง..อย่าตีกันเลย..พอได้แล้ว”

แต่จันทาไม่ฟัง ทั้งกระทืบทั้งเตะใส่ท้องมืดกับทิดแสงจนนอนตัวงอ ก่อนที่นายฮ้อยเคนกับผู้ช่วยถึกจะเข้ามาห้าม นายฮ้อยเคนกระชากจันทามาแล้วชกหน้าเปรี้ยง จนเซถลาไปทางสุบิน ส่วนบักมืดกับทิดแสงก็โดนกระชากคอเสื้อขึ้นมา แล้วโดนเหวี่ยงให้หัวมากระแทกกันเอง จนมึนล้มลงไปกอง

“นายฮ้อย..มาห้ามพวกมันเฮ็ดหยั่ง พวกข้อยกำลังม่วนเลย..ฮ่าๆๆๆ”

นายฮ้อยเคนหันขวับมองกุลาอย่างไม่พอใจ เข้าไปชักพีดพร้าที่เอวผู้ช่วยถึก แล้วปรี่เข้าไปใช้คมมีดพร้าจ่อคอกุลา “คนของข้อยบ่เคยมีสันดานโจรคือพวกเจ้า..จำไว้ ผูซอยถึก สีโห พาทุกคนกลับไปที่ พักแรม..เดี๋ยวนี้ !!!”

สีโหสะบัดตัวจากพวกกุลา แล้วรีบเข้าไปช่วยพยุงมืดกับทิดแสงให้ลุกขึ้นพาออกไป ส่วนถึกก็เข้าไปที่พวก 3 เฒ่า แล้วสั่งให้เลิกนัวเนียสาวๆหมอลำ “ตาเฒ่า..พอได้แล้ว กลับ !!”

3 เฒ่าหน้าจ๋อยๆ หันไปมองสาวหมอลำตาปริบๆ โบกมือร่ำลาเสียดายก่อนจะพากันเดินคอตกออกไป

กระท่อมเฒ่าโสม เฒ่าโสมยังนอนให้สาวชาวบ้านหน้าตาจิ้มล้มบีบนวดเอาใจ ระหว่างนั้นคำแก้วเดินเข้ามา ลูกน้องเฒ่าโสมที่เฝ้าตรงหน้าบ้านขยับขวาง แต่คำแก้วไม่มีท่าทีกลัว “พ่อเฒ่า ข้อยมีเรื่องต้องคุยนำตามลำพัง”

เฒ่าโสม  มองอย่างสงสัย “ตามลำพังกับข้อย ?”

“แม่นแล้ว..มีแค่ข้อยกับพ่อเฒ่า 2 คนเท่านั้น ห้ามผูอื่นเข้ามายุ่งเด็ดขาด”

เฒ่าโสม  หัวเราะชอบใจ “ฮ่าๆๆ..อีคำแก้ว..ตั้งแต่พ้อเจ้ามา เจ้ามีแต่เรื่องเฮ็ดให้ข้อยมักหลาย”