บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 11 หน้า 2

จันดีส่ายหน้า “โธ่เอ้ย..นึกว่าเฮื่องหยัง” จันดีส่ายหน้าทำเป็นไม่สนใจ บุญตาเลยโมโหทุบหลังจันดีดังอั๊ก !!

“อ้าย!! อ้ายเฮ็ดบ่ฮู้บ่ชี้ได้จังได๋ ไสว่าอ้ายฮักข้อย”

“เซาก่อนบุญตา อ้ายยังฮักเจ้าบ่ได้ลดน้อยลงเลย แต่คั่นบ่เฮ็ดตามที่อ้ายเจ้าสั่ง อ้ายเจ้าสิบ่พอใจแล้วลงไม้ลงมือกับเจ้า เจ้าสิเจ็บโตหลายแล้วข้อยก็ซอยบ่ได้นำ”

“จังซั่นอ้ายก็ฟ้าวพาข้อยหนีไปตามที่เคยวางแผนไว้โลด ไปตอนนี้เลยก็ได้”

“บ่ได้..ตอนนี้ข้อยมีข้อตกลงกับอ้ายเจ้าไว้แล้ว”

“ข้อตกลง ?....ข้อตกลงหยัง?” จันดีชะงักที่เผลอหลุดปากไปมองหน้าบุญตาอย่างอึกอัก

เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ที่กระท่อมคำแสน หลังจากที่คำแสนกับจันดีช่วยเฒ่าโสมกับกุลากลับมาถึงกระท่อม จันดียืนรออยู่หน้ากระท่อม จนกระทั่งคำแสนเดินออกมา

“อาการพ่อใหญ่โสมเป็นจังได๋น้อ”

“บ่เป็นหยังแล้ว” คำแสนจะเดินออกไป “ยินดีนำที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่เจ้าวางไว้เบิ่ด”

คำแสนหยุดเหลียวหันมามองหน้าจันดี และอ่านสีหน้าที่แฝงนัยบางอย่างออก

“ปากเจ้าว่ายินดีกับข้อย แต่หน้าเจ้ามันบอกว่าเจ้าอยากคุยเฮื่องอื่นกับข้อยหลายกั่ว”

“หึๆๆ..เว้ามาตรงๆจังซี้ก็ดีแล้วสิบ่ได้เสียเวลา ทันทีที่เจ้าฮู้ว่าเฒ่าโสมถูกจับกุม ข้อยก็ฮู้ได้ ว่าเจ้าบ่ได้วางแผนซอยชีวิตเฒ่าโสม เพื่อแลกกับการสอนวิชาอาคมให้เจ้าเถาะนั่น แต่มีผลประโยชน์อื่นที่น่าสนใจกว่าหลาย”

คำแสนชะงักหรี่ตามองเขม็ง จันดียิ้มร้าย “เฒ่าโสมออกปล้นมาหลายปี ต้องเก็บซ่อนสมบัติไว้หลายเติบ หลัง จากสอนวิชาอาคมให้เบิ่ดแล้ว เจ้าก็แค่วางแผนฆ่าแย่งชิงสมบัติเพิ่น ลงทุนแค่น้องสาวคนเดียว คุ้มเต๊กกั่วคุ้ม”

“บักจันดี !!!” คำแสนชักมีดออกมาแล้วชี้หน้าจันดี ที่ไม่กลัวแต่จ้องเขม็ง

“ข้อยร่วมหัวจมท้ายกับเจ้ามาขนาดนี้แล้ว ถึงเวลาร่ำรวยข้อยก็ควรได้ส่วนแบ่ง แล้วเจ้าสิ ได้คนฉลาดๆอย่างข้อยคอยซอยวางแผนให้แก้แค้นบักเคนกับพวกได้ง่ายๆ”

คำแสนนิ่งมองจันดีที่มีท่าทางไม่เกรงกลัวอยู่ครู่ ก่อนจะลดมีด “จากนี้ไปข้อยต้องตั้งหน้าตั้งตาฝึกวิชาอาคม..คงบ่มีเวลามาดูแลชุมโจร..ได้คนมาซอย เบิ่งให้ก็คงหายห่วงไปได้บ้าง”

คำแสนเก็บมีดเข้าฝัก จันดียิ้มรับ สองคนมองหน้ากันอย่างไว้เชิง ถึงแม้จะบรรลุข้อตกลง แต่สายตาของทั้งคู่ก็ยังหาความไว้เนื้อเชื่อใจกันจริงๆ จังๆ ไม่ได้ ทุกอย่างยืนอยู่บนคำว่าผลประโยชน์