รีเซต

บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 11 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 11 หน้า 4
Entertainment Report_1
2 ตุลาคม 2560 ( 18:22 )
2.9M
นายฮ้อยทมิฬ ตอน 11
23 หน้า

ความชำนาญของนายฮ้อยเคนทำให้มองดูก็รู้ ว่ามาถึงบริเวณที่ต้องหยุดทัพควาย นายฮ้อยเคนลูบแผงคอม้าให้หยุดอยู่นิ่งๆแล้วคุยกับม้าเบาๆ “เซาก่อนเสี่ยว..เฮามาถึงหม่องแล้ว”

นายฮ้อยเคนคุยกับม้า แล้วจึงหันไปตะโกนสั่งผู้คนในทัพควาย “เซา....เซา !!!!!”

นายฮ้อยเคนสั่งเสียงดัง แล้วขี่ม้าไปรอบๆ ทำให้ทัพควายหยุดตามคำสั่ง ถึกที่ขับเกวียนให้คำแก้วกับบัวเขียวหยุดกับที่ตามคำสั่ง คำแก้วลงจากเกวียน แล้วใช้มือป้องแสงแดดที่แผดจ้า มองตรงไปที่ส่วนหน้าของทัพควายด้วยความสงสัย “เกิดหยังขึ้นล่ะ อ้ายเคนถึงต้องหยุดทัพควาย”

ถึกไม่ตอบคำแก้ว กลับยิ้มมุมปากนิดหนึ่ง แล้วลงจากเกวียนเดินไปหานายฮ้อยเคนที่หน้าสุดของทัพควาย

“ตามมาเดี๋ยวเจ้าก็ฮู้เอง” คำแก้วกับบัวเขียวมองหน้ากันอย่างสงสัย แสงโสมกับจันแดงที่ลงมาจากเกวียนที่มีผู้ช่วยโทนขับเกวียนให้ ก็พากันสงสัยเหมือนกัน นายฮ้อยเคนลงจากม้า แล้วยืนนิ่งด้วยสีหน้าสงบอย่างตั้งใจ ชาวคณะทัพควายที่รู้ระเบียบดีต่างพากันทยอยเข้ามา ยืนอยู่ข้างหลังนายฮ้อยเคนอย่างเป็นระเบียบ รวมทั้งคำแก้ว บัวเขียว แสงโสมและจันแดง นายฮ้อยเคนยกมือพนมกลางอก

“ข้อยนายฮ้อยเคน ผู้นำทัพควายไปขายเมืองล่าง กำลังสิลุล่วง ผ่านพ้นเขตเมืองสกลนครเข้าสู่เมืองกาฬสินธ์ ขอพระธาตุเชิงชุม พระนารายณ์ พระธาตุ พนม ตลอดจนพระธาตุบนดอยภูผาอันศักดิ์สิทธิ์ ขอจงซอยคุ้มครองข้อยกับพวกพ้องที่ ฮ่วมเดินทางมานำ ให้เดินทางโดยปลอดภัยด้วยเถิด”

นายฮ้อยเคนยกมือขึ้นจรดเหนือหัว ชาวคณะทัพควายทั้งหมดพนมมือแล้วกล่าวสาธุพร้อมกัน “สาธุ.สาธุ..สาธุ”

ทันที่ที่คำกล่าวสาธุของทุกคนจบลง เมฆบนท้องฟ้าเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว ลมกรรโชกพัดแรงจนต้นไม้ใบหญ้ารอบๆ ตัวไหวผิดปกติ  บรรดาหญิงสาว 4 คนที่เพิ่งเดินทางมากับทัพควายเป็นครั้งแรก ต่างพากันอดแปลกใจไม่ได้ จันแดงรู้สึกกลัวถึงกับต้องขยับเข้าใกล้เกาะแขนแสงโสมแน่น

“บ่ต้องย่านไปดอกอ้าย..บ่อแม่นลางฮ้าย..เป็นลางดีให้เฮาเดินทางต่างหาก”

“ลางดี ?” แสงโสมมองโทนอย่างสงสัย จนนายฮ้อยเคนหันมาบอกทุกคนจึงเข้าใจ

“สิ่งศักดิ์สิทธิ์อนุญาตให้ผ่านแล้ว..ตั้งแต่มื้อนี้เฮาสิพ้นจากเขตสกลนครบ้านเฮา ขอให้ทุกคนเฮ็ดตามกฏของทัพควายอย่างเคร่งครัด บ่ว่าสิเกิดเรื่องยากแค้นแสนเข็ญจังได๋ เฮาสิต้องเดินทางไปให้ถึงเมืองล่างให้ได้”

“ชีวิตหมู่เฮาอยู่ในมือนายฮ้อยแล้ว..สิบ่ย้อนกลับเฮือนอีก..ข้อยฝากนำเด้อ”

อาจารย์เม้ากล่าวแทนทุกคนที่พยักหน้ารับอย่างหนักแน่น นายฮ้อยเคนพยักหน้ารับ แล้วกระโจนขึ้นไปนั่งบนหลังม้าพร้อมชูปืนขึ้นฟ้ายิงให้สัญญาณ..เปรี้ยง !!


23 หน้า