บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 24 หน้า 6
ที่พักแรม นายฮ้อยเคนเดินกลับมาที่เกวียน คำแก้วเดินตาม
“อ้ายตัดสินใจไปแล้ว เจ้าบ่ต้องถามอีก”
“แต่ว่า..” นายฮ้อยเคนหันขวับมามองจริงจัง คำแก้วชะงัก
“อาการดีขึ้นแล้วเบาะ ถึงได้มาตามถามเซ้าซี้จังซี้”
“ได้นอนพักแล้วก็พอสิดีขึ้นมาบ้างล่ะอ้าย”
“ดีขึ้นแล้วก็ดี..มื้ออื่นอ้ายสิเฮ็ดพิธีผูกข้อไม้ข้อมือให้สีโหกับบัวเขียว ทุกคนควรสิอยู่กันพร้อมหน้า”
“แล้วแสงโสมล่ะอ้าย”
“คั่นบ่กลับมาเอง..ก็ถือซะว่า แสงโสมบ่แม่นคนของทัพควายอ้ายอีกแล้ว
นายฮ้อยเคนยืนยันคำนั้นหนักแน่นแล้วเดินออกไป คำแก้วชะงักสีหน้าเป็นห่วงแสงโสม
“แสงโสม....” คำแก้วนิ่วหน้าครุ่นคิดตัดสินใจบางอย่าง
ที่พักแรม คำแก้วรีบเดินจะออกไปจากทัพควายอย่างระวังตัวไม่ให้ใครเห็น แต่ต้องชะงักตกใจแรงเมื่อเจอนายฮ้อยเคน ย้อนกลับมาขวางมองเขม็ง
“คึดสิไปไส..หึ !! คำแก้ว !!”
“อ้ายเคน !! เอ่อ...ไป..ไป..เอ่อ…ไปหาเอื้อยบัวเขียว”
นายฮ้อยเคนชี้ไปอีกทาง “บัวเขียวอยู่กับสีโหที่เกวียนทางพุ้น บ่แม่น…ทางที่จะออกไปจากทัพควาย ..ทางนี่ !!
คำแก้ว อ้าว..เบาะอ้าย..ข้อยคงยังมึนๆหัวบ่ซำบายอยู่..ไปทางนี้ก็ได้”
คำแก้วทำหน้าซื่อๆจะไปอีกทาง แต่เจอนายฮ้อยเคนพุ่งเข้าไปคว้าข้อมือรั้งไว้
“เจ้าหาเฮื่องเดือดฮ้อนให้อ้ายมาหลายเถื่อแล้ว คึดว่าอ้ายสิบ่ฮู้ทันเจ้าเบาะ”
คำแก้วยังตีหน้าซื่อ “ฮู้ทัน..ฮู้ทันอีหยังล่ะอ้าย”
“หึ !! ฮู้ว่าเจ้าคึดสิออกไปตามหาแสงโสมผูเดียวจังได๋ล่ะคำแก้ว !!!”
คำแก้วสะดุ้ง “กลางค่ำกลางคืนจังซี้ ข้อยนี่เบาะสิไปตามหาแสงโสมผูเดียว…โอ้ย..อ้ายเอา หยังมาเว้า ข้อยกับแสงโสมซังขี้หน้ากันหลาย แสงโสมไปพ้นๆ ทัพควายแล้ว ข้อยแฮง ซำบายใจ”
“จังซั่นติ”
“แม่นแล้วอ้าย แฮงอยู่แฮงเห็นหน้าแฮงหน่าย..ไปซะได้ก็ดี”