บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 24 หน้า 8
“หยังล่ะ”
“เจ้าว่าเจ้าเป็นเสือเคยฮ่วมปล้นกับพ่อ แล้วตอนนี่เจ้ายังออกปล้น มีลูกน้องอยู่บ่”
เสือปรายนิ่งไปมองแสงโสมด้วยรอยยิ้มบางอย่าง
ที่พักแรม สีโหกับบักมืดกำลังต่อรองราคาซื้อขายควาย กับเสือเปล่งที่ปลอมตัวมาเป็นพ่อค้ารับซื้อควาย
“แค่ 500 เองเบาะ !! กดราคาข้อยเกินไปแล้ว..ควายข้อยโตก็ใหญ่ รูปร่างก็ดี โรคอีหยังก็ บ่มี ให้แค่นี้ข้อยบ่ขายให้เสียดายดอก”
“จังซั่นข้อยให้อีก 200 ส่วนอีกโตให้ 500 ซำเก่าย่อนว่ามันโตน้อยกว่า หลายกว่านี่ก็บ่ซื้อ”
“แต่คั่นข้อยพามันไปเมืองล่าง ราคาได้หลายกว่านี่”
“จังซั่นเจ้าก็ฟ้าวพาไปขายเมืองล่าง บ่ต้องเสียเวลาข้อย” เสือเปล่งทำท่าจะเดินออกไป บักมืดรีบตามไปขวางไว้
“ถ่าก่อนๆ ขอให้อีกจักหน่อยเถอะพ่อใหญ่ หมู่ข้อยกำลังสิแต่งเมีย ควายมันก็บ่ได้มีหลาย ต้องตัดใจเลือกมาขายก่อนไปฮอดเมืองล่าง ย่อนว่าอยากได้เงินสดเอาไปวางค่าดอง ผูสาว”
เสือเปล่งนิ่งไปแล้วทำท่าครุ่นคิด ระหว่างนั้นนายฮ้อยเคนเข้ามาพอดี
“คั่นบ่ให้ราคาที่โตละ 900 ก็บ่ต้องขายดอกบักสีโห ถ่าเอาไปขายเมืองล่างดีกว่า ส่วนเฮื่องเงินที่อยากมอบให้บัวเขียว ข่อยสิให้เจ้าหยิบยืมไปใช้ก่อนก็ได้” เสือเปล่งชะงักไปครู่ทำเป็นมองนายฮ้อยอย่างไม่รู้จักมักคุ้น
“เจ้าผูนี่ ?”
“นี่นายฮ้อยทมิฬ นายฮ้อยทัพควายเฮาเอง”
เสือเปล่งทำเป็นตกใจ “นายฮ้อยทมิฬ !! เจ้าอย่ามาหลอกตั๋วข้อย..นี่คือนายฮ้อยทมิฬโตเป็นๆ อีหลีเบาะ”
“แม่นแล้ว..นี่ล่ะนายฮ้อยทมิฬ จากบ้านสว่างแดนดิน”
“เป็นบุญของข้อยหลายที่ได้พ้อนายฮ้อยทมิฬที่เลื่องลือไปทั่วอีสาน..บุญหลายอีหลี”
เสือเปล่งย่อตัวแล้วยกมือไหว้ท่วมหัว ทำเอานายฮ้อยเคนกับสีโหและมืดพากันแปลกใจ
ป่าละเมาะ สีโหนับเงินธนบัตรจากเสือเปล่งแล้วพอใจ “ขอบใจหลายพ่อใหญ่”
“บ่เป็นหยังดอก..ซุมเจ้าบ่บอกข้อยก่อนว่าเป็นทัพควายนายฮ้อยทมิฬ นายฮ้อยคนดีที่บ่ ได้แค่เดินทางไปค้าควาย แต่ยังซอยเหลือชาวบ้านที่เดือดฮ้อนระหว่างทางนำ”
นายฮ้อยเคนมองอย่างแปลกใจสงสัย “ไผเอิ้นข้อยว่าจังซั่นล่ะพ่อใหญ่”
“ก็ทั่วกันเบิ่ดนี่แหละนายฮ้อย ตลอดทางที่ข้อยเดินทางรับซื้อควาย ข้อยได้ยินแต่ชาว บ้านเว้ากันปากต่อปาก เฮื่องที่นายฮ้อยทมิฬซอยปราบโจรบ้านเสือโฮก แล้วยังซอยปราบผีปอบที่บ้านหนองแสงอีก”