บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 24 หน้า 7

นายฮ้อยเคนยิ้มกวน “หึ..นั่นบ่แม่นสันดานเจ้าดอกคำแก้ว ปากเจ้าอาจสิว่าซังขี้หน้าแสงโสม มักผิดกันอยู่เรื่อย แต่เจ้าขี้สงสารคน ต่อให้ซังขี้หน้าปานได๋ คั่นเดือดฮ้อนต้องการ ความซอย เหลือ..เจ้านี่ล่ะสิเป็นคนแรกที่ยื่นมือไปซอย” คำแก้วชะงักเพราะนายฮ้อยเคนพูดจี้ใจดำ พร้อมเดินเข้าหาจนเข้ามาใกล้มาก “อ้าย..อ้ายสิเฮ็ดหยัง”

“คืนนี้เจ้าต้องไปนอนอยู่ใกล้ๆอ้าย ต้องอยู่ในสายตาอ้ายเทิ้งคืน !!”

นายฮ้อยเคนพูดพร้อมกับเข้าไปช้อนตัวอุ้มคำแก้วขึ้นตัวลอยทันที คำแก้วตกใจ

“อ้าย !! อ้ายป๋าข้อย...ป๋าข้อยลงเดี๋ยวนี่” นายฮ้อยเคนไม่ยอมปล่อย อุ้มคำแก้วพาเดินกลับไปที่เกวียน

วันใหม่ แสงโสมนอนหมดสติอยู่ข้างกองไฟที่มอดจนเหลือแต่ควัน เสือปรายนั่งมองแสงโสมด้วย สายตาโลมเลียอย่างอดเสียดายไม่ได้ มือก็ลูบไล้ไปตามแขนตามหน้าอย่างหื่น

“ขาวจังซี้ เนื้อโตก็นุ่มนิ่มจังซี้… มันน่าเสียดายแท้..คั่นบ่ต้องเฮ็ดตามแผนของพ่อกูล่ะก็ อีแสงโสมเอ้ย…มึงถึกกูจับเฮ็ดเมียวนไปหลายรอบแล้ว…ฮึ่ย !!”

เสือปรายบ่นเสียดายได้ครู่ แสงโสมก็เริ่มรู้สึกตัว เสือปรายต้องรีบถอยออกมาห่างๆ แล้วทำเป็นหันไปดูกะปอม เสียบไม้ที่ย่างกับกองไฟ แสงโสมลืมตาขึ้นมาได้หันไปเห็นเสือปรายก็ตกใจ รีบดูสภาพตัวเองทันที

“บักห่า !! มึงเฮ็ดหยังกู !!!”

“เซาๆๆ ใจเย็นแสงโสม คั่นอ้ายคึดแตะต้องโตเจ้าอีหลี เจ้าก็ต้องฮู้สึกโตแล้ว”

เสือปรายพูดไปก็ให้แสงโสมเช็คเสื้อผ้าตัวเองซึ่งยังสวมอยู่ปกติ แล้วถามหามีดตัวเอง

“มีดข้อย..มีดข้อยอยู่ไส”

เสือปรายชี้ให้ดูว่าปักอยู่ที่ขอนไม้ใกล้ๆ กองไฟ “อ้ายเอามาเฮ็ดกะปอมย่างให้เจ้าเบิ่ดสติไปข้าม มื้อข้ามคืนจังซี้ตื่นมาต้องหิวหลายแน่” เสือปรายพูดพร้อมยื่นกะปอมย่างให้ด้วยรอยยิ้มอย่างไมตรี แต่แสงโสมยังไม่ไว้ใจ

“เซาคึดว่าอ้ายเป็นศัตรูได้แล้วแสงโสม พ่อเจ้ากับพ่ออ้ายสาบานเป็นอ้ายน้องกัน เจ้าก็บ่ ต่างจากน้องสาวของอ้ายดอก” เสือปรายยังยื่นกะปอมให้ แสงโสมเริ่มลดความระแวงลงแล้วรับกะปอมมาฉีกเนื้อกินเพราะความหิว เสือปรายเริ่มยิ้มมุมปากที่เริ่มทำให้แสงโสมเชื่อใจได้ แต่แสงโสมก็ยังตั้งคำถาม

“คั่นนั่นเป็นเฮื่องจริง ในเมื่อพ่อข้อยตายไปแล้ว เป็นหยังเจ้าต้องมาตามหาข้อยอีก”

“ย่อนว่าคำสั่งเสียของพ่ออ้ายว่าต้องรับใช้พ่อใหญ่โสม บ่ต่างจากพ่อแท้ๆของโตเอง ในเมื่อน้องสาวเดือดฮ้อนแล้วอ้ายสิถิ่มได้จังได๋ล่ะ” แสงโสมนิ่งไป เนื้อกะปอมที่เคี้ยวอยู่ติดคอ เสือปรายก็ช่วยยื่นกระบอกน้ำให้ แสงโสมรับมาดื่มอึกๆๆ ความคิดที่เห็นว่าเสือปรายไม่น่าไว้ใจ เริ่มหายไปและเริ่มไว้ใจมากขึ้น

“ข้อยเซือแล้วก็ได้ว่าเจ้าฮู้จักกับพ่อข้อยอีหลี..แต่”