บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 24 หน้า 9
“แม่นแล้ว..ที่เจ้าได้ยินมาคือเฮื่องจริง แต่ยังขาดเฮื่องปราบควาญบ้าที่ถ้ำเหล็กไหลบนภูเสืออีก เฮื่องนั่นดุเดือดเลือดพล่านหลายกว่า”
นายฮ้อยเคนปราม “บักมืด”
“บ่ต้องถ่อมโตดอกนายฮ้อย ได้พ้อคนดีๆ ถือเป็นบุญหลายของข้อย บ้านข้อยอยู่บ่ไกลจากแถวนี่ ข้อยอยากขอเชิญนายฮ้อยไปกินข้าวที่บ้านให้เป็นมงคลกับข้อยได้บ่”
“ขอบใจหลายพ่อใหญ่..แต่ข้อยซื่อนายฮ้อยเคน เป็นแค่นายฮ้อยธรรมดา ให้บุญให้กุศลไผบ่ได้ดอก คั่นอยากได้บุญก็เอาอาหารไปถวายวัด ถวายพระเถาะ” นายฮ้อยเคนหันไป “สีโห บักมืด กลับกันได้แล้ว”
“ถ่าก่อนนายฮ้อย..แล้วนายฮ้อยสิพักแรมหม่องนี่อีกโดนบ่”
นายฮ้อยเคนหันมามองแล้วไม่ตอบอะไร เดินออกไปพร้อมกับสีโหและมืด เสือเปล่งมองตามจิกหน้าเข้มยิ้มร้ายชิงชังนายฮ้อยเคน “ระวังโตเหลือเกินนะมึงนายฮ้อยทมิฬ..ระวังให้ได้ตลอดเถาะ”
นายฮ้อยเคนเดินกลับเข้ามาในทัพควาย พร้อมสีโหและมืด
“เสียดายเด้..นายฮ้อยบ่น่าไปปฏิเสธพ่อใหญ่เลย เฮาเลยอดได้ลาภปาก”
สีโหว่าบักมืด “เจ้านี่เห็นแก่กินหลาย”
“ข้อยเคยสั่งซุมเจ้าไว้แล้วบ่แม่นเบาะ ว่าอย่าค้าขายกับคนแปลกหน้า สิถูกหลอกเอาได้ ดีที่ข้อยผ่านมา เห็นต่อรองกันไปแล้วสิไล่ไปก็บ่งาม”
“ข้อยขอขมานายฮ้อยเด้อ..แต่ข้อยบ่มีสมบัติมีค่าติดโตสักชิ้น ที่เกวียนก็มีแค่หมอนขาดๆ กับสาดผืนเก่า เลยอยากให้บัวเขียวภูมิใจที่สิได้แต่งงานกับข้อยแนจักหน่อย”
“คึดอย่างเจ้าก็ถูก..เกิดเป็นผูชายต้องให้เกียรติผูสาว ยกให้เป็นเมียแล้วมีหยังก็ต้องยกให้เบิ่ด ชีวิตสิได้เจริญ ก้าวหน้า เถื่อนี่ข้อยสิยกโทษให้”
สีโหดีใจ “ขอบคุณหลายนายฮ้อย”
“ฟ้าวไปเถาะ ป่านนี่ทุกคนคงถ่าเจ้าผูกข้อไม้ข้อมือกับบัวเขียวแล้ว”
สีโหดีใจรีบเดินออกไปกับนายฮ้อย เหลือมืดมองตามด้วยสีหน้าโล่งอก
“ดีแล้วที่กูบ่ได้คึดมีเมีย..บ่จังซั่นกูคงเบิ่ดโต..ฮ่าๆๆ” มืดว่าแล้วรีบตามไป “ถ่าข้อยแน”
ที่พักแรม บรรยากาศทุกคนมารวมตัวกันเพื่อร่วมเป็นสักขีพยานกับพิธีการสำคัญ บายศรีสู่ขวัญบ่าวสาว โดยมีอาจารย์เม้าทำหน้าที่เป็นหมอสู่ขวัญให้กับสีโหและบัวเขียว พิธีจัดอย่างง่ายๆ ปูเสื่อ วางเครื่องเซ่นไหว้เท่าที่พอ จะหาได้ แค่ไก่ต้มตัวหนึ่ง ไข่ไก่ ไหเหล้า ยาสูบ กระติ๊บข้าวเหนียว ผลไม้ ด้ายผูกขวัญ พานบายศรี และพานที่