บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 16 หน้า 2

คำแก้วจะลุกขึ้นมาแต่ผีปอบอีกตัวก้าวมาขวาง ส่วนบัวเขียวถูกผีปอบอีกตัวพุ่งมือบีบคอแน่น

“เอื้อย !!!!!!” บัวเขียวถูกบีบคอและยกตัวขึ้นลอยหน้าดำหน้าแดง ขณะที่คำแก้วช่วยอะไรไม่ได้เพราะถูกผีปอบอีกตัวย่างเข้าหาพร้อมเล็บคมๆ ที่ตวัดทีเดียว..แคว่ก !!  แขนเสื้อขาดได้เลือดซิบ สถานการณ์กำลังคับขันเต็มที่บัวเขียวกับคำแก้วกำลังจะถูกฆ่า ฉับพลันนั้นลมพัดเข้ามาหอบใหญ่ด้วยอาคมของนายฮ้อยเคน ผีปอบทั้ง 2 ตัวชะงักอึ้งหันขวับ เมื่อเห็นนายฮ้อยทมิฬเข้ามา หน้าเนายฮ้อยคนแรงสื่อถึงความดุดัน จริงจังพร้อมจัดการพวกมันเต็มที่

“อ้ายเคน !!!”

ผีปอบทั้ง 2 ตัวแยกเขี้ยวอย่างท้าทาย ก่อนจะพากันพุ่งเข้าไปที่นายฮ้อยทมิฬอย่างไม่เกรงกลัว โทนกลืนน้ำลาย เอื๊อก ชักมีดพกออกมาตั้งท่าพร้อมจะเข้าไปช่วย แต่ผู้ช่วยถึกยกมือขึ้นกัน

“บ่ต้องเข้าไปขัดดอกผูซอย มีดธรรมดาของเฮาเฮ็ดหยังพวกมันบ่ได้ ต้องพึ่งมีดอาคมของนายฮ้อยทมิฬเถาะนั่น”

นายฮ้อยเคนดึงมีดอาคมออกมา ตรงดิ่งเข้ารับมือกับผีปอบทั้ง 2 ตัว นายฮ้อยเคนฟันพวกมันไปคนละทีสองที พวกมันกรีดร้องเจ็บปวดอย่างโหยหวน แผลที่ถูกฟันทิ้งรอยไฟไหม้เป็นทางยาว ก่อนที่ไฟนั้นจะลุกเผาไหม้พวกมันทั้งคู่จนสิ้นฤทธิ์ นายฮ้อยเคนรีบเข้าไปช่วยพยุงคำแก้ว ส่วนโทนกับถึกเข้าไปช่วยประครองบัวเขียว

“เป็นหยังบ่คำแก้ว”

“เกือบไปแล้วน่ะสิอ้าย”

“เจ้าตามพ่อธรรมมาแม่นบ่”

คำแก้วพยักหน้ารับ “พ่อธรรมบ่แม่นคนดีอย่างที่เฮาสงสัยอีหลี ข้อยเห็นเพิ่นฆ่าชาวบ้านแล้ว หอบสมบัติคึดสิหนีจากผีปอบบัวตอง ย่อนว่าเพิ่นมีความแค้นกันอยู่”

“ความแค้น ?”

“แม่นแล้วอ้าย..ข้อยได้ยินผีปอบบัวตองเว้าว่าพ่อธรรมมีหนี้กรรมที่ต้องชดใช้มัน ตอนนี่มันกำลังตามล่าเอาชีวิตพ่อธรรมอยู่”

นายฮ้อยเคนรีบหันไปสั่งผู้ช่วย “พวกเจ้าฟ้าวพาคำแก้วกับบัวเขียวกลับทัพควายเดี๋ยวนี่”

คำแก้วรั้งแขนนายฮ้อยเคนไว้ด้วยความเป็นห่วง “อ้าย..สิไปฮับมือพวกมันผูเดียวบ่ได้ !!”

นายฮ้อยเคนยิ้มอ่อนให้ “บ่ต้องห่วงอ้ายดอก..อ้ายจัดการได้”