บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 16 หน้า 5

นายฮ้อยเคนพาพ่อธรรมสภาพเจียนตายนั่งพิงต้นไม้ ช่วยดูบริเวณคอที่ถูกบัวตองกัดจนเหวอะหวะเลือดไหลไม่หยุด “ซอย..ซอยข้อยนำนายฮ้อย..ข้อยบ่อยากตาย”

“เจ้าเฮ็ดเวรเฮ็ดกรรมไว้หลาย ข้อยซอยเจ้าได้ก็แค่ซอยให้เจ้าตายบ่ทรมานเถาะนั่น”

“บ่ !!..นายฮ้อยต้องซอยข้อยให้ได้..เอาสมบัติของข้อยไปให้เบิ่ดก็ได้ ข้อยขอฮ้อง”

“สมบตินั่นบ่แม่นของเจ้าดอก เจ้ากับนายฮ้อยผีปล้นฆ่าผูอื่นมา มันก็คือเวรกรรมที่ติดโต จนเฮ็ดให้เจ้าต้องลงเอยด้วยความทุกข์ทรมานจังซี้”

พ่อธรรมเจ็บใจ “เจ้า..เจ้าบ่ต้องมาสมเพชข้อย !! คั่นเจ้าบ่ซอยก็เอาสมบัติข้อยคืนมา!! ข้อยไปขอให้นายฮ้อยผีซอยก็ได้” พ่อธรรมฝืนแรงเฮือกสุดท้าย แย่งห่อผ้าสมบัติจากมือนายฮ้อยเคน แล้วพยายามจะลุกเดิน แต่สภาพที่แม้แต่จะยืนยังไม่ไหวทำให้ล้มลงไป ห่อผ้าสมบัติหล่นกระจาย หนึ่งในนั้นคือตะกรุดที่พ่อธรรมได้มาจาก ‘อิน’ พี่ชายนายฮ้อยเคน

ระหว่างนั้นคำแก้วกับถึกพากันเข้ามาแล้วเจอนายฮ้อยเคนกับพ่อธรรมพอดี คำแก้วจะเข้าไป แต่ถึกดึงแขนคำแก้วไว้ “เซาก่อนคำแก้ว สภาพพ่อธรรมจังซั่น เฮ็ดหยังนายฮ้อยบ่ได้ดอก”

ถึกรั้งคำแก้วให้อยู่กับที่ ไม่อยากให้เข้าไปยุ่งเพราะเหมือนนายฮ้อยเคนกำลังมีเรื่องบางอย่างกับพ่อธรรม ทำให้คำแก้วต้องหยุดดูและฟังอย่างสงสัย

“คั่นเจ้าฮู้ว่านายฮ้อยผีอยู่ไสก็ฟ้าวบอกข้อยมา ข้อยสิถือว่าเจ้าได้ซอยข้อยเฮ็ดคุณงาม ความดีเป็นครั้งสุดท้าย แล้วข้อยสิซอยให้เจ้าบ่ต้องตายทรมาน”

“ซอยเจ้า ?”

“แม่นแล้ว..นายฮ้อยผีฆ่าครอบครัวของข้อย ฆ่าชาวบ้านโนนแดงของข้อยตายเบิ่ด”

“บางโนนแดง..ครอบครัวเจ้า ?”

“แม่นแล้ว..นายฮ้อยสิงห์ บ้านโนนแดงคือพ่อของข้อย เจ้าเคยฮ่วมปล้นอยู่ฮั่นนำแม่นบ่ ?”

พ่อธรรมชะงักนึกได้ “เจ้า...ที่แท้เจ้าก็คือลูกชายคนเล็กของนายฮ้อยสิงห์..ฮ่าๆๆ โชคชะตาเล่น ตลกกับข้อยหลาย ข้อยเกือบตายย่อนอ้ายเจ้าจนต้องหนีมาอยู่หม่องนี่ ตอนนี่ข้อยกลับต้องมาร้องขอซีวิดจากน้องชายมัน”

นายฮ้อยเคนชะงักอึ้ง เหมือนกับที่คำแก้วกับผู้ช่วยถึกซึ่งยืนดูอยู่ห่างๆและได้ยินเหมือนกัน นายฮ้อยเคนกระชากพ่อธรรมขึ้นมา “เจ้าเกือบถึกอ้ายข้อยฆ่าตาย..เจ้าหมายความว่าจังได๋ !!!”