บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 11

ภายในโรงพยาบาล ชูนามเดินไปเดินมาหน้าห้องตรวจอย่างกระวนกระวาย โดยมีร้อยกรองนั่งอยู่หน้าห้องตรวจด้วยท่าทีลุ้นๆ เช่นกัน

ชูนามเดินมาหาร้อยกรอง “แม่ว่ารุ้งจะท้องไหม ?” 

“ท้องสิ !  แม่ไปบนเจ้าแม่ค้อนทองให้แล้ว  ใครๆ ก็ลือว่าถ้าบนกับเจ้าแม่รับรองได้ลูกทุกราย แม่บนให้แกได้ลูกแฝดสามเลย” 

“โหยยย  ไม่ต้องถึงแฝดสามหรอก  แค่มีคนเดียว ..เราก็มีโซ่ทองคล้อง สบายไปทั้งชาติแล้ว” 

ร้อยกรองจุ๊ปากปรายตาไปทางเกื้อ “เบาๆ สิลูก ..เดี๋ยวพวกมด แมลง เอาไปฟ้องเจ้านายมันหรอก”  

เกื้อนั่งอยู่อีกมุมนึงอย่างเจียมตัว  คอยมองไปทางห้องตรวจอย่างเป็นห่วงว่าปานรุ้งจะเป็นยังไงบ้าง

 ปานรุ้งเดินออกมาจากห้องตรวจ เกื้อลุกขึ้นเหมือนอยากจะรู้ว่าปานรุ้งเป็นยังไง  แต่ไม่ทันได้เข้าไปหา เพราะเจียมตัวว่าไม่ควร  แม้ว่าเป็นห่วงมากก็ตาม

ชูนามเห็นปานรุ้งออกจากห้องตรวจ  จึงรีบเข้าไปหา “หมอว่ารุ้งเป็นอะไรจ๊ะ ?” 

ร้อยกรองรีบเข้ามาโอบเอวปานรุ้งบ้าง “หมอบอกหนูรุ้งท้องใช่ไหม ?” 

ปานรุ้งมองชูนามและร้อยกรองด้วยสีหน้ายิ้มตื่นเต้น “เยสสสส !!  รุ้งท้องค่ะ” 

ร้อยกรองกับชูนาม ต่างกระโดดกอดกันด้วยความดีใจ  

คมขวัญเดินเข้ามาพร้อมปริญญา  ได้ยินตอนที่ปานรุ้งบอกเรื่องท้องพอดี คมขวัญยืนชะงัก เรื่องปานรุ้งท้องเป็นเรื่องดี แต่คมขวัญห่วงเรื่องพ่อของเด็ก คมขวัญ มองไปที่ชูนามและร้อยกรองที่ดูดีใจมาก ส่วนปานรุ้งเองก็ดูมีความสุข 

เกื้อมองปานรุ้งที่มีความสุขด้วย สายตาเศร้าๆ แล้วเดินออกไปเงียบๆ

เกื้อเดินนิ่งๆ เงียบๆ มาที่มุมนึงในโรงพยาบาล  รู้ว่าชาตินี้ตัวเองไม่มีสิทธิ์อาจเอื้อมปานรุ้ง แต่พอรู้ว่าปานรุ้งท้องก็อดไม่ได้ที่จะเจ็บ และยิ่งรู้สึกว่าปานรุ้งห่างไกลออกไปทุกที

เกื้อเดินมาหยุดตรงหน้าห้องเด็กอ่อน  ซึ่งเป็นห้องกระจกที่พ่อแม่สามารถเห็นลูกตัวเองที่ อยู่ในห้องได้ ชายหนุ่มหันไปมองเด็กอ่อนที่นอนนิ่ง  ไร้เดียงสาดั่งผ้าขาว มีผู้ป่วยหญิงหลังคลอดลูก  เดินมากับสามี มายืนมองลูกตรงหน้ากระจกด้วยความสุข

ชูนามเดินประคองโอบไหล่ปานรุ้งอย่างทะนุถนอมไปทางห้องรับยา โดยมีร้อยกรองเดินประกบปานรุ้งอีกข้าง  เดินผ่านเกื้อไป เกื้อหมุนตัวมามองปานรุ้งกับชูนาม

คมขวัญเดินตามหลังมาด้วยสีหน้านิ่งๆ ไม่แสดงอาการดีใจมากมายเช่นร้องกรองกับชูนาม ส่วนปริญญาที่เดินตามมาก็มองเห็นอาการของสองแม่ลูกที่ดีใจเกินเหตุที่ปานรุ้งท้อง จึงครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ