บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 11 หน้า 13
ปานรุ้งเดินดูงานตามคมขวัญ โดยมีชูนามเดินตาม ปริญญากับเกื้อมองปานรุ้งกับชูนามนิ่งๆ
คมขวัญมองชูนามกับปานรุ้งอย่างคิดๆ พอจะเดาออกว่าชูนามคงขอให้ปานรุ้งมาช่วย แต่คมขวัญทำเป็นนิ่ง เหมือนไม่รู้เรื่องอะไร “รุ้งมาที่นี่ทำไม?” คมขวัญหันไปทางชูนาม “เธอไม่น่าพาเมียและลูกมาลำบากกับเธอเลยนะ ชูนาม”
ชูนามชะงัก หวั่นว่าคมขวัญจะรู้ทันรึเปล่า “ก็รุ้งเขาอยากมาดูงานนี่ครับ”
“ก็นายแม่พร่ำบอกรุ้งทุกวัน ว่าให้มาช่วยนายแม่ทำงานบ้าง วันนี้รุ้งมา..นายแม่กลับบ่นรุ้ง ตกลงเอายังไงกันแน่คะ ?”
คมขวัญมองอย่างหยั่งเชิง “รุ้งจะมาช่วยงานแม่งั้นเหรอ ?”
“ก็ใช่น่ะสิคะ ..ถ้านายแม่ไม่เชื่อ ..นายแม่บอกมาเลยค่ะว่านายแม่กำลังจะไปไหน รุ้งจะไปช่วย”
“อย่าเลย ..แม่ต้องไปตรวจเช็คของที่จะส่งไปโกเบที่ท่าเรือ แดดมันร้อน เดี๋ยวรุ้งจะไม่สบาย”
“เช็คของ ? ...ทำไมนายแม่ต้องเช็คเองล่ะคะ” ปานรุ้งปรายตามองปริญญาอย่างไม่พอใจ “ลูกน้องก็มี ใช้งานบ้างเถอะค่ะ ไม่ใช่ให้เดิน ฆ่าเวลางานไปฟรีๆ” ปริญญาได้แต่ข่มอารมณ์ ยืนนิ่งไว้
“นั่นสิครับ... นายแม่ต้องมานั่งหลังขดหลังแข็งอยู่อย่างงี้..มันต้องกระจายอำนาจบริหาร..ตายๆๆ คอนเทนเนอร์นี่เก่าจัง อันตราย..ระบบความปลอดภัยไม่มีเลย..แย่นะครับคุณแม่แบบนี้”
“ฉันก็ทำของฉันอย่างงี้มาตั้งแต่พวกแกยังไม่เกิดอีกมั้ง ไม่เป็นมีอะไรนี่ อีกอย่างจะไปวานใคร เขามาช่วยได้”
“เหรอครับ..ตายแล้วๆ ไม่ได้แล้วล้าสมัย ต้องปรับปรุง”
คมขวัญมองปานรุ้งนิ่งๆ “รุ้งต้องการอะไร ?”
ปานรุ้งกับชูนามมองหน้ากันที่ คมขวัญรู้ทัน
คมขวัญนั่งลงที่โต๊ะทำงาน แล้วเปิดแฟ้มดูเอกสาร โดยไม่สนใจปานรุ้งที่ยืนมองอย่างไม่พอใจ
“แม่บอกแล้วไงว่าแม่ไม่มีเงินเยอะขนาดนั้น”
รุ้งไม่เชื่อ ..รุ้งบอกแล้วไงคะว่ารุ้งแค่ขอยืม รุ้งอยากลงทุนทำธุรกิจกับเพื่อน นายแม่คิดดอกเบี้ย ด้วยก็ได้ รุ้งให้ร้อยละ 20 พอใจไหมคะ ?”
คมขวัญปิดแฟ้มอย่างไม่พอใจ “มันไม่เกี่ยวกับเรื่องดอกเบี้ย ! แต่ที่แม่ไม่ให้ เพราะแม่รู้ว่ารุ้งไม่ได้เอาเงินไปลงทุนธุรกิจเอง แต่รุ้งเอาไปให้ชูนาม !!”
“รุ้งจะเอาเงินมาลงทุนเองหรือให้ชูนาม มันก็ไม่ต่างกันหรอกค่ะ ในเมื่อรุ้งกับชูนามเป็นผัวเมียกัน”
“รุ้ง ..ลูกเป็นคนฉลาด แม่ไม่เชื่อว่าลูกจะไม่สงสัยว่าชูนามเอาเงินไปลงทุนจริงรึเปล่า”
ปานรุ้งชะงัก เพราะแท้จริง ตัวเองก็แอบสงสัย แต่เพราะถือทิฐิ ไม่ยอมให้แม่เห็นว่าชีวิตตัวเอง เลือกคนผิด จึงเชิดไว้ไม่ยอมแพ้ “รุ้งมั่นใจในตัวชูนามค่ะ”
คมขวัญถอนใจ “ที่แม่พูด ..เพราะรักและหวังดี โจรปล้นสิบครั้ง ยังไม่เท่าไฟไหม้ครั้งเดียว และไฟไหม้สิบครั้ง ..ยังไม่เท่าเล่นการพนัน !”
ปานรุ้งพูดแทรกขึ้น “ตกลงนายแม่จะไม่ให้เงินใช่ไหมคะ”