บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 22 หน้า 4
“ฉันมาหาคนชื่อ “นิชา” ค่ะ ..แต่เสียดายที่ไม่ทัน เขาเพิ่งขับรถออกไป”
“นิชา?” ปรกชะงัก
“ใช่ค่ะ คนที่คุณยืนคุยด้วยเมื่อกี้นี้ไงคะ เสียดาย.. ที่ฉันมาไม่ทันได้คุยกับเขา”
ปรกมองวิภาวีด้วยหัวใจที่เต้นระรัว ด้วยความกังวลกลัวว่านิชาที่ปานรุ้งจับคู่ให้ปานเทพสุดท้ายจะเป็นนิชาคนนี้ “คุณมาหานิชาทำไม ?”
วิภาวียิ้มเยาะ “คุณน่าจะรู้นะคะว่าฉันอยากเจอผู้หญิงคนนั้นทำไม ?” หญิงสาวพูดจบแล้วเดินออกไป
ปรกยืนอึ้ง ไม่อยากจะเชื่อว่านิชาคนนี้จะเป็นคนที่ปานรุ้งจับคู่ให้ปานเทพ
ปรกกดมือถือโทรหาปานวาด “ฮัลโหลวาด ..คืนนี้นายแม่ไปงานเลี้ยงกี่โมง”
ที่ห้องสมุดของมหาวิทยาลัย ปานวาดกำลังหาหนังสือเพื่อทำรายงาน “พี่ปรกไปด้วยจริงๆนะ เจอกันคืนนี้ค่ะ พี่ปรก บายค่ะ” ปานวาดมองเห็นว่าหนังสือที่ตัวเองอยากได้อยู่ชั้นที่สูงเหนือหัวตัวเอง พยายามจะเอื้อมหยิบแต่เอื้อมไม่ถึง สักครู่ใครคนหนึ่งเอื้อมมือไปหยิบหนังสือเล่นนั้นให้ปานวาดแทน ปานวาดหันไปหาจะขอบคุณ พอเห็นว่าเป็นโดมก็ชะงัก
โดมพูดเบาๆ เพราะอยู่ในห้องสมุด “สงสัยล่ะสิว่าผมรู้ได้ยังไงว่าคุณอยู่ที่นี่?“ ปานวาดนิ่งไม่โต้ตอบ โดมหยิบมือถือขึ้นมา “three minute ago วีวี่เช็คอินห้องสมุด...with ปานวาด ... อยากชมว่าผมฉลาดอ่ะดิ...” ปานวาดเซ็ง ขี้เกียจต่อปากต่อคำด้วย เลยดึงหนังสือจากโดมแล้วเดินหนี โดมเดินตามแล้วพูดเบาๆ “อ้าว...เดี๋ยวสิครับ...นี่ไม่คิดจะขอบคุณ พี่หน่อยเหรอครับน้อง...”
ปานวาดตอบเบาๆ กลัวเสียงดัง “ใครเป็น น้อง นาย?”
“อ้าว...” โดมกวน “งั้นเปลี่ยนเป็น จะไม่ขอบคุณน้องหน่อยเหรอครับพี่”
“พี่ฉันก็ไม่ได้เป็น!”
“งั้นเป็นยายไหม?”
“นี่นาย!!!” ปานวาดเผลอพูดเสียงดังด้วยความโมโห
บรรณารักษ์ที่กำลังจัดชั้นหนังสืออยู่หันมอง “นักศึกษา...กรุณาอย่าเสียงดังนะคะ”
“ขอโทษค่ะ...” ปานวาดมองโดมอย่างหงุดหงิด ก่อนเดินหนีโดม โดมขำๆ แล้วเดินตามปานวาด หญิงสาวพยายามพูดเบาๆ “นี่นายจะเดินตามฉันทำไมเนี่ย?”
“ก็ผมอยากคุยกับคุณเรื่อง Mix เพลงว่าคุณอยากได้เพลงประมาณไหน?”
“ก็ไว้คุยกันตอนอื่น ตอนนี้ฉันไม่ว่าง...ต้องหาหนังสือทำรายงานส่งอาจารย์...”
“แล้วคุณจะว่างเมื่อไหร่?”
“ก็ถ้านายฉลาดพอ นายก็ควรรู้ว่าฉันจะว่างเมื่อไหร่!” ปานวาดยิ้มๆ แล้วเดินหนีไป
“เดี๋ยวก็รู้ ....” โดมยิ้มกรุ้มกริ่ม เหมือนมีแผนบางอย่าง