บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 20 หน้า 5
“ลูกเล่าชีวิตที่โน้นให้แม่ฟังบ้างสิ แม่ไม่ค่อยได้ไปหาลูก ..คอยแต่สั่งธันวาให้จัดการเรื่องเงินของลูกไม่ให้ขาด ลูกไม่โกรธแม่ใช่ไหม”
“ไม่โกรธหรอกครับ” ปานเทพยิ้ม
“จริงๆนะ” ปานรุ้งถามย้ำให้แน่ใจ
“จริงครับนายแม่”
“แม่แค่กลัว ..ว่าปานเทพจะรู้สึกอย่างที่แม่เคยรู้สึกกับคุณยาย”
“ผมเข้าใจครับว่าที่นายแม่ไม่ไปหาผม เพราะนายแม่ทำงาน ผมมีเพื่อนเยอะแยะ ผมอยู่ได้ครับ”
“เพื่อนผู้หญิงหรือเพื่อนผู้ชาย” ปานรุ้งตะล่อมถาม
“ก็มีทั้งเพื่อนผู้หญิงและเพื่อนผู้ชายครับ”
“แล้วปานเทพมีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทมากๆ รึเปล่า”
ปานเทพชะงัก มองปานรุ้งอย่างเข้าใจว่าคนเป็นแม่หมายถึงอะไร “ไม่มีครับ” พลางเอ่ยประจบ “ถ้าหาผู้หญิงที่ทั้งเก่ง ฉลาด และสวยอย่างนายแม่ไม่ได้ ผมไม่ยุ่งกับใครหรอกครับ”
“ดีจ้ะ ..ปานเทพจำได้ไหม ทุกครั้งที่แม่โทรหาลูก แม่จะย้ำอยู่ 2 เรื่อง ..เรื่องแรกคือให้ปานเทพตั้งใจเรียน เรื่องที่สองคืออย่าเพิ่งมีความรัก ..ปานเทพจำได้ไหมว่าตอนเด็กๆ เราลำบาก ..อยู่บ้านเล็กๆ แทนที่จะได้อยู่บ้านคุณยาย ก็เพราะความผิดพลาดเรื่องความรักของแม่”
“ผมจำได้ครับ”
“ที่แม่ห้ามปานเทพไม่ให้ยุ่งเรื่องรัก เพราะแม่ไม่อยากให้ปานเทพเลือกผิดพลาดเหมือนแม่”
“แต่ผมโตแล้วนะครับ บางทีผมอาจจะเลือกไม่พลาด”
“ตอนแม่แต่งงาน แม่ก็เรียนจบแล้ว แม่ก็คิดว่าแม่โตแล้ว แต่แล้วแม่ก็พลาด ..แต่ไม่ต้องห่วง..ความผิดพลาดในชีวิตแม่ แม่จะไม่ยอมให้มันเกิดกับลูกๆ เด็ดขาด แม่เตรียมทุกอย่างไว้ให้ลูกเรียบร้อยแล้ว”
“เตรียมอะไรเหรอครับ?”
“ลูกไปนอนก่อนเถอะ พรุ่งนี้ลูกจะได้เห็น”
ปานเทพมองผู้เป็นแม่อย่างสงสัย
เช้าวันใหม่ ที่บ้านสมุทรเทวา
“อ๊ายยย !!!!!!!!!!!!!!!!!!” น้อยส่งเสียงร้องดังลั่นบ้านจนปานวาด ปกรณ์ และปรกต้องวิ่งออกมาจากบ้านตามเสียงของน้อย
ปรก ปานวาดและปกรณ์เห็นสิ่งที่อยู่หน้าบ้านแล้วถึงกับชะงัก มองตาโต
“โอ้โห” ปานวาด ปกรณ์ตื่นเต้น
“แม่เจ้าเว้ยยยยยยยย” ปรกอุทาน
ปานเทพ เดินออกมาพร้อมปานรุ้ง วาสุเทพเดินรั้งท้าย