บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 7 หน้า 2
“เราไปดูม้ารอบต่อไปกันเถอะค่ะ ชูนาม” ปานรุ้งเอ่ยกับชูนาม แล้วควงแขนชายหนุ่มเดินผ่านกติยา ออกไป ยิ้มสะใจที่เอาชนะกติยาได้สำเร็จ
กติยา มองตามปานรุ้งกับชูนาม แล้วเดินมาหาวาสุเทพ“ท่าทางสองคนนี้จะไม่ได้มาที่นี่ด้วยกันเป็นครั้งแรกนะคะ ดูรู้ใจกันดีไปหมด …พี่เทพว่าไหม?”
วาสุเทพมองปานรุ้งกับชูนามด้วยสายตาครุ่นคิด กติยาแอบมองอาการวาสุเทพ แล้วแอบยิ้มสมใจ ที่ทำให้วาสุเทพเริ่มตาสว่างเห็นเนื้อแท้ปานรุ้งได้
อีกด้านหนึ่ง ปานรุ้งควงแขนชูนามเดินมา
ชูนามเอื้อมมือตัวเองไปจับมือปานรุ้งที่ควงแขนตัวเอง “จะช้าไปไหมครับ ..ถ้าผมจะบอกว่าคุณยาสู้คุณรุ้งไม่ได้เลยจริงๆ”
ปานรุ้งยิ้มสะใจแต่แกล้งทำหน้าใสซื่อ “ทำไมอยู่ๆ มาพูดอย่างนี้ล่ะคะ”
“ผมอยากสารภาพว่าผมไม่ใช่ผู้ชายที่ดี ผมเป็นผู้ชายเลวๆ คนนึง ที่จงใจคบผู้หญิงคนนึงเพื่อประชดผู้หญิงอีกคน”
ปานรุ้งเข้าใจว่าชูนามหมายถึงคบกติยาประชดตัวเอง ก็แอบสะใจ แต่แกล้งแอ๊บหน้าซื่อ “อะไรนะคะ ?!! นี่คุณคงไม่ได้คบยาเพื่อ…”
ชูนามพูดต่อ “เพื่อประชดคุณ”
ปานรุ้งแกล้งติอีกฝ่าย “ทำไมคุณทำแบบนี้ ..ถ้ายารู้ เขาจะเสียใจขนาดไหน”
ชูนามแกล้งทำหน้าสลด “ผมทราบครับ...แต่คุณรุ้งจะให้ผมทำไมยังไงในเมื่อหัวใจผมมันดันตกหลุมรักคนมีเจ้าของไปแล้ว”
ปานรุ้งแอบสะใจ “รุ้งว่าคุณเข้าใจอะไรผิดแล้วล่ะค่ะ ไม่มีใครเป็นเจ้าของรุ้ง นอกจากตัวรุ้งเอง“
“แต่คุณวาสุเทพเป็นคู่หมั้นคุณรุ้งนะครับ”
“ก็แค่คู่หมั้น …ยังไม่ได้แต่งงานกันสักหน่อย ซึ่งแปลว่ารุ้งยังมีโอกาสที่จะเลือกคนที่ดีกว่าอยู่”
“งั้นก็แปลว่าผมมีสิทธิ์ ?”
“ถ้าคุณมั่นใจว่าคุณดีกว่าพี่เทพ ..ก็พิสูจน์ให้รุ้งเห็นสิคะ”
ชูนามมองปานรุ้ง ปานรุ้งสบตาชูนามอย่างท้าทาย
วาสุเทพเดินเข้ามาพร้อมกติยา “รุ้ง”
ปานรุ้งมอง กติยาด้วยสายตายิ้มเยาะ“พี่เทพมาพอดี รุ้งเปลี่ยนใจไม่เล่นต่อล่ะค่ะ” หญิงสาวจงใจพูดกระทบกติยา “เพราะวันนี้รุ้งรู้สึกว่าชนะขาดลอยแล้ว” ปานรุ้งควงแขนวาสุเทพ “รุ้งไปก่อนนะยา”
กติยามองปานรุ้งที่ควงวาสุเทพไปด้วยความรู้สึกเจ็บแค้น “แล้วเธอจะได้รู้ ..ว่าหัวเราะทีหลังดังกว่า มันเป็นยังไง !”
ที่หน้าบ้านสมุทรเทวา วาสุเทพขับรถมาจอด แล้วลงมาเปิดประตูให้ปานรุ้ง ปานรุ้งจะเดินเข้าบ้าน
“พี่จะไม่อยู่สองอาทิตย์นะรุ้ง” วาสุเทพเอ่ยถามพลางจับมือปานรุ้งไว้