บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 13 หน้า 18
ปานรุ้งเดินตามมาถามปริญญา “นายแม่เป็นหนักขนาดนี้ ...ทำไมไม่เคยมีใครบอกฉัน”
“ถ้าคุณหัดมองแม่คุณบ้าง ไม่จำเป็นต้องให้ใครบอก คุณก็น่าจะรู้ว่าคนที่ทำงานทุกวันวันละ 24 ชั่วโมง ตลอดเวลา 30 กว่าปี ! ร่างกายจะเสื่อม สภาพขนาดไหน !”
มิสเตอร์เจสัน นพพร ศุภกิจเดินเข้ามา
“ได้ข่าวว่าคุณนายคมขวัญล้มในห้องทำงาน ตอนนี้พนักงานสมุทรเทวาแตกตื่นกันใหญ่” นพพรเอ่ยขึ้นลอยๆ
ปริญญามองมิสเตอร์เจสัน นพพร ศุภกิจอย่างโกรธแค้น “แล้วไง ? ..เลยจะมาดูว่าคุณนายล้มแล้วรึยัง จะได้มาข้ามงั้นสิ ..ฉันบอกไว้เลย ..คุณนายไม่ยอมแพ้แค่นี้แน่ ตราบใดที่มีคุณนายอยู่ สมุทรเทวาจะไม่มีวันล้ม !”
“แต่ฉันว่าคงไม่เป็นอย่างนั้นอีกต่อไปแล้วล่ะ ที่ฉันมาที่นี่ ..ไม่ใช่มาดูคุณคมขวัญล้ม แต่จะมาบอกข่าวด่วน” มิสเตอร์เจสันมองปานรุ้ง “คุณคมขวัญยังฟังไม่ได้ งั้นผมฝากคุณบอกคุณแม่คุณแล้วกันนะ ..ตอนนี้คณะกรรมการบริษัทมีมติเอกฉันท์ว่าจะปิดบริษัทสมุทรเทวาเพื่อขายทรัพย์สินที่มีใช้หนี้สินทั้งหมด”
ปานรุ้งฟังอย่างอึ้งงง “หมายความว่ายังไง ?”
ปริญญาหน้าเครียด “ไม่จริง !! ..คุณนายไม่ได้ร่วมประชุมด้วย ถือว่าการตัดสินใจนี้ คุณนายไม่ได้รับรู้ !”
“ก็บอสให้เกียติมาบอกข่าวดีด้วยตัวเองแล้วนี่ไง” ศุภกิจกวน
“หยุดดิ้นเถอะปริญญา ..นายก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าดิ้นไปยังไงก็ไม่มีประโยชน์" มิสเตอร์เจสันเอ่ยเตือน
“มันไม่จบเท่านี้แน่ !” ปริญญาจ้องหน้าแล้วพูดใกล้ๆ มิสเตอร์เจสัน “คุณก็รู้ ..ว่าคดีขนของเถื่อน มันไม่จบแค่คุณชูนาม ..อย่าคิดว่าผมกับคุณนายไม่เห็นคุณกับเฮียโมในคืนงานแต่งคุณรุ้ง”
มิสเตอร์เจสันมองหน้าปริญญานิ่งๆนพพรกับศุภกิจชะงักที่ปริญญาเห็นว่านายของตนรู้จักกับเฮียโม
มิสเตอร์เจสันพูดยิ้มๆ “รู้อย่างนี้ก็ดี ..ขอให้คุณโชคดี”
มิสเตอร์เจสันเดินผ่านปริญญาไป โดยมีนพพรกับศุภกิจเดินตามหลังไป ปริญญาถอนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ปานรุ้งมองมิสเตอร์เจสันกับนพพร ศุภกิจ แล้วถามปริญญา“บอกฉันหน่อยสิ ว่านี่มันอะไรกัน ?”
“คุณชูนามร่วมมือกับพวกมิสเตอร์เจสัน ทำลายสมุทรเทวา”
“ไม่จริง ..ฉันไม่เชื่อ” ปานรุ้งอึ้ง
“ต้องให้แม่คุณตายตรงหน้าหรือไง คุณถึงจะเชื่อว่าสามีคุณไม่ได้ดีอย่างที่คุณคิดเลย !!!”
หญิงสาวมองหน้าปริญญาด้วยสีหน้าอึ้งไป
มิสเตอร์เจสันเดินนำนพพรกับศุภกิจด้วยท่าทางโกรธ“ได้ยินแล้วใช่ไหมว่าไอ้ปริญญามันรู้เยอะขนาดไหน”
“ครับ !!!” นพพร และศุภกิจรับคำพร้อมกัน
“แล้วรู้ใช่ไหม ว่าควรจะหยุดมันยังไง” มิสเตอร์เจสันเอ่ยเสียงเย็น
“ครับ !!” นพพรและศุภกิจเอ่ยรับแข็งขัน
มิสเตอร์เจสันมองไปข้างหน้าด้วยสายตาเหี้ยมเกรียม