บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 11 หน้า 2
เสี่ยเล้งกระแทกถ้วยชาแตก..ตวาดกลับ “ลื้อนั่นแหละที่ต้องช่วยกู๋ลื้อ!!!!” โบตั๋นสะดุ้งโหยง “ยอมเป็นเมียอาเฉียง ดึงอีมาเข้าแก๊งมังกรดำ แล้วอั๊วะจะให้คนพากู๋ลื้อหนีข้ามไปฝั่งโน้น”
ซ้งสงสารหลานสาว “อย่าบังคับอีเลย”
เสี่ยเล้งตบปากซ้ง “พูดมาก ลื้ออยากตายเหมือนหมาข้างถนนรึไง” เสี่ยเล้งบีบโบตั๋น “ชีวิตกู๋ลื้อจะเป็นหรือตายขึ้นอยู่กับลื้อ จะจงรักภักดีคนที่มันไม่เคยรักลื้อหรือจะกตัญญูต่อคนที่มีพระคุณกับลื้อก็เลือกเอา อั๊วะมีเวลาไม่มากนะ”
โบตั๋นกระดกเหล้าเข้าปากจนหมดขวดแล้วโยนขวดเหล้าทิ้ง ก่อนจะเอามื้อเช็ดปาก ตัดสินใจเด็ดเดี่ยวที่จะทำอะไรบางอย่าง
ชั้นบนโรงบิลเลียดของธาม โบตั๋นเคาะประตู สักครู่ประตูเปิดออก เฉียงยืนอยู่ที่ประตู เห็นโบตั๋นยืนอยู่หน้าประตู โบตั๋นเมา “ฉันคิดถึงคุณ” แล้วโบตั๋นก็พุ่งเข้ามากอดเฉียงนัวเนีย ก่อนดันเฉียงไปที่โต๊ะ แล้วตั้งท่าจะปลดกระดุมเสื้อ
เฉียงแกะมือโบตั๋นออก “คุณไม่ได้คิดถึงผม คุณเมา”
โบตั๋นหน้าร้อนผ่าว “ฉันรักคุณ”
“คุณไม่ได้รักผม คุณรักเฮีย ผมถามจริงๆคุณทำแบบนี้ทำไม มีเหตุผลอะไร”
โบตั๋นน้ำตาซึม “ฉันไร้ค่าขนาดคุณไม่ยอมมีอะไรกับฉันเลยเหรอ”
“คุณมีค่าสำหรับผมเสมอ”
“แต่คุณตั้งท่ารังเกียจฉัน ทำยังกับฉันเป็นไส้เดือนกิ้งกือ คุณทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีค่าอะไรเลย”
“ที่ผมผลักไสคุณ เพราะผมกลัวว่าผมจะเผลอใจจน..เป็นฝ่ายทำลายคุณต่างหาก”
“ถ้าฉันยอมเป็นเมียคุณ คุณจะทำอะไรเพื่อฉันสักอย่างได้มั้ย”
“ไม่ได้ เพราะความจริงคุณคือเมียเจ้านายผม” เฉียงเจ็บปวด “อย่าทำอย่างนี้กับผมอีก ผมขอร้อง ถึงผมเป็นผู้ชาย แต่ผมก็มีหัวใจเหมือนกัน “
โบตั๋นรู้สึกตัวเองไร้เกียรติ ไร้ค่า ไร้ศักดิ์ศรี จิตใจหดหู่ตกต่ำถึงขีดสุด โบตั๋นขมขื่น ขอบตาแดงช้ำดูนิ่งและเลื่อนลอย “ฉันอยากตาย ทำให้ฉันหายไปจากโลกนี้ได้มั้ย”
ทั้งคู่ยืนจ้องหน้ากันครู่หนึ่ง แล้วโบตั๋นก็หมุนตัวกลับและจ้ำออกไปจากที่นั่นทันที เฉียงยืนสับสนชั่วครู่ แล้วตัดสินใจตามโบตั๋นออกไปด้วยความเป็นห่วง
โบตั๋นจ้ำลงมาจากชั้นบนโดยมีเฉียงไล่ตามหลัง จิวซึ่งอยู่กับลูกค้าข้างล่าง หันมาเห็นและยืนมองทั้งคู่อยู่มุมหนึ่ง
ย่าหยากับเสี่ยเล้งเดินคู่กันมาจนถึงหน้าโรงแรม
“เรื่องแต่งงาน ฉันยืนยันและเอาเกียรติของฉันเป็นประกัน”