บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 11 หน้า 3
“เวลาและความจริงใจจะเป็นเครื่องพิสูจน์ตัวเองค่ะ”
เสี่ยเล้งยิ้ม “ฉันชอบที่เธอเป็นเธอ เป็นผู้หญิงใจแข็งแบบนี้”
“ราตรีสวัสดิ์ค่ะเสี่ย”
เสี่ยเล้งยิ้ม พยักหน้าให้
ย่าหยายิ้มสะใจขณะเปิดประตูห้องเข้ามา เมื่องับประตูปิดหันกลับมาอีกที ย่าหยาก็เบิกตาโตเมื่อพบว่า ธามนอนรออยู่บนเตียง “กลับดึกเกินไปมั้ย หรือแวะไปไหนมา”
“เดินเล่น”
“คู่รักกลับมากระชับความสัมพันธ์งั้นสินะ”
ย่าหยายั่ว “เขาขอฉันแต่งงาน”
“หายหัวไปหลายปี กลับมาเจอหน้ากันขอแต่งงานกันเลย มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ”
ย่าหยางง ธามหมายถึงใคร แต่ไม่ถามตรงๆ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ”
“กอดกันแน่นในสุสานแบบนั้น ไม่อายเทวดาฟ้าดินรึไง”
ย่าหยานิ่งคิด สักครู่ถึงเข้าใจว่าธามหมายถึงอาหลง เลยยั่วหนักขึ้นไปอีก “คนเราจากกันไปนานก็ต้องคิดถึงกันมากเป็นธรรมดา แล้วจริงๆเรื่องฉันกับอาหลงก็เป็นเรื่องส่วนตัวนะ”
“คนในครอบครัวฉัน ไม่มีความลับต่อกัน”
“งั้นก็ดี เพราะฉันกับอาหลงคงไม่ได้กอดกันแน่นมากไปกว่าคุณกับคุณหนูหงส์หรอก”
ธามลุกพรวดจากเตียงมาจับแขนย่าหยาแน่น “อย่าเอาอาหงส์มาเกี่ยวข้อง”
“คุณรักคนรักของคุณ ฉันก็รักคนรักของฉัน มันควรมีใครก้าวก่ายใครมั้ย”
ธามปล่อยแขนย่าหยาอย่างหงุดหงิด แล้วจะเดินออกจากห้อง ก่อนไปยังไม่วายหันมาออกตัว “อย่าคิดว่าตัวเองสำคัญนะ ที่ฉันมาก็เพราะเห็นว่าเราเป็นคนครอบครัวเดียวกัน” ธามเดินไปเปิดประตู และอีกดอกก่อนงับปิด “อ้อ..อย่าให้ฉันรู้ว่าเธอออกไปไหนอีกนะ คนตระกูลตั้งถึงเวลานอน ต้องนอน!!!”
ธามปิดประตูดังปัง!!! ย่าหยางง อีตาบ้านี่เป็นไรมากป่ะเนี่ย
ธามยืนสับสนกับความรู้สึกตัวเองที่หน้าประตู “หงุดหงิดอะไรวะ!!!!”
โบตั๋นเดินจ้ำเอามือปาดน้ำตามาตามทาง โดยมีเฉียงตามมาไกลๆ โบตั๋นกำลังจะข้ามถนน แต่แล้วก็ชะงักกึก เมื่อเห็นธามเดินออกมาจากโรงแรมโดยไม่เห็นเธอ โบตั๋นช็อก สิ่งที่โบตั๋นกลัวที่สุดเกิดขึ้นจนได้ เป็นไปไม่ได้ที่ธามกับย่าหยาจะไม่มีอะไรกัน
เฉียงซึ่งเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เข้าใจความรู้สึกโบตั๋นดี แต่ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าพูดปลอบใจ “คุณควรเอาใจใส่เฮียมากกว่านี้ เฮียจะได้ไม่มองใคร”
“ถึงใส่ใจจนตายก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจเฮียได้ เฮียแค่เมตตาสงสารฉัน คนไม่รักยังไงก็ไม่รัก”