บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 2
บ้านเสี่ยเล้ง เสี่ยเล้งจิบชาจีนที่โต๊ะ ฮกกับฮั้วนั่งละล่ำละลักปากคอสั่นที่พื้น ตามตัวมีผ้าก็อชพัน บนโต๊ะมีถุงด้ายดิบใส่ทองแท่งและทองรูปพรรณวางอยู่
ฮกรายงาน “อั๊วะไปกบดานที่บางซื่อตามที่เสี่ยสั่ง แต่ระหว่างทางโดนโจรแก๊งอื่นปล้นตลบหลัง มัน เอ่อ ได้ทองไปบางส่วน”
เกี๊ยงดักคอ “ไม่ใช่ลื้อ 2 คน ฮุบทองไว้เอง”
ฮั้วประชด “แล้วก็แกล้งตีกันจนเกือบตายงั้นเหรอ”
“เราจะทำอย่างนั้นทำไม ต่อให้ตีกันตายแต่ถ้าเสี่ยไม่เชื่อ เราสองคนก็ตายอยู่ดี”
ซ้งนั่งกัดเล็บอยู่ในมุมของตัวเอง “ทำงานไม่สำเร็จ ยังไงก็สมควรตาย”
ฮกกับฮั้วหันมามองหน้ากัน กลืนน้ำลายหนืดลงคอ เสี่ยเล้งหยิบบุหรี่มาจุดด้วยไฟแช็ก ZIPPO ที่ธามให้มา
“หรือจะเป็นฝีมือไอ้ธาม” เกี๊ยงติง
“อั๊วะรุ่นอามัน มันไม่กล้าลองดีกับอั๊วะหรอก เรื่องนี้เป็นได้สองอย่าง ลื้อสองคนโดนปล้นจริงๆ หรือไม่..ลื้อก็แต่งเรื่องโกหกอั๊วะ” เสี่ยเล้งยิ้มเย็นกับฮั้วกับฮก “อย่าให้รู้ว่าลื้อสองคนหักหลังอั้วก็แล้วกัน” พูดจบเสี่ยเล้งก็พ่นควันบุหรี่ใส่ทั้งคู่ แล้วเอาปลายบุหรี่จี้ใส่แขนฮก ฮกร้องจ๊ากกกกก ฮั้วกลืนน้ำลายเอือก เสี่ยเล้งยิ้มโรคจิต ไม่ยอมปล่อยบุหรี่จากแขนฮกแถมขยี้ซ้ำอีกต่างหาก
ที่ห้องทำงานเจ๊สุ่ยเจ้าของฉั่วเทียนเหลา
ย่าหยายิ้มหวานนั่งตรงข้ามโต๊ะกับสุ่ย “หนูชื่อเพ็ญนภา เรียกสั้นๆว่าย่าหยาก็ได้ค่ะ”
“อายุเท่าไหร่ บ้านอยู่ไหน จบชั้นอะไร พูดภาษาจีนได้มั้ย เอาใจคนเป็นรึเปล่า”
“อายุ 22 ค่ะ บ้านอยู่ธนบุรี แต่ย้ายมาอยู่แถวนี้ค่ะ หนูจบชั้นมัธยม 5 พูดภาษาจีนได้ ชอบเอาใจคนที่สุดค่ะ”
“หลบกระสุนเป็น”
ย่าหยางง “คะ”
“อยู่ที่นี่ ต้องรู้จักระวังตัวเพราะมีคนไม่ถูกกันเยอะ วันดีคืนดีไม่รู้จะไปตีกันที่ไหนก็ยกมาตีกันที่นี่ จะอยู่นี่ต้องเอาตัวให้รอด”
“หนูเอาตัวรอดได้แน่ค่ะ”
สุ่ยยิ้มมีเมตตา “ลื้อนี่หน่วยก้านดีนะ หน้าตาหมดจด สวยขนาดนี้ เรียกลูกค้าได้เยอะ”
ย่าหยาปลื้มปริ่ม..ยิ้มหน้าบาน “หนูเริ่มงานได้เมื่อไหร่คะ”