บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 2 หน้า 4
“ที่ไหน”
ธามใส่สูทสีขาวนวลเดินออกมาจากบ้าน เฉียงส่งหมวกเข้ากับสีชุดสูทให้ธาม “เรียบร้อยครับเฮีย”
ธามยิ้มมุมปากนิดหนึ่งก่อนจะสวมหมวกแล้วเดินไป เฉียงตาม
เสี่ยเล้งกับเกี๊ยงเดินไปยืนหน้าร้านทองเล่งเฮง ทั้งคู่เห็นป้าย “ปิดครึ่งวัน” ที่แขวนอยู่หน้าร้าน แล้วหันมามองหน้ากัน
หลังร้านทองเล่งเฮง นักเลงคุมร้านในชุดอาแปะขายก๋วยเตี๋ยวแคะนอนสลบไสล ถูกเกี๊ยงกระชากตัวขึ้นมา
นักเลงคุมร้านค่อยๆลืมตางัวเงียมองเกี๊ยงอย่างงงๆ และยิ่งงงหนักขึ้นไปอีก เมื่อเห็นเสี่ยเล้งยืนจ้องอยู่อีกมุม
ในร้านทองเล่งเฮง นักเลงคุมร้านทองถูกเกี๊ยงเหวี่ยงไปกองกับพนักงานขายทอง 2 คนซึ่งถูกมัดมือมัดปากมัดขาด้วยผ้าที่มุมห้อง เกี๊ยงตามเข้าไปแก้มัดผ้าที่ปิดปากพนักงานขายทองทั้งคู่
นักเลงพยายามอธิบาย “อั๊วะไม่รู้เรื่องจริงๆนะครับเสี่ย ว่าทองเราถูกปล้นไปได้ยังไง”
เกี๊ยงตะคอกใส่ “นายใหญ่ให้ลื้อมาเฝ้าร้าน ลื้อยังมีหน้ามาพูดว่าลื้อไม่รู้งั้นเหรอ”
“อั๊วะไม่รู้จริงๆ อั๊วะไม่ได้เป็นสายให้พวกมันนะเฮีย..มัน ไอ้แปะขายก๋วยเตี๋ยวนั่น ต้องเป็นมันแน่ๆที่วางยาอั๊วะ”
พนักงานขายเอ่ย “ไอ้แปะนั่นมันให้ลูกน้องมันแฝงตัวเป็นลูกค้า พอสบโอกาสมันก็ปิดร้านปล้น”
เกี๊ยงซัก “ลื้อเห็นหน้ามันรึเปล่า รู้มั้ยมันเป็นคนของใคร”
“อั๊วะไม่เคยเห็นหน้า แต่ไอ้แปะที่เป็นหัวหน้า มัน..ใส่ชุดของลื้อ” พนักงานคนที่สองชี้ไปที่นักเลง
นักเลงรีบปฏิเสธ “อั๊วะไม่รู้เรื่อง!!!!อั๊วะไม่เคยรู้จักมัน!!!!”
เสี่ยเล้งชักปืนออกมาจากสูทขาวสะอาด ยิงใส่แสกหน้านักเลง เลือดกระเด็นใส่หน้าพนักงานที่ซัดทอด พนักงาน 2 คนช็อก..ตัวสั่น กลัวตาย “รู้จักหรือไม่รู้จักอั๊วะไม่รู้ ลื้อปล่อยให้มันมาหยามอั๊วะถึงถิ่น ลื้อสมควรตาย” เสี่ยเล้งสั่งพนักงาน 2 คน “มันตายเพราะโดนพวกที่มาปล้นยิง ลื้อเข้าใจใช่มั้ย”
พนักงาน 2 คน รีบผงกหัวรับรู้ ตัวสั่นงันงก
“เกิดเรื่องอย่างนี้แล้วนายใหญ่จะไปงานอาฉางมั้ยครับ” เกี๊ยงถาม
“ไป อั๊วะอยากไปดูหน้าไอ้แก่สุงว่าตรอมใจใกล้ตายรึยัง ถ้ามันตายตำแหน่งนายกสมาคมก็ต้องเป็นของอั๊ว ถึงเวลานั้น..เรื่องโดนปล้นวันนี้ มันก็เรื่องเล็ก” เสี่ยเล้งขยับเสื้อผ้าให้เข้าที่ก่อนจะเดินออกมาเกี๊ยงตาม
พนักงาน 2 คนยังช็อกสติแตกกับศพเพื่อนอยู่อย่างนั้น
บริเวณบ้านหงส์ หงส์ในชุดไว้ทุกข์นั่งซึมอยู่มุมหนึ่งของบ้าน หงส์น้ำตาไหลเมื่อนึกถึงฉางพี่ชายที่ถูกคนร้ายยิงตายต่อหน้าต่อตา สักครู่มีมือหนึ่งยื่นผ้าเช็ดหน้าให้หงส์ หงส์เงยหน้าขึ้นมามอง “คุณธาม”