บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 15 หน้า 2
“ครับนายใหญ่”
ที่หน้าโรงแรมหมู่ตัน ย่าหยาเดินสะพายกระเป๋าออกมา สักครู่ธามเดินเข้ามาประกบข้างย่าหยา ทั้งคู่เดินคุยมาด้วยกัน “อาจิวส่งข่าวว่า เสี่ยเล้งกลับมาพักฟื้นที่บ้านแล้ว”
“ขอบคุณที่มาบอก” ย่าหยาจะเดินฉีกออกไป
ธามคว้าแขนไว้ “จะไปไหน”
“บ้านเสี่ยเล้ง”
“เธอรู้เหรอว่าบ้านมันอยู่ไหน” ย่าหยาชะงักไปนิดหนึ่ง “ฉันพาไป เราต้องร่วมมือกัน ฉันจะคอยช่วยเธอ ขออย่างเดียว..อย่าให้มันถึงตาย .. ฉันขอร้อง”
ย่าหยายืนนิ่ง ไม่รับปากธาม
เสี่ยเล้ง เฉียงเดินออกมาจากห้องรับแขกเตรียมจะไปขึ้นรถ
เกี๊ยงเดินเข้ามา “อาหยามาครับ นายใหญ่”
เสี่ยเล้งชะงัก ย่าหยาเดินเข้ามา เสี่ยเล้งมีรอยยิ้มขึ้นมา “อาหยา”
“ขอโทษค่ะ ไม่ทราบว่าเสี่ยจะออกไปข้างนอก เดี๋ยวตอนค่ำฉันแวะมาใหม่ก็ได้ค่ะ” ย่าหยาจะเดินออกไป
“เดี๋ยว..อาหยา” เสี่ยเล้งสั่งเกี๊ยง “ลื้อไปจัดการเอาของลงให้เรียบร้อย” เสี่ยเล้งสั่งเฉียง “ลื้อขนของเสร็จแล้วกลับมาเลย เรื่องจัดของลงลังให้อาเกี๊ยงจัดการ”
เฉียง เกี๊ยงรับคำ “ครับ” เฉียง เกี๊ยงเดินออกไป
“เชิญข้างใน..อาหยา”
ย่าหยายิ้มให้เสี่ยเล้ง แล้วคลายยิ้มทันที่ที่เสี่ยเล้งหันหลังให้
เสี่ยเล้งขยับเก้าอี้ให้ย่าหยานั่ง รินน้ำชาส่งให้ เสี่ยเล้งไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครมาก่อน “เธอมาบ้านฉันถูกได้ยังไง”
“ถามชาวบ้านมาเรื่อยๆค่ะ ไม่มีใครไม่รู้จักบ้านเสี่ยเล้ง”
“มีเรื่องอะไรรึเปล่าอาหยา ใครทำอะไรให้เธอไม่สบายใจ”
“ไม่มีค่ะ ฉันมาล้างแผลให้เสี่ยตามสัญญาไงคะ”
เสี่ยเล้งอึ้ง ลืมคิดและนึกไม่ถึงว่าย่าหยาจะใส่ใจเขาขนาดนี้ “ฉันคิดว่าเธอพูดเพื่อให้ฉันสบายใจแค่นั้น ไม่คิดว่าเธอจะใส่ใจ”
“เสี่ยถูกยิงเพราะฉันนะคะ จะไม่ให้ไม่ใส่ใจได้ยังไง”
“เธอไม่กลัวเหรอ ผู้หญิงมักจะกลัวเลือดกลัวแผล”
“ถ้ากลัว ฉันคงไม่มาหาเสี่ยที่นี่”
เสี่ยเล้งยิ้ม แววตาเป็นประกายระริก..นึกถึงความอบอุ่นที่เคยได้รับในอดีต