บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 15 หน้า 4
เสี่ยเล้งปั่นป่วนในหัวใจน้ำตาซึม ย่าหยาที่กำลังพันแผลให้เล้งเหลือบมอง แล้วชะงัก “เป็นอะไรรึเปล่าคะเสี่ย”
เสี่ยเล้งมองย่าหยา “ความมีน้ำใจของเธอทำให้ฉันนึกถึงผู้หญิงคนนั้น ความนุ่มนวลใส่ใจ พันแผลอย่างเบามือ..เหมือนกันไม่มีผิด”
“เสี่ยรักเธอมากขนาดนี้ ทำไมไม่แต่งงานกับเธอคะ”
เสี่ยเล้งขมขื่นเก็บกด “นั่นสินะ ฉันเห็นเขาเป็นคนแรก รู้จักได้คุยกับเขาก่อนใคร แต่ทำไมเราถึง..ไม่ได้อยู่ด้วยกัน”
ย่าหยาเห็นเสี่ยเล้งนิ่งไป ไม่พูดอะไรต่อ เลยตัดบท “เรียบร้อยแล้วค่ะ” ย่าหยาหยิบยา รินน้ำให้ “ยาฆ่าเชื้อค่ะ” เสี่ยเล้งรับยามากิน ดื่มน้ำตาม “พักผ่อนเยอะๆนะคะ ตอนค่ำฉันจะแวะมาทำแผลให้ใหม่ ฉันไปทำงานก่อนนะ” ย่าหยาจะเดินออกไป
เสี่ยเล้งคว้ามือหญิงสาวไว้ “รักฉันมั้ยอาหยา รักฉันเถอะนะ”
ย่าหยาส่งยิ้มอบอุ่นให้ “ค่ะ” ย่าหยาแกะมือเล้งออกเนียนๆ ก่อนจะหมุนตัวกลับมาทำตาขวาง กัดฟันกรอดแล้วเดินไป
ย่าหยาเดินออกมาจากบ้านเล้ง ธามโผล่พรวด ตามประกบทันที อิกเข้ามาเห็นทั้งคู่แล้วชะงัก ธามกระชากมือย่าหยาเดินตัวปลิว ผ่านหน้าอิกไป
เสี่ยเล้งไม่พอใจ “มันพาอาหยาไปไหน!!!”
“ผมไม่รู้ แต่น่าจะยังไปไม่ไกลจากที่นี่ อีไม่ได้เอารถมา”
เฉียงกลับเข้ามาในบ้าน “อั๊วะขนของไปลงไว้ที่โกดังเสร็จแล้ว”
“ดี ลื้อตามอาอิกไปจัดการสั่งสอนคนที่มันกล้ามาหยามอั๊วะถึงนี่” เสี่ยเล้งสั่งอิก “อย่าให้อาหยาเป็นอะไรนะ ส่วนอาธาม” เสี่ยเล้งหันมามองเฉียง “เก็บมัน!!!!”
เฉียงหูอื้อ ตัวชาที่รู้ว่าคนที่เสี่ยเล้งให้จัดการคือธาม แต่ก็ก้มหัวรับคำเล้งอย่างแนบเนียน ไร้พิรุธใดใด
ธามดึงมือย่าหยาเดินดุ่ยๆมาตามทาง หน้าตาแบบว่า..หึงอะ หึงงงงงง
“นี่คุณ!!! มาไกลขนาดนี้ ไม่มีใครเห็นแล้ว ปล่อยมือฉันสักที” ย่าหยาแกะมือธามออก
“มันทำอะไรเธอรึเปล่า”
ย่าหยางง “ทำอะไร..คืออะไร”
ธามหงุดหงิด ไม่รู้จะอธิบายยังไง “ก็..มันจับมือจับแขนแตะหน้าแตะไหล่เธอรึเปล่า มันจูบมือ มันกอดมันหอมเธอมั้ย มัน..มัน” ธามยิ่งคิดยิ่งเตลิด สุดท้ายหลุดปากออกมา “ทำไมเธอปล่อยให้ฉันยืนรอตั้งนาน รู้มั้ยฉันเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน ย่าหยา!!!!”
ย่าหยาได้ยินประโยคสุดท้ายของธามแล้วตื้นตัน..พระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอเกินไป โลกนี้ยังมีคนที่เป็นห่วงเธอ “เพราะเราเป็นครอบครัวเดียวกัน..แค่นั้น..ใช่มั้ย”
ธามเอาล่ะ..จังหวะนี้ล่ะ..สารภาพรัก “ไม่ใช่”