บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 15 หน้า 5
ย่าหยาโหยหา อยากฟังคำตอบ “เพราะอะไร”
ทั้งคู่มองตากันลึกซึ้ง รู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน สรรพสิ่งรอบกายหยุดนิ่ง ได้ยินเสียงแม้เสียงหัวใจเต้นธามตั้งใจพูด “เพราะฉัน..” ธามหลุดปากคำว่า “รักเธอ” พร้อมๆกับเสียงปืนที่ดังเปรี้ยงๆๆๆ กลบเสียงธาม จนหมดสิ้น ธามรีบคว้าย่าหยาเข้ามากอด แล้วพาย่าหยาวิ่งหลบกระสุนไป
ธามพาย่าหยาวิ่งหลบเข้ามาในซอย เสียงปืนดังไล่หลังตามมาไม่หยุด ธามพูดกับย่าหยาจริงจัง “หนีไป”
“ไม่!!!”
“เราตกลงกันแล้ว เธอต้องไม่ทำให้พวกมันสงสัย ไป..เร็วเข้า” อิกโผล่จากเหลี่ยมตึกออกมาสาดกระสุนใส่ธาม ธามพาย่าหยาหลบ “รีบหนีไปก่อน ที่มันจะจับได้ว่าเราเป็นพวกเดียวกัน”
ย่าหยาพะวักพะวง “สัญญานะว่าคุณจะเอาตัวรอดให้ได้ สัญญาว่าคุณจะไม่ตาย”
“ฉันจะกลับไปหาเธอ”
ธามวิ่งพาย่าหยาหลบไปอีกซอย ช่วงที่ต้องแยกจากกัน ทั้งคู่แอ๊กติ้งโชว์อิกเล็กน้อย ธามทำเป็นยื้อดึงย่าหยาเหมือนบังคับให้มาด้วย ในขณะที่ย่าหยาสะบัดมือออกจากธามแล้วหนีไป อิกตามไล่ยิงธาม ธามยิงสวนกลับ ธามฉากออกมาตั้งหลัก อิกตาม
อิกวิ่งเข้ามาในตรอก ธามโผล่มาถีบอิก ทั้งคู่สู้กันกลิ้งไปมากับพื้น ธามดึงกรรไกรออกมาแทงใส่มือข้างเดิมของอิกที่พันผ้าก็อชไว้เพราะถูกธามยิง “อ้ากกกกก..ไอ้กระทิง!!!!”
อิกจะใช้มือซ้ายยิงธาม ธามไวกว่ายิงมือซ้ายอิกก่อน “อ้ากกกกก”
ธามจะเข้ามากระทืบซ้ำ เฉียงเข้ามาชกธาม ธามพลิกตัวกลับมาเห็นเฉียงก็โคตรแค้น ลุกขึ้นชกเฉียงปากแตก ธาม เฉียงชกกัน ทั้งคู่ฝึกด้วยกันมาอย่างโชกโชน จึงรู้จังหวะรุกและรับของกันและกันดี สุดท้ายทั้งคู่ต่างก็หยิบปืนออกมาจ่อยิงแต่ละฝ่ายพร้อมๆกัน เสี่ยเล้งขยับจากเหลี่ยมตึกอีกด้านออกมามอง..อยากรู้เหมือนกันว่าจะฆ่ากันมั้ย เฉียงพุ่งไปหาธามหันหลังให้เสี่ยเล้ง ในมุมประชิด เฉียงกระซิบธาม “หนีไป..เฮีย”
ธามชะงักนิดหนึ่ง เฉียงหันปลายกระบอกปืนซึ่งจ่อที่อกธาม บิดเข้าหาตัวแล้วยิงเฉียดที่เอว เสียงปืนดังปัง เฉียงล้มลงมือกุมที่เอว ธามอึ้ง มองเฉียงที่ล้มลงไป เสี่ยเล้งเล็งปืนมาที่ธามแล้วยิงกระสุนพุ่งเข้าใส่ไหล่ธามเลือดกระจาย ธามเงยหน้ามองที่มาของวิถีกระสุน เสี่ยเล้งหลบเข้ามุมตึก ธามกัดฟันกรอดเจ็บใจ ก่อนจะวิ่งไป เสี่ยเล้งโผล่ออกมาแสยะยิ้มสะใจ
หน้าบ้านเล้ง โบตั๋นเตรียมตัวออกไปทำงาน เสี่ยเล้งเดินเข้ามากับเฉียง โบตั๋นเห็นรอยคราบเลือดที่เสื้อเฉียงก็ตกใจ “อาเฉียงถูกอาธามยิง” โบตั๋นอึ้ง
“อั๊วะพาไปหาหมอแล้ว ลื้อพาอีกลับไปพักไป” โบตั๋นรีบกุลีกุจอพาเฉียงออกไป