บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 8
ย่าหยาเผชิญหน้ากับธามในห้องพักโรงแรม ย่าหยาจ่อคอยหอยธาม ธามจ่อปืนมาที่ย่าหยา ย่าหยานึกถึงคำพูดพ้ง
5 ปีก่อน ย่าหยาใช้มีดสู้กับพ้ง ในช่วงท้ายของการต่อสู้ย่าหยาเอามีดจ่อคอหอยพ้ง ทั้งคู่ยืนหอบ เหงื่อแตกพลั่ก “ลื้อชนะ แต่โอกาสชนะมีแค่ครั้งเดียว อย่าให้ใครรู้ว่าลื้อมีฝีมือ ไม่อย่างนั้นลื้อจะตายก่อนได้แสดงฝีมือ จำไว้!!”
ย่าหยานิ่ง..คิด ธามอาศัยจังหวะที่ย่าหยาคิดถึงอดีต บีบข้อมือย่าหยาแล้วจับไพล่หลัง ย่าหยาขัดขืนเล็กน้อย แล้วปล่อยมีดร่วงหล่นพื้น เพราะไม่อยากให้ธามจับผิดได้มากกว่านี้ ธามเตะมีดออกไปไกล แล้วเก็บปืนตัวเอง ก่อนจะดึงกระโปรงย่าหยาขึ้นอย่างมีชั้นเชิง แล้วดึงมีดอีกเล่มออกมาจากที่ซ่อนตรงต้นขา
“บ้านขายมีดเหรอ พกที 2-3 เล่ม”
“ฉันพกไว้ป้องกันตัว”
“ป้องกันตัว หรือเอาไว้ฆ่าศัตรู”
“คุณถามเองตอบเองอย่างนี้ ฉันคงไม่ต้องอธิบายอะไร”
“มันจ้างเธอเท่าไหร่ คนที่ถูกฝึกมาดีอย่างเธอ ค่าตัวคงแพง”
“แล้วแต่จะคิด”
ธามผลักย่าหยาลงบนที่นอน แล้วตามมาล็อกไม่ให้หญิงสาวขยับตัวไปไหนได้ “จะสารภาพมาดีๆ หรือจะให้ฉันเปิดปากเธอด้วยวิธีอื่น” ธามจ้องตาย่าหยาก่อนจะค่อยๆเคลื่อนลงมาพร้อมจะประกบจูบ
ย่าหยาใจเต้นตึกตักก่อนจะแหกปากลั่น “ไม่มีใครจ้างฉันทั้งนั้น!!!!“
“ปากแข็ง!!!!!” ธามก้มลงจะจูบย่าหยา แต่แล้วก็ชะงักเมื่อเห็น... ย่าหยาน้ำตาคลอ
“ฉันเคยถูกทำร้ายจนเกือบตาย ถ้าพ่อบุญธรรมไม่ช่วยไว้ ฉันคงตายตั้งแต่ตอนนั้น” ธามเห็นความเจ็บปวดที่ฉายออกมาทางแววตาของย่าหยาแล้วอึ้ง..มันคือความรู้สึกจริงๆ ไม่ใช่การแสดง “ท่านสอนให้ฉันรู้จักป้องกันตัว เพราะไม่อยากให้ฉันถูกทำร้ายเหมือนที่ผ่านมา ถ้าฉันเป็นนักฆ่า ฉันคงจัดการคุณไปแล้ว” ย่าหยาน้ำตาหยด “ฉันแค่อยากป้องกันตัว มันผิดมากเหรอ”
ธามอึ้ง อารมณ์พลุ่งพล่านค่อยๆสงบลง สักครู่..ธามดึงย่าหยาลุกขึ้นจากเตียง ย่าหยางง “จะไปไหน”
“ไปอาบน้ำ ตัวชื้นอย่างนี้เดี๋ยวไม่สบาย” พูดเสร็จธามก็ดันย่าหยาให้เข้าไปในห้องน้ำ ย่าหยาขืนตัว ธามขู่ “จะอาบเอง หรือจะให้ฉันอาบให้”
ย่าหยาหยุดพยศ ธามจะก้าวตามเข้าไปในห้องน้ำ ย่าหยารีบปิดประตูห้องน้ำใส่หน้าธาม