บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 8 หน้า 4
ธามจับตัวหญิงสาวบีบแรง “อย่ายั่วโมโหนะย่าหยา!!!!”
“เสี่ยเล้งเขาทำอะไรให้คุณ ทำไมคุณถึงแค้นเขานักหนา” ธามเขวี้ยงผ้าเช็ดผมในมือทิ้งระบายอารมณ์ แล้วยืนหันหลังให้ย่าหยาขบกรามแน่น ย่าหยาเห็นอาการธามแล้วรู้สึกได้ว่าธามต้องมีความหลังอันเจ็บปวดกับเสี่ยเล้งไม่ต่างจากเธอ ย่าหยาเสียงเบาลง “เสี่ยเล้งไม่ใช่คนรักของฉัน” ธามผ่อนลมหายใจโล่งอกโดยไม่รู้ตัว “แต่..เขารักฉันรึเปล่า ฉันไม่รู้” ธามอึ้ง หันมามองย่าหยา ทั้งคู่ประสานตากันนิ่งแล้วถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเคาะประตู ทั้งคู่หันไปมองที่ประตู
ธามเปิดประตูห้อง เห็นจิวถือชุดกระโปรงผู้หญิงที่ตัดเย็บอย่างดีเข้ามา 6 ชุดและชุดผู้ชาย 1 ชุด
“มาแล้วครับเฮีย สั่งตรงมาจากร้านที่มิ่งเมืองเลยครับ”
“ขอบใจนะ”
“ไม่รู้จะใส่ได้รึเปล่า แต่ก็ให้ไซส์ไปตามที่เฮียบอก” จิวแอบแซวย่าหยา “หวังว่าจะใส่ได้นะครับ”
ย่าหยาหน้างอใส่จิว
ธามถาม “อาเฉียงล่ะ”
“นัดเจอกันที่ฉั่วเทียนเหลาครับเฮีย”
“หมดธุระ ไปได้แล้ว”
“ครับ” จิวโบกมือให้ย่าหยา “ไปนะครับ..มาดาม” ย่าหยาหันไปมองจิวเคืองๆ จิวเผ่นแน่บ
ธามถือชุดเข้ามาหาย่าหยา
“ทั้งหมดเป็นแผนการที่คุณวางไว้ คุณตั้งใจหาเรื่องทะเลาะกับฉัน ดึงฉันขึ้นรถใช้ฉันเป็นตัวล่อศัตรู พาฉันกระโดดน้ำหนีให้อาจิวเอาเรือมารับ กระทั่งเสื้อผ้าพวกนี้คุณก็เตรียมมาก่อนหน้านี้แล้ว”
“เรื่องมันเยอะจนเกินจะเรียกว่าบังเอิญใช่มั้ย งั้นเรียกว่าจงใจแล้วกัน”
ย่าหยาแค้นใจ “คุณจงใจทำฉันเกือบตาย!!!!”
“ถ้าไม่ทำอย่างนี้แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่า เธอเป็นพวกมันรึเปล่า”
“คุณเอาความแค้นส่วนตัวมาลงกับฉัน โดยที่ฉันไม่รู้เรื่องอะไรด้วย”
“อยู่กับเฮียกระทิง ไม่ตายง่ายๆหรอก ฉันไม่ยอมให้เธอตาย” ธามพูดออกไปแล้วก็อึ้ง..ไม่คิดว่าตัวเองจะเผลอหลุดพูดประโยคนี้ออกมาได้ ย่าหยายิ่งอึ้งกิมกี่เข้าไปใหญ่ ธามรีบปรับอารมณ์ เปลี่ยนเรื่องเก้อๆ “เลือกเอาจะใส่ชุดไหน สีชมพูนี่น่ารักดี”
ย่าหยากลบเกลื่อนไม่ตามใจธาม “ฉันชอบสีครีม”
ธามเร่ง..ดุใส่ “จะสีอะไรก็รีบไปเปลี่ยนเร็วๆเข้า ใกล้เวลาเข้างานแล้ว”
ย่าหยาเอาชุดกระโปรงสีครีมเดินเข้าห้องน้ำไป ธามไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมถึงได้เผลอใจบ่อยๆเมื่ออยู่กับย่าหยาตามลำพัง