บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 24 หน้า 2
ชัยบดีตรงเข้าไปดึงม.ร.ว.หญิงประสงค์สมที่ช็อกอยู่ให้ไปกับตน “น้องหญิงไปกับพี่” ชัยบดีกวาดปืนขู่ทุกคน
ประพันธ์กอดน้ำมนต์ไว้แน่นอย่างกลัวจะเป็นอันตรายไปด้วย คนอื่นๆพากันกรีดร้องก้มหลบปืน ทำให้ไม่มีใครกล้าตามชัยบดีไป
สโรชารีบโผเข้าหาวิศรุตทันที “คุณวิศรุต ใครก็ได้เรียกรถพยาบาลที”
เสด็จพระองค์หญิงวิสุทธิโสภี ทรงเป็นลมไป
“ว้าย!! เสด็จเพคะ!!” อัศดงและทิวารีบเข้าไปประคอง วินิตายืนทำอะไรไม่ถูก
วิศรุตนอนอยู่ที่เตียงถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉิน สโรชาวิ่งตามมา พยาบาลกันไว้ “ญาติรอด้านนอกก่อนนะคะ”
น้ำมนต์พาสโรชาเดินมานั่งรออีกด้าน “ใจเย็นๆนะลี่ คุณวิศรุตถึงมือหมอแล้ว เขาต้องปลอดภัย”
ประพันธ์และสุทิศยืนอยู่ใกล้ๆได้แต่เป็นห่วงวิศรุตเช่นกัน
สุทิศเป็นห่วง “คุณวิศรุตไม่น่าไปรับกระสุนแทนเลย พวกนั้นมีเรื่องทะเลาะกันเองแท้ๆ คนขับรถที่วังยอมเล่าให้ผมฟัง ว่าเห็นคุณชายพิริยพงษ์ยิงไอ้คุณวิศรุตปลอมก่อน มันถึงได้กลับมาแก้แค้น”
ประพันธ์เข้าใจ “คุณวิศรุตเป็นคนดี ยังไงก็คงเห็นว่าคุณชายเป็นพี่น้องของเขา จะปล่อยให้ถูกยิงตายได้ไง”
“แล้วคุณชายเขารับรู้ไหมว่าคุณวิศรุตเป็นญาติเขาน่ะ” สุทิศไม่เห็นด้วย
“เรื่องนี้ก็คงต้องให้คุณวิศรุตเขาพูดเอง เราคนนอกจะไปพูดได้ไง” ประพันธ์ติง
หน้าบ้านพลโทวินิต คนรับใช้เปิดประตูรั้ว รถม.ร.ว.พิริยพงษ์แล่นเข้ามาอย่างรวดเร็ว จนคนใช้ตกใจถอยหนี
ในบ้านจริยานั่งเช็ดแหวนเพชรอยู่อย่างสบายอารมณ์ ได้ยินเสียงรถเบรกดังสนั่นก็ตกใจ “ใครมา” จริยาวางแหวนเพชรเก็บเข้ากล่อง และลุกออกไปดูอย่างหงุดหงิด
จริยาออกมาที่หน้าบ้านเห็นม.ร.ว.พิริยพงษ์ท่าทางร้อนรนลงจากรถพุ่งเข้ามาหาโดยไม่ปิดประตูรถ “คุณชาย ไหนว่าวันนี้มีงานหมั้นคุณหญิงประสงค์สม”
“ตอนนี้ทุกอย่างมันพังหมดแล้วคุณอา คุณอาต้องช่วยผมนะ”
จริยาเห็นคนรับใช้ยืนเงอะงะ ยังไม่ได้ปิดประตูรั้วก็รีบไล่ออกไป “จะไปไหนก็ไป” จริยาเห็นคนใช้ไปแล้ว “นี่พูดเรื่องอะไรคุณชาย ฉันงงไปหมดแล้ว”
“ไอ้ชัยบดีมันจะฆ่าผม มันแค้นที่ผมยิงมัน ตอนนี้ทุกคนรู้หมดแล้วว่ามันไม่ใช่หลานท่านย่า”
จริยาตกใจ “ว่าไงนะ แล้วคุณชายไปยิงมันทำไม โอ๊ย หมดกัน”
“ผมไม่ยอมพังไปคนเดียวแน่ๆ ยังไงคุณอาก็ต้องช่วยผม ไม่อย่างงั้นผมจะแฉว่าคุณอาเป็นคนคิดแผนทั้งหมด”
“อย่ามาขู่ฉันนะคุณชาย”