บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 24 หน้า 5
“ผมคิดว่าคุณจะเกลียดผม จนไม่อยากเห็นหน้าผมแล้วซะอีก
“ฉันพยายามจะคิดแบบนั้นนะคะ แต่ฉันก็ทำใจให้เกลียดคุณไม่ได้อยู่ดี ยิ่งรู้เรื่องของคุณหญิงกับนายชัยบดี” สโรชาสงสารม.ร.ว.หญิงประสงค์สม สโรชามองวิศรุตด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักและความห่วงใย จับมือวิศรุตมาแนบแก้มตนไว้ วิศรุตซึ้งใจที่สโรชารักตนมาก แต่ในใจวิศรุตยังมีเรื่องกังวลใจอยู่
ห้องพักจริยาในโรงพยาบาล แก้วกิริยาพยายามป้อนข้าวให้จริยา แต่จริยาไม่ยอมกินผลักช้อนในมือแก้วกิริยา “ฉันไม่กิน”
“คุณแม่ ทานหน่อยเถอะนะคะ”
“ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันตายๆไปซะ พ่อแกจะได้สบายใจไม่ต้องทนอยู่กับคนที่ไม่ได้รักอีก”
พลโทวินิตเดินเข้ามาหน้าเครียด “ผมไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะ ถึงคุณจะก่อเรื่องเลวร้ายเอาไว้กับวังเทวาสถิตย์มากมาย รวมทั้งหลอกผมเรื่องลูกชายของท่านหญิงกิรติโสภณ”
จริยาเยาะ “ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ ฉันจะได้รู้เหรอว่าคุณไม่เคยลืมท่านหญิง ทุกลมหายใจเข้าออกของคุณมีแต่ท่านหญิงกับลูกชาย ไม่เคยมีฉัน ไม่เคยมีลูกๆของเราอยู่เลย” จริยาพยายามจะลุกจากเตียงแต่ขาขวากลับขยับไม่ได้ จริยาตกใจ “ขาฉัน ขาฉันทำไมขยับไม่ได้”
พลโทวินิตและแก้วกิริยาหน้าเศร้า
“คุณหมอบอกว่ากระสุนถูกเส้นประสาท ขาคุณแม่อาจจะขยับไม่ได้อีก”
“ฉันจะกลายเป็นคนพิการงั้นเหรอ ไม่จริง ไม่จริง” จริยาฟูมฟาย “สะใจคุณแล้วสิท่าคุณวินิต คุณคงรอวันนี้อยู่ใช่ไหม พวกที่วังเทวาสถิตย์ก็คงเหมือนกัน คงอยากเห็นฉันต้องเป็นแบบนี้” จริยาฟูมฟายทุบตีตัวเอง
แก้วกิริยาร้องไห้สงสาร “คุณแม่”
พลโทวินิตเดินเข้าไปจับไหล่จริยาเอาไว้แน่น “พอได้แล้วจริยา ไม่มีใครเขาคิดอะไรแบบนั้นกับคุณเลยนะจริยา เรื่องในอดีตลืมมันไปให้หมดซะทีได้ไหม ถ้าผมเกลียดคุณ ผมคงไม่อยู่กับคุณจนมีลูกด้วยกันขนาดนี้”
“แต่คุณก็เอาแต่อาลัยอาวรณ์ท่านหญิง เฝ้ารอแต่ลูกชายของคุณ”
“ใช่ ผมรอ เพราะผมรู้สึกผิดต่อท่านหญิง ส่วนเรื่องวิศรุต คุณจะให้ผมใจดำ ไม่คิดเหลียวแลลูกชายตัวเองที่ไม่มีโอกาสได้พบหน้าเขาเลยหรือไง คุณดีใจและมีความสุขเหรอที่มีสามีเลวทรามไร้ความผิดชอบ”
จริยาสะอึกสะอื้น “เวรกรรมมันตามทันฉันแล้วจริงๆ ฉันขอโทษ คุณวินิต ฉันขอโทษ”
พลโทวินิตดึงจริยามากอดปลอบประโลมไว้ แก้วกิริยาปาดน้ำตาดีใจที่พ่อแม่เข้าใจกันได้
ห้องบรรทมเสด็จพระองค์หญิงวิสุทธิโสภี ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมในชุดดำนั่งหน้าเศร้าอยู่ข้างเตียงของเสด็จพระองค์หญิงวิสุทธิโสภีที่ประชวรเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น