บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 24 หน้า 4
ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมมองมือชัยบดีที่พยายามไขว่คว้าตนอย่างลังเลใจ แต่สุดท้ายก็ยอมคุกเข่าไปจับมือชัยบดีเอาไว้ ทั้งน้ำตา ชัยบดียิ้มออกก่อนหมดลมสุดท้าย ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมทรุดลงร้องไห้สะอึกสะอื้น
แก้วกิริยาออกมาเห็นจริยาไดรับบาดเจ็บก็ตกใจ “คุณแม่” แก้วกิริยารีบเข้าไปหา
พลโทวินิตงุนงงไปหมดกับสิ่งที่เกิดขึ้น หันไปเห็นจริยาทรุดอยู่ที่พื้น ก็ตกใจ “คุณ....คุณ...”
จริยากุมท้องมีเลือดซึมออกมา “คุณคงดีใจ ถ้าฉันตาย”
“คุณพูดอะไรของคุณจริยา”
ม.ร.ว.พิริยพงษ์ที่ยืนช็อกและงุนงงได้สติ จะขึ้นรถหนีออกไป แต่รถตำรวจแล่นเข้ามาขวางทางออกเอาไว้ ตำรวจกรูกันเข้ามา ม.ร.ว.พิริยพงษ์ตกใจรีบทิ้งปืนยกมือขึ้น
ที่วังเทวาสถิตย์ เสด็จพระองค์หญิงวิสุทธิโสภีทอดเนตรรูปชัยบดีตอนที่เป็นคนคุมบ่อนจากมือถืออธิปก็ใจหาย เมื่อได้รู้ความจริงเรื่องชัยบดีจากปากของอธิปและสายัณห์
“น้องชายหม่อมฉันเคยเจอนายชัยบดีที่บ่อนเพคะ” ธารากราบทูล
“นี่เขาไม่ใช่วิศรุต หลานชายของฉันงั้นเหรอ”
อธิปย้ำ “กระหม่อมยืนยันได้ ว่าหมอนี่ไม่ใช่แน่ๆกระหม่อม”
“สายัณห์ทำไมไม่บอกฉัน เรื่องพิริยพงษ์”
“คุณชายขู่กระหม่อมไว้ ว่าจะยิงกระหม่อมอีกคนหากพูดออกไป”
“ที่ผ่านมาพิริยพงษ์เป็นคนวางแผนทั้งหมดเพื่อหลอกฉัน แถมยังทำชักน้ำเข้าลึกให้หญิงประสงค์สมต้อง...” เสด็จพระองค์หญิงวิสุทธิโสภีแม้ประทับนั่งอยู่ก็ทรงแทบประคองตัวไว้ไม่อยู่ อัศดงและทิวารีบส่งยาหอมยาดมให้
ราตรีวิ่งหน้าตื่นเข้ามา “เสด็จเพคะ มีตำรวจติดต่อมาแล้วเพคะ”
“เขาว่ายังไง”
“เจอคุณหญิงประสงค์สมแล้วเพคะ คุณวิศรุต เออ...นายชัยบดีตายแล้วเพคะ ส่วนคุณชายถูกจับเพราะยิงคนตายเพคะ” ทุกคนพากันตกใจ
เสด็จพระองค์หญิงวิสุทธิโสภีทรงเป็นลมไปอีกครั้ง
อัศดง/ทิวารีบปฐมพยาบาล “เสด็จเพคะ เสด็จ...”
ที่โรงพยาบาล เวลาเช้า ห้องพักวิศรุตในโรงพยาบาล วิศรุตนอนอยู่ที่เตียง มีสโรชาฟุบหลับอยู่ข้างเตียง วิศรุตค่อยๆลืมตาขึ้นรู้สึกเจ็บไหล่ที่โดนยิง วิศรุตหันมาเห็นสโรชาที่หลับสนิทก็ได้มองอย่างซึ้งใจที่อยู่ข้างๆตนในยามที่เจ็บ ยกมือไปลูบผมสโรชาอย่างแผ่วเบา “คุณสโรชา...”
สโรชารู้สึกตัวเห็นวิศรุตมองตนอยู่ก็ดีใจ จับมือวิศรุตมากุมไว้ “คุณวิศรุต คุณฟื้นแล้ว เป็นยังไงบ้างคะ”
“เสด็จพระองค์หญิงและคนที่วังเป็นยังไงบ้าง”
“เป็นห่วงตัวเองก่อนเถอะค่ะ ฉันคิดว่าจะไม่ได้เห็นหน้าคุณอีกแล้วรู้ไหม”