บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 11 หน้า 2
ที่บ้านพลโทวินิต วินิตาลองต่างหูเพชรคู่ใหม่ ส่องกระจกในห้องรับแขก ม.ร.ว.พิริยพงษ์มองจากด้านข้าง
“คุณชายเอาสตางค์มาจากไหนคะเนี่ย ไหนว่าไม่ได้ขึ้นเงินเดือน แถมเงินทุนที่จะไปเพิ่มหุ้นทำผับใหม่ ก็ยังไม่พอ ..นี่ยังมาซื้อของแพงๆให้วิ .. อูย สวยจัง”
“ถ้าวิชอบ ถึงแพงผมก็หาให้”
วินิตายิ้มปลื้ม แล้วกลับถอนใจ “คุณชายคะ วิยอมรับว่าวิชอบของพวกนี้ แต่คุณพ่อบอกว่า ถ้าวิจะใช้เงินมากๆ วิก็ต้องทำงาน .. แย่ละ วิไม่อยากทำงานค่ะ คุณชายคิดดูสิคะ วิเกิดมาก็มีแต่ทหารรับใช้ มีคนทำทุกอย่างให้ วิไม่อยากเป็นลูกจ้างใคร วิอยากมีกิจการของตัวเอง”
“ถ้าวิแต่งงานกับผม วิจะมีสิ่งที่วิต้องการ เป็นภรรยาผม ผมเลี้ยงได้”
“อุ๊ย.. จะเร่งอะไรอย่างนั้นคะ วิแค่บ่นให้ฟังเฉยๆ”
“ผมก็แค่ยื่นข้อเสนอเฉยๆ วิจะรับไหมล่ะ”
จริยาเดินผ่านมายืนแอบฟัง หมั่นไส้ วินิตาค้อนม.ร.ว.พิริยพงษ์ ก่อนจะหันมาเห็นแม่
ชั้นบนบ้านพลโทวินิต จริยาเดินมาหยิบเครื่องแก้วเครื่องเงินออกมาจากตู้ ภูมิใจกับของสะสม วินิตาเดินมาเกาะแขน “กลับไปแล้วเหรอ คุณชายเทวดา”
“คุณแม่ไม่ชอบคุณชายเหรอคะ .. เห็นเวลามีของกำนัลมา คุณแม่ก็ยิ้มรับดี”
“อ๊ะ.. ของกำนัลก็ส่วนของกำนัลสิ แต่คนน่ะ ต้องพิสูจน์อีกนาน”
“แหม คุณแม่ก็.. เชื่อวิเถอะ อย่างน้อยการได้เป็นสะใภ้เจ้า ก็ไม่เลวร้ายหรอกค่ะ”
“แกนี่มันเชื้อไม่ทิ้งแถว”
“ยังไงคะคุณแม่”
“ก็เหมือนพ่อแกไง ..เขาก็เคยอยากจะเป็นเขยเจ้า”
“เหรอคะ? วิไม่ยักรู้ แล้วยังไงถึงรอดมือสาวชาววังมาหาคุณแม่ได้ .. เพราะคุณแม่ของวิสวยกว่า ดีกว่า ใช่ม้า...” วินิตาประจบ จริยายิ้มพอใจกับคำหวาน ย้อนคิดแล้วสะใจในชัยชนะของตัวเองที่แย่งชิงผู้ชายมาได้ หันไปเปิดดูอีกตู้ “พูดเรื่องการเป็นสะใภ้เจ้าแล้ววิก็นึกขึ้นมาได้ ..ที่ดินผืนที่คุณพ่ออยากได้นั่นน่ะค่ะ คุณแม่..วิไปดูมาแล้ว มันก็สวยดีนะคะ” จริยาค้อนขวับ เดินหนี วินิตาตื๊อคุยต่อ “แต่ถ้าวิแต่งงานกับคุณชายจริงๆ พอพระองค์หญิงสิ้น มันก็ต้องเป็นของคุณชายอยู่ดี ..แล้วคุณพ่อจะต้องซื้อทำไมล่ะคะ ถึงตอนนั้นวิขอคุณชายก็ได้.. เนอะ”
“ไม่รู้ ! ..แม่ไม่มีความเห็นเรื่องที่ดินบ้านั่น .. แล้วที่เพ้ออยากจะเป็นสะใภ้ชาววังน่ะ แน่ใจเหรอ? .. คุณชายเจ้าสำราญนั่น อาจจะไม่ได้เป็นทายาทรับมรดกก็ได้นะ”
“เอ๊า! .. ถ้าไม่ให้คุณชายพิริยพงษ์ แล้วคุณแม่ว่าพระองค์หญิงจะยกที่ดินนั่นให้ใคร ..ให้คุณหญิงประสงค์สมหน้าจืดนั่นเหรอคะ”
“อาจจะไม่ใช่ทั้งคุณชาย ไม่ใช่ทั้งคุณหญิง .. ใครจะรู้ อยู่ๆอาจจะมีคนธรรมดาๆ มาหยิบชิ้นปลามัน คว้ามรดกไปทั้งหมดก็ได้”
“ใครคะคุณแม่ ใครจะมาเอามรดกพระองค์หญิง ในเมื่อทรงมีนัดดาแค่ 2 คนนี้”