บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 11 หน้า 4
เฉลียงหน้าบ้านนายพิสิฐ วิศรุตรายงานพิสิฐ ที่นั่งดูเอกสารอยู่ในบ้าน รอบๆมีแจกันจัดดอกไม้สวยงาม เน้นดอกลิลลี่ขาว “ไปดูที่ดินมาแล้ว สวยงามครับ ดูท่าว่าพระองค์หญิงก็..เมตตาผมอยู่”
“ผมนับถือคุณเลยจริงๆ ไม่มีใครเคยเข้าหน้าท่านได้ แต่คุณทำได้ นี่ถ้าคุณไม่ได้บอกว่าอยู่เมืองนอกมาตลอด ผมต้องคิดว่าคุณเป็นพวกเล่นคุณไสย มีคาถาเมตตามหานิยมนะเนี่ย”
“ถ้าท่านซื้อที่ดินได้เรียบร้อย งานของผมก็คงจบ ไม่ต้องมีตำแหน่งอะไรในบริษัทแล้วก็ได้”
“ฮึ่ย.. ผมบอกแล้วไง ว่าผมชอบคุณ คุณน่ะมีความรู้ความสามารถ .. ผมยังมีงานอื่นให้คุณทำเยอะแยะ” วิศรุตขยับจะค้านและหาเรื่องเถียง แต่พิสิฐรู้ทันรีบยกมือห้าม ลุกยืน วิศรุตต้องลุกตาม “ได้ข่าวว่าตอนนี้ที่โฮมสเตย์ก็ไม่ค่อยมีแขกใช่ไหมล่ะ คุณก็พักงานทางโน้นก่อน ทางนี้ผมมีงานหลายอย่างที่อยากจะถอยตัวเองออก” พิสิฐก้มหยิบแฟ้ม ส่งให้วิศรุต “นี่ไง ..คุณไปดูงานปรับปรุงอาคารให้หน่อย ก่อนจะให้วิศวกรที่ปรึกษาเขาตรวจรับ คุณไปเตร่ ๆ เป็นหูเป็นตาแทนผม ว่าเขาสร้างออกมาเป็นยังไง หนุ่มๆแน่นๆ คิดซะว่าช่วยคนแก่ ได้มั้ย”
“ครับ ..ได้ครับ”
พิสิฐเดินเข้าประตูข้ามไปอีกห้อง วิศรุตต้องเดินตาม บ้านนี้ใหญ่เหลือเกิน
ลัดดาเดินมาพร้อมแก้วแม่บ้านที่ยกแจกันดอกลิลลี่มาอีกแจกัน
วิศรุตยิ้ม “ท่านคงจะชอบดอกลิลลี่”
“ลัดดาเขาชอบ”
ลัดดาบอกแก้ว “วางตรงนี้แหละ แล้วจะไปทำอะไรก็ไป” ลัดดาหันมาหาวิศรุต “พี่จิตราคุณแม่ของลิลลี่ .. สโรชาน่ะค่ะ เขาชอบ เขาถึงได้ตั้งชื่อลูกสาวว่าลิลลี่”
“อยู่เมืองนอกเป็นลิลลี่ อยู่เมืองไทยเป็นพลับพลึง” พิสิฐหัวเราะลั่น ลัดดาสะดุ้งมองหน้าสามี วิศรุตนั้นค่อยๆอึ้ง พิสิฐนึกได้หุบหัวเราะ “โน่นๆ ผมหมายถึงลิลลี่กับพลับพลึงน่ะมันเป็นพันธุ์ใกล้เคียงกัน” พิสิฐ ชี้ไปที่กอพลับพลึงข้างสวน มองเห็นจากหน้าต่างกว้าง “เห็นมั้ย ของเราน่ะ ใบดก ดอกเล็ก กลิ่นก็ไม่ค่อยหอม แต่ของที่ลัดดาซื้อน่ะ พันธุ์ฮอลแลนด์นะ หอมฟุ้งสมราคาเชียว”
“ลิลลี่ของบ้านเราก็มีนะคะ บนที่สูงหนาวๆหน่อยก็ดอกใหญ่สวยงามดี”
“ลิลลี่หอมแรง แต่พลับพลึงหอมอ่อน คุณชอบแบบไหน”
“ผมชอบดอกไม้ที่อยู่กับต้น มากกว่าดอกไม้ที่ตัดแต่งจัดแจกันครับ”
“งั้นก็คงชอบพลับพลึง”
“ครับผมชอบพลับพลึง” พิสิฐแอบมอง วิศรุตรู้สึกตัวรีบกลบเกลื่อน “คุยนานแล้ว ผมว่าให้ท่านพักดีกว่า งานในแฟ้มนี้ ผมจะไปทำให้ตามสั่งนะครับ”
“ขอบคุณนะ มีอะไรก็มาหาผมได้ทุกเมื่อ ผมอยากคุยกับคุณบ่อยๆ” วิศรุตยกมือไหว้ลา ออกไป สองคนมองตาม “ชอบมั้ย ถ้าจะมาเป็นเขย”