บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 11 หน้า 5
“อุ๊ย.. คุณพิสิฐ คิดไกลไปหน่อยนะคะ ลูกสาวคุณยังไม่ได้บอกอะไรซะหน่อย”
“แล้วไอ้ที่มันไปปลอมตัวเป็นสาวบ้านนา ไปเป็นคนงานอยู่ในบ้านเขาตั้งเดือนน่ะ คุณว่ามันคิดอะไรมั้ยล่ะ คุณลัดดา” พิสิฐกระเซ้าภรรยา
ลัดดาถอนใจ ห่วงก็ห่วง แต่ก็เอ็นดูและไว้ใจในความฉลาดรั้นของหลานสาว
ที่เรือนผัก พลับพลึงสวมเสื้อสีชมพู รดน้ำผักรุ่นใหม่ ก้มๆเงยๆ สังเกตใบอ่อน ..
ป้าหวานมายืนมอง “ไม่เจอเอ็งหลายวัน ไปหาลำไพ่ที่ไหนมา”
สโรชาสะดุ้ง “ว้าย ป้า ชั้นน่ะนะ ไปไหน ! เปล่านี่ ก็อยู่ในบ้านนั่นแหละ ไม่ได้ออกมา”
“เรอะ” ป้าหวานดูผักบ้าง “เออ วันก่อนข้าเห็นคุณนายคนสวยๆสาวๆ แต่งตัวเปิ๊ดสะก๊าดมาที่นี่ ..ท่าทางจะเป็นแฟนคุณวิศรุตว่ะ”
“ฟงแฟนอะไร .. ไม่มีทาง”
“แน่ะ! เอ็งไม่รู้เรื่องละสิ ข้าเห็นยืนเถียงกันตรงโน้น เง้างอดแง่งอนกันน่าเอ็นดู๊”
“อะไรน่าเอ็นดู ป้านี่ เพ้อละ” สโรชาเดินหนี
“ข้าเห็นจริง จริ๊ง .. ทำไมต้องหงุดหงิดเดินหนีวะ” ป้าหวานเดินตาม “เอ๊ะ !? .. รึว่าแกชอบคุณวิศรุต ..ไม่ได้นะ เป็นลูกจ้างแอบชอบเจ้านายน่ะ มันไม่ดี !!”
“ชั้นไม่ได้ชอบคุณวิศรุต”
“แน่นะ .. แล้วทำไมต้องหน้าแดง หลบตาวะ”
“ไม่ได้หลบซะหน่อย” สโรชาหาทางตัดบท “แล้วนี่ป้ามาเดินป้วนเปี้ยนแถวนี้ ระวังเจอธาราไล่ตะเพิดนะ รู้ตัวรึเปล่าว่าคนที่นี่เริ่มจะไม่ชอบป้าแล้วนะ ตั้งแต่เอาปากกาด้ามทองที่เก็บได้มาเรียกค่าไถ่น่ะ”
“ใครว่าเรียกค่าไถ่ ก็ของมันเป็นลาภของข้า อยู่ๆ คนอื่นจะมาขอได้ไง ก็ต้องซื้อสิ.. แล้วตกลงมันปากกาของใคร ทำไมคุณวิศรุตเขาอยากได้นักหนา หรือว่าเป็นของแฟนเค้ามาทำหล่นไว้ อะนั่นแน่ เห็นมั้ย เขามีแฟนจริงๆด้วย”
“โอ๊ย ป้านี่พูดอะไรไม่รู้เรื่อง” สโรชาเก็บสายยางและอุปกรณ์สวน “ชั้นไปทำงานละ”
“ทำงานอะไรที่ไหน”
“ก็ .. ก็ที่นี่แหละ เฮ้อ ป้านี่ !!” สโรชาตัดบท เดินหนีป้าหวาน รำคาญเหลือเกิน
ป้าหวานมองตาม สงสัยท่าทางที่เปลี่ยนไป “แน๊ะ.. เดี๋ยวนี้ขี้หงุดหงิดเว้ยเฮ้ย”
ริชาร์ดกับจอห์นนี่กำลังลากกิ่งไม้เช่นก้านมะพร้าวยาวใหญ่มาตามทาง วางปิดหลุมที่จะเทใบไม้กลบฝัง
สโรชาเดินมาถึง ริชาร์ดคว้าแขนไว้ ไม่ให้ก้าวพรวดลงไป “ว้าย ทำอะไรจอห์นนี่”
“จะกลบฝังใบไม้ ให้มันเน่าเปื่อยเป็นปุ๋ยไปน่ะ เดินระวังหน่อยนะพลับพลึง”
“ชั้นไม่ช่วยนะ จะไปทำงานอื่น มีงานรออยู่อีกเยอะเลย” สโรชาเลี่ยงได้ เดินต่อไป แต่จอห์นนี่แบกท่อนไม้โผล่มาจากอีกทาง สโรชาหันไปชนเข้าพอดี เสียงดังโป๊ก “ว้าย !” สโรชาหงายเงิบ เซล้มลงไปกองกับพื้น
จอห์นนี่ตกใจ “พลับพลึง !!!”