รีเซต

บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 14 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 14 หน้า 3
6 ธันวาคม 2558 ( 00:08 )
2.1M
พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 14
17 หน้า

“แน่ใจสิ แหม โดนน้องชายหลอกเข้าหน่อย หมดความไว้วางใจในมนุษย์เลยเหรอ”

“อย่ามาเยาะเย้ย เดี๋ยวจะโดน” 

สโรชาประจบเข้ากอด  ธาราหน้างอ “ไม่ได้เยาะ เค้าเป็นห่วงตัวเองน้า.. ไหนเล่าให้ฟังบ้างสิ ว่าไปทำยังไง ถึงได้รับตัวน้องกลับมาได้ อยากรู้ อยากรู้” ธาราถอนใจ พร้อมจะเล่า 

 

ห้องพัก โรงพยาบาล  หมอยืนถวายรายงานผลการตรวจร่างกาย  มีม.ร.ว.หญิงประสงค์สมและทิวา ราตรี เฝ้าอยู่ใกล้ๆ “ทรงแข็งแรงดีกระหม่อม ความดันพระโลหิตดี พระหทัยดี ปับผาสะดี วักกะ..”

พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีโบกหัตถ์ “ไม่เอา พูดธรรมดาเถอะ ศัพท์พวกนี้บางทีฉันก็ลืมแล้ว หัวใจปอดไตยังพอว่า ถ้าม้าม พังผืด ตับ ไขสันหลังอะไรนั่น จะต้องแปลให้คุณพยาบาลเขางง”

“คำไทย เป็นคนไทยต้องรู้ไว้กระหม่อม  จะเป็นหมอยังต้องเรียนภาษาละตินยากๆ ศัพท์แค่นี้ ไม่เกินความสามารถหมอพยาบาลหรอกกระหม่อม จริงไหม” 

พยาบาลอมยิ้ม ถอนสายบัวน้อยๆ รับคำ 

“สรุปว่า”

“พระพลานามัยสมบูรณ์ สามารถทรงพระดำเนินชมสวนได้อีกนาน หรือจะทรงออกพระกำลังเบาๆก็ได้ แต่ขอให้ทุกคนช่วยระมัดระวังสิ่งแวดล้อมในวังนะครับ” 

“กลับไปจะไม่พบกระถางต้นไม้เกะกะอีกแล้วเพคะท่านย่า  เพราะหญิงสั่งเก็บหมด” 

“ก็กลับได้สินะคะหมอ หญิงเรียกรถมารอแล้วใช่มั้ย” 

วิศรุตเคาะประตูห้องเข้ามา “ขอประทานอภัย กระหม่อมมาช้าไปหรือไม่กระหม่อม”

พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีแย้มโอษฐ์  ม.ร.ว.หญิงประสงค์สม แอบยิ้มดีใจที่เห็นวิศรุต ไม่รู้ว่าท่านย่ามองอยู่

 

วังเทวาสถิตย์ พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีเกาะแขนวิศรุตทรงเสด็จช้าๆ เข้ามาที่ศาลา บริวารอยู่ตามตำแหน่งที่เหมาะสม ไม่ไกลนัก  “พาเข้าโรงพยาบาล พาออกจากโรงพยาบาล แล้วยังมาดูแลกันอย่างนี้อีก ไม่ต้องไปทำงานทำการกันพอดีนะคุณ” พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีลงประทับนั่ง  ทิวารินน้ำอัญชันมะนาวสีสวยแช่เย็นจากเหยือกเสิร์ฟให้ 

“ช่วงนี้ กระหม่อมมีหน้าที่ดูแลงานข้างนอก ไม่ต้องเข้าออฟฟิศก็ได้กระหม่อม“

“เจ้านายคุณนี่เขาใจดีรึ”  พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีผายหัตถ์ ให้วิศรุตจิบชาที่สาวใช้เสิร์ฟให้ 

วิศรุตรับแก้วน้ำมาจะจิบ “ใจดีมากกระหม่อม ดีจนกระหม่อมเกรงใจ”

“สวยซะด้วยนี่นะ”  

วิศรุตสำลักน้ำดื่ม เบาๆ “กระหม่อมหมายถึงคุณพิสิฐ เจ้าของบริษัทกระหม่อม คุณสโรชาเป็นลูกสาว”

“ก็ต้องดีทั้งคู่แหละ เพราะพ่อดี ลูกจึงดีไง คนไทยเราเชื่อเรื่องการสืบสันดาน” วิศรุตอึ้งๆ พระองค์หญิงวิสุทธิโสภอธิบาย “ไม่ใช่คำหยาบ สันดานหมายถึงพื้นนิสัย ถ่ายทอดได้จากรุ่นสู่รุ่น” 


17 หน้า