บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 1 หน้า 2
พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีตวาดเสียงเยียบเย็น “ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร บังอาจเข้ามาแสดงกิริยาหยาบในวังของชั้น”
“กราบขอประทานอภัยเพคะ หม่อมชั้นชื่อจริยา เป็นภรรยาของคุณวินิต”
พระองค์เจ้ามรุพงษ์ประพัฒน์ลุกยืน “หล่อนเป็นเมียผู้ชายคนที่กำลังจะหมั้นกับลูกสาวชั้นงั้นรึ ?”
พันโทวินิตหน้าเสียมองกีรติโสภณที่ขยับถอยออก เอื้อมมือจะคว้ามือหม่อมเจ้ากิรติโสภณ แต่สะดุ้งอีกครั้ง
“ไม่ใช่แค่เมียเพคะ แต่กำลังเป็นแม่ของเด็กในท้องนี่”
“ท้อง..” หม่อมเจ้ากิรติโสภณอึ้ง มองหน้าพันโทวินิต
“ใช่! ชั้นจำเป็นต้องมาทวงสิทธิ์ให้กับลูก..ไม่ให้ต้องเกิดมาโดยไม่มีพ่อ!!”
“จริยา ..” พันโทวินิตหันไปหาหม่อมเจ้ากิรติโสภณ “ไม่..ผมไม่..”
“ไม่ปฏิเสธใช่ไหมคะคุณวินิต ว่าคุณกับชั้นเป็นอะไรกัน คุณก็รู้ว่าคุณไม่มีสิทธิ์แต่งงานกับใคร นอกจากชั้น”
ท่านนายพลลุกยืน ค้อมไหว้พระองค์เจ้ามรุพงษ์ประพัฒน์และพระองค์หญิงวิสุทธิโสภีซึ่งยืนหน้าตึงเครียด หม่อมเจ้ากิรติโสภณลุกขึ้นร้องไห้ วิ่งหนีออกไปจากโถง ขึ้นห้องบรรทมไป นางกำนัลมองตาม จริยายิ้มพอใจ
พันโทวินิตไม่พอใจ “คุณไม่ควรทำอย่างนี้นะ จริยา คุณ”
“ออกไปจากวังของชั้น ไป ไปให้พ้น แล้วอย่ามาเหยียบที่นี่อีก!!” สุรเสียงพระองค์เจ้ามรุพงษ์ประพัฒน์ดังก้อง
พันโทวินิตตัดสินใจกราบบาทแล้วถอยออก จริยาเดินสะบัดหน้าออกไป ท่านนายพลเดินออก ทุกคนกระเจิงออก พระองค์เจ้ามรุพงษ์ประพัฒน์เอื้อมหัตถ์เหวี่ยงปัดแจกันดอกไม้กลางโถงกระเด็นกระจาย กลีบดอกไม้ปลิดปลิวคว้าง บางกลีบปลิวขึ้นมา
ห้องบรรทมหม่อมเจ้ากิรติโสภณ หม่อมเจ้ากิรติโสภณ นอนร้องไห้ เสียใจที่ถูกหลอก เสียใจที่จะไม่ได้แต่งงานกับคนที่รัก
เวลาต่อมาหม่อมเจ้ากิรติโสภณ นั่งริมหน้าต่างน้ำตาซึมเสียใจที่ทำให้พ่อแม่เสียหน้า ก้มมองท้องตัวเอง
ในห้องบรรทม พระองค์เจ้ามรุพงษ์ประพัฒน์กับพระองค์หญิงวิสุทธิโสภี พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีเดินไปมา พระองค์เจ้ามรุพงษ์ประพัฒน์นั่งเครียด
“ลูกหญิงไม่ออกมาจากห้องเลยเพคะ”
“ไอ้ผู้ชายสารเลว มีเมียมีลูกแล้ว ยังมีหน้าพาแม่ทัพภาคมาสู่ขอลูกเรา”
“ลูกหญิงรักผู้ชายคนนี้มากด้วยเพคะ”
พระองค์เจ้ามรุพงษ์ประพัฒน์หงุดหงิดพระทัย เดินหนีชายาที่เข้ามาปลอบ ดำเนินไปจนสุดประตูห้อง หันกลับมา
“นี่ถ้ามันมาทำผิดประเพณีกับลูกเรา แบบที่ทำกับผู้หญิงคนนั้นละก็.. จะฆ่าเสียให้ตายทั้งคู่เลย”
“โธ่!”
ที่หน้าห้องหม่อมเจ้ากิรติโสภณ ยืนอยู่ใกล้ประตู ได้ยินที่พ่อพูดทุกคำ ก้มมองท้องตนเองแล้วสะดุ้งเฮือก