บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 12 หน้า 2
ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมเปิดประตูห้องเก่าของหม่อมเจ้าหญิงกิรติโสภณเข้ามา สโรชาเดินตาม มองห้องอย่างตื่นตา
“สวยจัง” สโรชาหันมาเกือบชน “ตัวคุณหญิงหอมอะไรคะ กลิ่นแปลกเชียว”
“กลิ่นน้ำปรุงค่ะ อยู่บ้านหญิงก็ใช้น้ำปรุง ออกข้างนอกจึงจะใช้น้ำหอมฝรั่ง”
“เก๋จังเลย .. กลิ่นเข้ากับบรรยากาศวังมากเลยค่ะ เหมือนเดินอยู่ในฝัน” สโรชาชมอย่างจริงใจ ปลื้มสถานที่ ก่อนจะหันไปเงยมองรูปขนาดใหญ่ของหม่อมเจ้าหญิงกิรติโสภณ “ภาพนี้.. เจ้าของห้องใช่ไหมคะ สวยเหลือเกิน”
“ค่ะ นี่ละค่ะท่านอา หม่อมเจ้าหญิงกิรติโสภณ เป็นพระธิดาองค์เดียวของท่านย่า”
“เหรอคะ ดูๆก็คล้ายพระองค์หญิงจริงๆด้วยค่ะ..แล้วท่านไปไหนคะ”
ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมไม่ทันตอบ ม.ร.ว.พิริยพงษ์ก็เข้ามาขัดจังหวะ ด้วยมายืนการเคาะประตูเสียงดัง สองสาวสะดุ้งหันไป
ม.ร.ว. พิริยพงษ์โอบเอว ดันหลังน้องสาว เดินออกมาจากห้อง พูดเสียงเบา “หญิงไม่ควรพาใครต่อใครมาเดินทัวร์ วังไม่ใช่สวนสาธารณะ”
“พี่ชายยังเคยพาคุณวินิตาของพี่ชายมาเที่ยวทั่วสวน ไม่เห็นเป็นอะไรนี่คะ”
“นี่คบผู้หญิงคนนี้ไม่ทันไร น้องหญิงปากไวเถียงพี่ได้ทันควันเลยนะคะ”
สโรชาเดินตามมา พยายามฟัง และขัดขึ้น “มีอะไรที่ดิฉันทำไม่ถูกไม่ควรหรือเปล่าคะ”
ม.ร.ว. พิริยพงษ์ฝืนยิ้มเป็นสุภาพบุรุษ หันไป ค้อมศีรษะให้ แล้วเดินจากไปเฉยๆ ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมถอนใจ
พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีทรงพระดำเนินเข้ามาในห้องโถงหน้า ทิวา ราตรี เดินตาม เห็นม.ร.ว.พิริยพงษ์ตรงมาหาอย่างหัวเสีย “ท่านย่าคะ เดี๋ยวนี้วังเราเป็นสวนสาธารณะไปแล้วหรือไงคะ น้องหญิงชวนคนไม่รู้หัวนอนปลายเท้ามาเดินทัวร์”
“เขาชื่อสโรชา เป็นบุตรีนายพิสิฐ สุนทรเกษม เจ้าของกิจการโรงแรมและอื่นๆ”
“และคือคนที่อยากได้ที่ดินท่านย่าด้วย!!“
“เรื่องนั้นย่าก็รู้ แต่ไม่ได้แปลว่าการรับเขาเข้ามาเป็นเพื่อนหญิงประสงค์สม จะเป็นเงื่อนไขว่าย่าจะขายที่ดิน
ให้เขา ไม่อย่างนั้นแม่วินิตาคนรักของชายก็คงได้สิทธิ์นั้นไปแล้ว เพราะเห็นพามาเดินเที่ยวชมสวนชมวังออกบ่อยไป .. แล้วนี่แต่งตัวจะออกไปไหนล่ะ ไนต์คลับเขาเปิดหลังตะวันตกดินมิใช่รึ”
“ชายมีธุระอื่นๆ อีกค่ะท่านย่า” ม.ร.ว. พิริยพงษ์รู้สึกอึดอัด “งั้น ชายทูลลาไปทำงานดีกว่า”ม.ร.ว.พิริยพงษ์ไหว้ เดินออกไปเซ็งๆ
พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีมองตาม หลานคนนี้ช่างดูไร้อนาคตซะจริง เดินต่อไปอีกห้อง
ทิวา ราตรี มองหน้ากัน กระซิบนินทา “เป็นอย่างนี้ละ คุณชายพิริยพงษ์ของเธอ ทำท่าเหมือนหวงวัง แต่ตัวเองก็ไม่ค่อยจะอยู่”
“ไม่ได้หวงวังหรอก อิจฉาน้องตะหาก” สองสาวใหญ่พยักเพยิดกัน แล้วเดินตามพระองค์หญิงวิสุทธิโสภี