บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 3 หน้า 4

“ไม่ต้องมาสงสารชั้นหรอกพลับพลึง”  วิศรุตก้มหน้ากินต่อจนหมด ดื่มน้ำส้มแก้วเล็กจนหมด

“ดีมากค่ะ.. ไว้แขกมาพัก ชั้นจะทำไข่ดาวแบบนี้ให้นะคะ..”

“ลองดู ไปละ วันนี้ชั้นจะไปสอนหนังสือ ..” สโรชาสงสัย “สอนพิเศษภาษาอังกฤษ”  

“โห.. ขยันจัง .. อ๋อ ธาราบอกว่าคุณอยู่เมืองนอกมาตลอด ต้องเก่งอังกิดแน่เลย”

“อังกฤษ”

“ค่ะ อังกฤษ”

“อยากเรียนมั่งมั้ย” สโรชาพยักหน้า “ไว้ชั้นจะฝึกให้ เอาประโยคง่ายๆ”

“โอเคซิกาแร็ตค่ะ” 

วิศรุตหัวเราะขำ หยิบกระเป๋า และหนังสือภาษาอังกฤษที่วางอยู่ เดินออก “ตั้งใจทำงานนะ บ่ายๆ เย็นๆ ชั้นจะกลับมา จะมีแขกเข้าสองคน เตรียมห้องด้วย”

สโรชาพยักหน้ารับคำ ชะเง้อตามเมื่อวิศรุตพ้นไปแล้ว “ok,  I'll do my best honey. Don’t worry” 

ธาราส่งเสียงมาก่อน “ชะเง้ออะไรยะพลับพลึง” ธาราเดินมาถึง  “คุณวิศรุตไปแล้วเหรอ ต๊าย กินหมดเกลี้ยง เมื่อก่อนเราทำให้..ไม่เคยแล” ธาราค้อนใส่ชะนี สโรชายิ้มแป้น 

ที่สถาบันภาษา วิศรุตเดินเร็วๆ  มาตามทางเดิน ผ่านนักเรียนสามสี่คน ที่เคาน์เตอร์ ม.ร.ว.หญิง ประสงค์สม ยืนเก้ๆ กังๆ ก้มหน้า ดูไม่มั่นใจในตัวเอง 

วิศรุตเดินผ่านแล้วก็หยุด หันกลับมา “มีอะไรให้ช่วยไหมครับ” ม.ร.ว.หญิง ประสงค์สมสะดุ้งเหมือนกวางน้อยระแวงภัย หันมาเจอวิศรุตก็ปิ๊งแต่เขินพูดไม่ออก ในมือมีแผ่นพับ “มาสมัครเรียนรึเปล่าครับ” ม.ร.ว.หญิง ประสงค์สมพยักหน้า กิริยานุ่มนิ่ม วิศรุตโบกมือเรียกเจ้าหน้าที่ด้านใน “คุณครับ รับนักเรียนใหม่หน่อยครับ  

เจ้าหน้าที่สอบถาม “สนใจจะเรียนหลักสูตรไหนคะ ?” 

ม.ร.ว.หญิง ประสงค์สมอึกอัก พูดช้า “ยังไม่ทราบเลยค่ะ แต่ว่าอยากเรียนค่ะ”

วิศรุตค้อมศีรษะให้ แล้วปล่อยม.ร.ว.หญิง ประสงค์สมไว้กับเจ้าหน้าที่ ยิ้มให้แล้วเดินจากไป ม.ร.ว.หญิง ประสงค์สมแอบชำเลืองหางตามองตาม แล้วหันไปฟังเจ้าหน้าที่อธิบายหลักสูตร ชี้ให้ดูตารางเรียน

วิศรุตยืนหน้าชั้น นักเรียนทยอยเข้ามา ลงนั่งในแล็บ “Welcome to language Institute สวัสดีครับ ผมชื่อวิศรุต มาช่วยสอนและให้คำปรึกษา วันแรกนี้ต้องขอให้พวกคุณทำแบบทดสอบก่อน เพื่อจะได้จัดคลาสเรียนได้เหมาะกับแต่ละคน.. Wear your earphone please.” ม.ร.ว.หญิง ประสงค์สมเดินมายืนหน้าชั้น วิศรุตหันไปยิ้ม “เชิญครับ ..”

วิศรุตชี้มือให้ม.ร.ว.หญิง ประสงค์สมเดินมาเข้าที่นั่งที่ยังว่าง ม.ร.ว.หญิง ประสงค์สมนั่งลง สวมเฮดโฟนแล้วแอบมองวิศรุต ถูกใจ