บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 21 หน้า 2
ที่วังเทวาสถิตย์ ชัยบดีสวมบทหลานรัก ประคองท่านยายเดินชมสวนสวยมีความสุข ห่างออกมา ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมชำเลืองมองยายหลานพลางคุยเบาๆกับสโรชา
“หญิงก็อยากให้ตรวจนะคะ แต่ท่านย่าทรงถือว่าแหวนเป็นเครื่องยืนยันแล้ว จะให้ตรวจเลือดตรวจน้ำลายอะไร ท่านคงไม่ทรงยอม”
“จะไม่ลองทูลเลยเหรอคะคุณหญิง”
“ตอนนี้ทรงมีความสุขกับหลานชายคนใหม่ แล้วพี่วิศรุตก็เป็นคนดีนะคะ ถ้าเกิดตรวจแล้วไม่ใช่ คงจะทรงผิดหวังและเสียพระทัยน่าดู” ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมซึ่งเริ่มรู้สึกดีกับพี่ชายคนใหม่แล้ว ไม่อยากให้มีอะไรมาเปลี่ยนแปลง พยายามปกป้อง
สโรชาอ่อนใจ “ถ้าไม่พิสูจน์ทางแม่ ก็ต้องไปทางพ่อค่ะ แม้มันจะไม่เข้าท่าเท่าไหร่” สโรชายิ้มอย่างมีความหวัง
ประสงค์สมจ้องมองสโรชาอย่างสงสัย “ทำไมคุณสโรชาสนใจเรื่องพี่วิศรุตนักล่ะคะ ? หรือว่า.. แน่ะ .. คิดอะไรรึเปล่าคะ”
“ไม่เลยค่ะคุณหญิง .. มันเป็นเรื่องความถูกต้องล้วนๆค่ะ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น” สโรชามองไปทางชัยบดี แล้วยืนยันกับม.ร.ว.หญิงประสงค์สม แววตามุ่งมั่นว่าจะพิสูจน์ให้ได้
ที่ร้านกาแฟ แก้วกิริยาพยักหน้ารับคำ “ได้สิคะ แก้วจะไปเรียนคุณพ่อ เรื่องแบบนี้ แก้วก็ไม่อยากให้คาใจเหมือนกัน ..แต่แก้วสงสัยว่า ทำไมคุณสโรชาสนใจเรื่องครอบครัวเราคะ”
“ก็.. ไม่มีอะไรหรอก พอดีชั้นรู้จักหมอแล้วก็คุยกันเรื่องทำนองนี้บ่อยๆ เลยสนใจ”
น้ำมนต์เหน็บเพื่อน “พูดง่ายๆ แก้วมีเจ้านายเป็นคนขี้สงสัย แล้วก็ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านน่ะ”
สโรชาตีหน้ายักษ์ใส่น้ำมนต์ แก้วกิริยามองเจ้านายสองคนค้อนใส่กัน แล้วก็อดยิ้มไม่ได้
ห้องพระองค์หญิงวิสุทธิโสภี วังเทวาสถิตย์ ชัยบดีกราบพระองค์หญิงวิสุทธิโสภี ยื่นมือรับแหวนที่ประทาน
“มันอยู่กับเธอมาตั้งนาน เอาไปเถอะ ของแม่เธอ รักษาดีๆแล้วกัน”
“ขอบพระทัยท่านยาย กระหม่อมจะรักษาไว้ให้ดีที่สุด” ชัยบดีมองแหวนในมือ
ชัยบดีเดินมา ม.ร.ว.พิริยพงษ์ดักรอ “ไถท่านย่ามาได้เท่าไหร่”
“โอ้โฮ หายไปนาน โผล่มาก็ปากดี ..ไม่ได้ไถเงินหรอกคุณชาย เข้าเฝ้าเฉยๆ”
“ทีหลัง เข้าเฝ้าก็ให้ได้อะไรติดมือออกมาด้วย แล้วนี่จะไปไหน ใส่น้ำหอมซะฟุ้ง”
“ผมนัดเป้าหมายของผมไว้” ชัยบดียิ้มกริ่ม เดินออก