บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 21 หน้า 4
ชัยบดีเดินเข้ามา “มีความลับอะไรกันเหรอครับ”
สโรชาและวิศรุตพากันชะงัก “คุณวิศรุต”
“ผมคงไม่ได้เสียมารยาท มาขัดจังหวะอะไรใช่ไหมครับ”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุณวิศรุตมาถึงนี่มีอะไรให้ทางโรงแรมเรารับใช้คะ”
“ผมมีเรื่องธุรกิจจะมาปรึกษาคุณสโรชานิดหน่อยน่ะครับ” ชัยบดียกมือขึ้นมาทำท่าหมุนแหวนกึ่งโชว์ๆ “แลกกับความรู้เรื่องแหวนโบราณที่คุณสโรชาสนใจไงครับ”
วิศรุตเห็นแหวนของตนไปอยู่ที่ชัยบดีก็แปลกใจ สโรชาหน้าเสียทันที สโรชากลบเกลื่อน “ฉัน ขอตัวไปรับรองแขกก่อนนะคะ เชิญค่ะคุณวิศรุต เราไปคุยกันที่สวนของโรงแรมดีกว่า” สโรชารีบเดินนำชัยบดีออกไป วิศรุตมองตามอย่างสงสัย
สโรชาและชัยบดีนั่งที่โต๊ะรับรองในสวนของโรงแรม
“ผมออกมาคุยโปรเจคงานกับเพื่อนแถวนี้ ก็เลยคิดถึงที่นี่ เลยแวะมา” ชัยบดีเน้นคำว่าคิดถึง ส่งสายตามีนัยยะกับสโรชา
สโรชารู้ตัว แต่ก็เข้าทาง ยิ้มยั่วตอบรับ “ดีใจจังค่ะที่คุณวิศรุตคิดถึงนี่ก่อนเป็นที่แรก”
ชัยบดีรีบโชว์แหวน “ผมจำได้ว่าคุณสโรชาเคยถามเกี่ยวกับแหวนโบราณ พอดีวันนี้ใส่ติดมาด้วยก็เลยเอาให้ดูน่ะครับ” ชัยบดีรีบถอดแหวนส่งให้สโรชาอย่างเอาใจ
สโรชารีบรับมาดู จำได้ว่าเป็นวงเดียวกับของวิศรุตแน่ๆ สโรชาแกล้งชม “สวยมากเลยนะคะ”
วิศรุตแอบตามมาดู หลบอยู่หลังพุ่มไม้สูงบริเวณนั้น วิศรุตเห็นแหวนในมือสโรชาก็มั่นใจว่าเป็นแหวนตนเช่นกัน วิศรุตยิ่งสงสัยว่าไปอยู่ที่ชัยบดีได้ยังไง
บ้านพลโทวินิต จริยานั่งหน้าเครียด เรื่องพลโทวินิตจะตรวจดีเอ็นเอ
วินิตาแต่งตัวสวยจะออกไปช้อปปิ้งเดินเข้ามาหา “วิจะออกไปช้อปปิ้งสักหน่อย คุณแม่อยากได้อะไรไหมคะ นี่วิกะว่าจะซื้อของขวัญให้พี่วิศรุต เอาใจเขาหน่อย เขาจะได้ช่วยพูดกับพระองค์หญิง เรื่องงานแต่งของวิกับคุณชาย วิจะลงทุนซื้ออะไรคุณแม่ช่วยคิดหน่อยสิคะ”
“เป็นการลงทุนที่ไร้ประโยชน์มาก แกไม่ต้องไปเสียเงินให้มันหรอก”
“อะไรกัน คุณแม่คิดว่าพี่วิศรุตเขาจะไม่ช่วยวิเหรอ ก็เขาพูดเองว่าไม่ได้โกรธเกลียดอะไรพวกเรา หรือว่าต่อหน้าทำเป็นพี่ชายที่แสนดี ลับหลังก็อีกอย่าง”
“มันไม่ใช่...” จริยาเหมือนคนน้ำท่วมปาก ลุกหนีออกไป