บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 21 หน้า 3
ม.ร.ว.พิริยพงษ์มองตามอย่างเจ็บใจที่ชัยบดีกระด้างกระเดื่อง ขณะเดียวกันก็นึกเยาะเย้ยพระองค์หญิงวิสุทธิโสภี
ที่บ้านพลโทวินิต แก้วกิริยานั่งฟังพ่อตัดสินใจ หลังจากที่ตนเองเป็นคนมาเสนอเรื่องการตรวจพิสูจน์สายเลือด
“มาเจาะเลือดพ่อไปเลย พ่อยินดี”
“เดี๋ยวนี้เขาไม่ต้องเจาะเลือดก็ได้ค่ะคุณพ่อ แค่เอาตัวอย่างน้ำลายที่กระพุ้งแก้มไปเข้าแลปเอกชน ไม่กี่วันก็รู้ผล”
“เขาจะอยากตรวจกับคุณด้วยรึเปล่าไม่รู้นะ สงสัยคุณพ่อจะเห่ออยู่ฝ่ายเดียว” จริยาเหน็บ
“แต่ถ้ามันจะทำให้ทุกคนหายสงสัย มันก็ควรจะมีการพิสูจน์ไม่ใช่เหรอ” พลโทวินิตจ้องหน้าจริยา ที่ทำเมินไม่รู้ไม่ชี้ เดินออกไปห่างๆ สีหน้าเริ่มเป็นกังวล
สโรชาอยู่ในห้องประชุม ใส่บลูธูทคุยโทรศัพท์กับแก้วกิริยา “ขอบคุณนะคะคุณแก้ว”
สโรชากดปิดวางสาย ถอดบลูธูทออกวาง กดโทรศัพท์ส่งไลน์หาน้ำมนต์ต่อ “ทางคุณวินิต โอเคแล้ว จัดการต่อที”
น้ำมนต์ส่งกลับมา “ok”
สโรชาหันไปฟังวิศรุตที่กำลังรายงานที่ประชุมอยู่ที่หน้าจอภาพ “เท่านี้ละครับ ถ้าเราบริหารจัดการดี ก็น่าจะเสร็จตามกำหนด”
จอภาพฉายภาพโรงแรม ปิดลง ไฟสว่าง น้ำมนต์นำปรบมือ ทุกคนปรบมือมองหน้ากันพอใจ
“ขอบคุณทุกท่านค่ะ ปิดประชุมแค่นี้”
ทุกคนเก็บแฟ้ม เดินออก สโรชาหันไปหาวิศรุต “คุณวิศรุตคะ ขอคุยด้วยสักครู่สิคะ”
วิศรุตเดินหนี สโรชาเดินตามมาเคียงกัน เดินเถียงกันไปเรื่อยๆ
“คุณเอาเรื่องตรวจDNA มาเล่าให้ผมฟังทำไม ผมไม่ได้เกี่ยวอะไรกับวังนั้น”
“ดิฉันแค่เล่าเพื่อถามความเห็น ว่าถ้าเป็นคุณ คุณจะพิสูจน์ด้วยการตรวจ DNAมั้ย”
วิศรุตคิดครู่หนึ่ง เพราะตัวเองก็อยากรู้เหมือนกัน หันไปออกความเห็น “ก็ดีนะ เพราะนี่มันก็ปี 2015 แล้ว เป็นผม ผมก็ต้องอยากตรวจ” สโรชายิ้ม ถูกใจ วิศรุตเห็นสโรชาดีใจจนเว่อร์ ก็เปลี่ยนเป็นขรึมดุกลับ “แต่จะว่าไป เรื่องของคนในวังนั้นก็ไม่เกี่ยวกับคุณสักนิด คุณไปเจ้ากี้เจ้าการยุให้เขาตรวจ แล้วคุณจะได้อะไร ?”
“ดิฉันแค่อยากเห็นอะไรที่มันถูกต้อง !”
“คุณคงถนัดปลอมตัว จนเชี่ยวชาญการจับผิดเลยสินะ”
“ชั้นจะแกล้งสะกิดคุณไปเรื่อยๆอย่างนี้แหละ ตราบใดที่ยังไม่รู้ว่าคุณปิดความลับอะไรไว้”
“แล้วคุณล่ะ ยังมีความลับอะไรที่ยังปิดผมไว้อีก คุณสโรชา”