บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 18 หน้า 2
ชัยบดีส่องกระจก วางมาดทำท่าโก้ รู้สึกปลื้มในวาสนา “วิศรุต ราชโยธิน ทายาทแห่งวังเทวาสถิตย์.. โก้ไม่ใช่เล่นนะเนี่ย” เสียงเคาะประตู ชัยบดีหันไป รีบเปิดประตู ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมกับอัศดงมายืนรอ อัศดงมองชำเลืองกวาดสายตาทั่วห้อง แล้วยิ้มให้ชัยบดี เพราะหน้าตาดี ชัยบดีทัก “คุณหญิงประสงค์สม”
“ค่ะ หญิงกำลังจะให้เขาเตรียมอาหารเย็น ก็เลยจะมาถามก่อนว่า คุณ.. เอ้อ ..พี่วิศรุตชอบหรือไม่ชอบอะไร หรือว่าแพ้อาหารประเภทไหนหรือเปล่า”
“โห.. เป็นความกรุณาของคุณหญิงจริงๆครับ ผมเป็นคนรับประทานง่าย ไม่แพ้อะไรเลย โปรดอย่าทำอะไรวิเศษพิสดาร ขออาหารธรรมดาที่สุดครับ” ชัยบดียิ้มซื่อ แล้วเลยไปถึงอัศดง หว่านเสน่ห์จนอัศดงยิ้มด้วย
ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมหันไปมองอัศดง ปราม “ส่วนห้องพัก หญิงจะให้คนมาทำความสะอาดให้.. ทุกวัน”
“ที่จริง ผมทำเองก็ได้ครับ” ชัยบดียิ้มให้อัศดงแบบสุภาพ “แต่ถ้าจะช่วย ก็ขอบคุณมาก”
ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมยิ้มรับ แล้วเดินไป ชัยบดีมองตาม ก่อนจะปิดประตูกลับเข้าไป ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมชำเลืองเหนือหัว ตรงทางเดิน กล้องวงจรปิดซ่อนอยู่ พูดเบาๆ กับอัศดง “อย่าบอกเขานะ ว่าเรามีกล้องอยู่ตรงนี้”
ครัวในวัง ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมชี้ให้สาวใช้หยิบไก่ชิ้นใหญ่ออกมา อีกคนหยิบพริก อีกคนหยิบกล่องเครื่องเทศ “ทำอะไรให้พี่ชายคนใหม่รับประทานดีล่ะ มัสมั่น ..สะเต๊ะ ..ไก่สามรส”
“เขาบอกว่า ขออาหารธรรมดาค่ะคุณหญิง”
“นั่นสิ อะไรล่ะ อาหารธรรมดาน่ะ”
“ถ้าจะให้เหมือนคนทั่วไป ก็คงต้องเป็นกะเพราไก่ ไข่ดาว”
“จริงหรือ ?”
ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมรู้สึกอยากแกล้งเท่าที่จะทำได้ หันมองหน้าอัศดง ที่พยักหน้ายืนยันหนักแน่น
โต๊ะอาหารในวัง อาหารบนโต๊ะเป็นผัดกะเพราไก่ ชิ้นสวย มีกะเพรากรอบโรยหน้า ไข่ดาวขอบสวย มีต้มฟักสลักในโถ
“กะเพราไก่ ไข่ดาว” ชัยบดีหน้างงมาก
“หญิงพยายามจัดให้ถูกปากพี่วิศรุตค่ะ เห็นบอกว่าอยากรับประทานอาหารธรรมดา ๆ ส่วนของท่านย่า เป็นน้ำพริกลงเรือ คุณวิศรุตส่งผักสลัดมาถวายเพคะ”
“วิศรุต? มีวิศรุตอื่นหรือครับ” ชัยบดี รีบแก้ไข “หรือกระหม่อม”
พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีเล่า “เขาเป็นเพื่อนของพวกเรา .. รับประทานเถอะ ประเดี๋ยวจะเย็นซะหมด”
“ลองชิมค่ะ ถ้าอยากให้เปลี่ยนแปลงรสชาติก็บอกหญิง”
ชัยบดีค่อยๆหยิบช้อน ตักเบาๆ พยายามจะกินอย่างเรียบร้อย พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีทอดพระเนตรจับสังเกต