รีเซต

บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 15 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 15 หน้า 5
8 ธันวาคม 2558 ( 00:17 )
2.1M
พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 15
19 หน้า

ประพันธ์แอบมองสายตาม.ร.ว.หญิงประสงค์สมที่มองวิศรุต และวิศรุตที่ยิ้มตอบ “ผมต้องขอบคุณคุณหญิง ที่ลดตัวลงมานับผมเป็นเพื่อน” 

“คุณวิศรุตอาจจะเหนื่อยหน่อยนะคะ ที่มีหญิงเป็นเพื่อนน่ะ ไม่รู้ว่าคราวหน้าจะมีเรื่องอะไรต้องพึ่งเพื่อนอีก”

“กระหม่อมยินดีให้คุณหญิงเรียกใช้เสมอ” ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมเขิน “ถ้าฝ่าบาททรงต้องการความช่วยเหลืออะไร อย่าได้ทรงเกรงใจกระหม่อม” พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีทรงยิ้มรับ ทิวาราตรียิ้มให้กัน

   

วิศรุตเดินออกมากับประพันธ์ ประพันธ์กระซิบ  อัศดงเดินตามมาส่ง ห่างมากๆ “ท่าทางคุณหญิงประสงค์สมจะชอบคุณนะครับ”

“ผมคิดว่าเธอเป็นน้องสาวคนนึงเท่านั้นแหละ”

“น้องสาว ? .. เมื่อกี้ยังบอกว่าเป็นเพื่อน”

“เพื่อนหรือน้องก็ได้ แต่ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้ ผมรับรอง” วิศรุตพูดอย่างหนักแน่น เดินไปขึ้นรถ  

ส่วนประพันธ์เดินไปขึ้นรถตู้ ข้างรถติดสติ๊กเกอร์ รูปกล้องวงจรปิด รถสองคันแล่นออกไป จากวัง  

   

ท้ายวังเทวาสถิตย์ อัศดงเดินกรีดกราย ห่วงสวยส่องกระจกตามทางที่เดินผ่าน ทิวาราตรีจัดเครื่องครัวอยู่ หันไปมอง ทิวาเหน็บ “แหม จะสวยไปไหนยะ  แม่อาทิตย์อัศดง”

“อ๊าว! ต่อไปนี้เราต้องสวยตลอดทุกนาทีแล้วนะคะ เพราะว่าจะได้เป็นดาราค่ะ เดินไปทางไหนก็มีกล้อง”

ราตรีหมั่นไส้ “ใครเขาจะดูแก ที่เขาติดน่ะมันกล้องวงจรปิด ไม่ได้เอาไปเปิดฉายที่วิกไหน”

“อ้าวเหรอ?!”  

ทิวาเขกกะโหลกให้  อัศดงหัวเราะคิกคัก 

สายัณห์เปรย “ที่จริงมันก็ดีนะ เป็นการล้อมคอกก่อนวัวหาย ที่ไหนๆ เขาก็ติดกัน” 

“แต่วังเทวาสถิตย์ ไม่เคยมีใครกล้าบุกเข้ามาเลยนะ แกว่าโจรมันมาจากไหน” ทิวาสงสัย

ราตรีชักระแวง “จุ๊ จุ๊ .. อาจจะมีหนอนอยู่ในนี้แหละ” 

สายัณห์อารมณ์เสีย “ใครวะ เป็นหนอน  ถ้าข้ารู้ จะแพ่นกบาลให้หัวแตกเลย กินบนเรือน ขี้รดหลังคา”

“คนเรา รู้หน้าไม่รู้ใจ ภาษิตจีนเขาว่าไว้” ราตรีสอน 

อัศดงถามความเห็น “แล้วพวกน้าว่า.. คุณวิศรุตที่มาบ่อยๆน่ะ เราไว้ใจได้มั้ย”

สายัณห์รีบบอก “เออ คนนี้ข้าชอบว่ะ  เป็นคนมีน้ำใจ ครั้งที่ข้ารถเสียอยู่กลางฝน เขาก็ลงไปช่วย” 

ทิวาออกความเห็นบ้าง “ตั้งแต่คุณคนนี้มาเฝ้าบ่อยๆ  พระองค์หญิงก็ดูทรงมีชีวิตชีวากว่าแต่ก่อน  เมื่อตะกี้ยังมีรับสั่งกระเซ้าเพื่อนคุณวิศรุต เมื่อก่อนไม่เค้ย”   

ราตรีเห็นพ้อง “นั่นสิ โจรเข้าวัง พวกเราอกสั่นขวัญแขวนกัน  ก็คิดว่าจะทรงเครียด แต่กลับทรงมีพระสติ .. ยิ่งพอคุณวิศรุตมาเฝ้าปั๊บ ทรงพระสรวลได้แน่ะ” 

อัศดงเอะใจ “หรือจะทรงโปรดให้เป็นหลานเขย !!” 


19 หน้า