บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 4 หน้า 4
“จะโดนยังไง ก็ชั้นบอกว่าชั้นเป็นคนสั่งให้พลับพลึงซื้อ คุณวิศรุตเขาก็ดุชั้นน่ะสิ”
“พลับพลึงขอโทษ พลับพลึงได้ยินแว่วๆ ว่าเขาอยากได้ ก็เลยมารายงานธารา”
ประพันธ์ซึ่งถอนใจโล่งอกที่รู้ว่าสโรชาไม่โดนดุ ยิ้มให้ ส่วนสุทิศวางท่าผู้รู้ “ที่ทำงานผมนะ เวลาลูกน้องทำผิด หัวหน้าจะต้องเป็นคนรับผิดชอบ”
ประพันธ์เสริม “ฉะนั้น การที่ธาราถูกคุณวิศรุตดุแทนพลับพลึง เป็นสิ่งที่ถูกต้อง”
“จริงเหรอ”
สองคนรับพร้อมกัน “จริง!!” ประพันธ์เล่นท่าใหญ่ ยกหัวแม่มือทำหน้าจริงจัง สุทิศพยักหน้า ยกให้สองหัวแม่มือเลย
“แต่หัวหน้าก็ต้องมีสิทธิ์ทำโทษลูกน้อง ฮึ พรุ่งนี้นะ หล่อนตื่นแต่เช้า ถูบ้านทั้งหลัง”
สโรชาหน้าเบ้ แต่ตัดสินใจรีบรับคำ “ได้ค่ะ ได้เลย”
ประพันธ์กับสุทิศส่ายหน้าว่าธาราโหด .. ธาราพอใจที่ได้ทำโทษ
ห้องนอนสโรชา สโรชาอาบน้ำเสร็จ ประแป้ง แล้วเดินมาที่เตียง หยิบถุงผ้าที่ซุกแอบไว้มาเปิดล้วงเอกสารออกมา “งานหลวง งานราษฎร์ ชุกจริงจริ๊ง” ที่เอกสาร เขียนโปรยหัวว่า ลิลลี่มัลติเพล็กซ์ “ฮึ .. เอาชื่อเราไปใช้ เดี๋ยวจะขอค่าลิขสิทธิ์นะคะป๊า” สโรชาพลิกเปิดอ่าน วง ขีด จดโน้ตไปได้หน่อยหนึ่ง เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น สโรชาสะดุ้ง “ใครคะ”
“ผมเองครับ ประพันธ์”
“พ่อสุดหล่อ มาอีกแล้ว” สโรชารีบเก็บเอกสาร ซุกใต้ที่นอน ลุกไปเปิดประตู
ประพันธ์ยืนรอ ยิ้มเผล่ “จะมาราตรีสวัสดิ์ครับ”
“ก็ .. ดีค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ” สโรชาจะปิดประตู
ประพันธ์รั้งไว้ “ผมมีโทรศัพท์รุ่นใหม่มาให้” ประพันธ์ชูให้ดู “สวยมั้ย”
“อูย เครื่องเก่าก็ดีแล้วละค่ะ”
ประพันธ์จับมือสโรชามายัดเยียดโทรศัพท์ใส่มือ “เอาไปเถอะ ผมยินดีให้ .. หลับฝันดีนะครับ จะลองใช้โทรศัพท์ก็ได้น้า” ประพันธ์ยิ้มๆ ก่อนจะเดินไป สโรชามองตามงงๆ
ประพันธ์เดินคึกสีหน้าครึ้มใจมาจากหน้าห้องสโรชา เจอวิศรุตยืนดัก “อารมณ์ดีนะประพันธ์”
“เรียกว่าหาเรื่องครึ้มแก้เครียดครับ มีสาวๆหน้าตาดีมาอยู่ร่วมบ้าน มันสดชื่น”
“ได้ยินว่าวันนี้รถยางแบน”
“โอ้โห.. ไม่ใช่ยางแบนอย่างเดียวครับ ช่วงล่างต้องซ่อมด้วย เลยขับไปไว้ที่อู่ พรุ่งนี้สงสัยต้องใช้บริการแท็กซี่ ตระเวนหลายที่ซะด้วย”
“เอารถผมไปใช้สิ”
“โอย ไม่กล้าละครับ”