รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 20

บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 20
Pannaput_tvs
22 สิงหาคม 2560 ( 10:44 )
10.8M
เพลิงบุญ ตอน 20
13 หน้า

บทประพันธ์ : กฤษณา อโศกสินฅบทโทรทัศน์ : ณัฐิยา ศิรกรวิไล และ Sanctuary

บ้านใจเริง ฤกษ์ยืนคุยกับเจ้าหน้าที่หมู่บ้าน “เอกสารโอนสิทธิ์ทั้งหมดอยู่ในนี้นะคะ”

ฤกษ์รับมา “ขอบคุณครับ”

เจ้าหน้าที่ยกมือไหว้ “ขอตัวก่อนนะคะ” เจ้าหน้าที่เดินออกไป..ฤกษ์มองเอกสารในมือแล้วก็คิดๆ เห็นแววตาแห่งความสับสนซ่อนอยู่ลึกๆ เสียงใจเริงดังมาจากในบ้าน “พี่ฤกษ์คะ!! พี่ฤกษ์มาช่วยเริงหน่อยค่ะ”

ฤกษ์แปลกใจหันไปตามเสียง

 

ภายในบ้านใจเริง เห็นใจเริงเดินมาในชุดสวยเซ็กซี่มากกกกก ใจเริงพูดอ้อนๆแบ๊วๆ

“ช่วยออกความเห็นหน่อยค่ะว่าชุดนี้...เหมาะกับเริงหรือเปล่า” ฤกษ์ยืนมองตาค้าง...สวย เซ็กซี่...อย่างแรง

ใจเริงเดินเข้ามาหา “พอดีเริงไปเจอชุดเซลอยู่น่ะค่ะ ก็เลยซื้อมาเก็บไว้ เผื่อจะได้ใช้” ใจเริงหมุน

“เหมาะกับเริงมั้ยคะ?” ใจเริงยิ้มใสๆ ฤกษ์พยายามหักห้ามใจ “อื้อ...ก็ดี..สีสวยดี”

ใจเริงเดินเข้ามาใกล้...พูดกลั้วรอยยิ้ม “พี่ฤกษ์เนี่ยใจตรงกับเริงเลย เริงก็ซื้อเพราะสีมันสวยดี” ใจเริงเว้นวรรคนิดหนึ่ง ส่งสายตา “นอกจากสีแล้ว..พี่ฤกษ์รู้มั้ยคะว่าทำไมเริงถึงซื้อชุดนี้”

ฤกษ์คิดๆ แล้วก็คิดไม่ออก...ส่ายหน้า .. ใจเริงยิ้ม และตอบน้ำเสียงยั่วยวนอย่างมีชั้นเชิง “เพราะมันถอดง่าย”

ใจเริงพูดจบก็กระตุกสายที่คล้องคออยู่เบาๆ  ชุดทั้งชุดก็หลุดลงมากองอยู่ที่พื้น .... ฤกษ์ถึงกับกลืนน้ำลายเอี๊อก..ใจเต้นแรง หน้าแดง ใจเริงยิ้มยั่วยื่นมือมาจะจับหน้าฤกษ์ ฤกษ์จับมือไว้และดึงใจเริงเข้ามาอย่างแรง ..อารมณ์และตัณหาเข้าครอบงำอีกครั้ง

 

บ้านฤกษ์ เนคไทของฤกษ์วางอยู่บนโต๊ะ แอ๊ดนั่งงงๆ พิมยืนรอคำตอบ “เนคไทคุณฤกษ์อันนี้..แอ๊ดไม่เห็นเลยนะคะ”  พิมหน้าซีด ใจเต้น  “แล้วช่วงก่อนเริงจะย้ายออกหล่ะ? ได้ซักหรือเก็บมันบ้างหรือเปล่า?”

“ไม่นะคะ .. ยิ่งไม่กี่วันมานี้ ยิ่งไม่เห็นเลยค่ะ”

พิมค่อยๆทรุดลงนั่ง .. หน้าซีด .. ใจสั่น .. คำพูดใจเริงดังแว่บเข้ามาตอกย้ำ “แล้วมันไปอยู่กับเริงได้ยังไง ?”

“มันหลงมาน่ะ สงสัยแอ๊ดคงจะหยิบผิด มันก็เลยติดมากับเสื้อผ้าของเริง เริงเพิ่งเห็นตอนจัดกระเป๋าก็เลยเอามาคืน”

พิมหน้าซีด .. ปั่นป่วนในท้อง หัวสมองมึนๆ แอ๊ดลุกขึ้นมาดูพิมด้วยความเป็นห่วง

“คุณพิม...เป็นอะไรหรือเปล่าคะ? มีอะไรหรือเปล่าคะ ?”  พิมส่ายหน้า มึนๆ เสียงแผ่วๆ

“มะ..ไม่มีอะไร...แอ๊ดไปทำงานต่อเถอะ”


13 หน้า