บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 20 หน้า 4
“ก็...มัน...พยายามอยู่ จบแน่ๆ รับรองว่าไม่ยืดเยื้อ”
“นี่ขนาดซื้อบ้านให้ ยังจะบอกว่าไม่ยืดเยื้ออีกเหรอวะ ?”
“เดี๋ยวๆ ไม่ได้ซื้อให้เค้า..แค่ให้เข้าไปอยู่ชั่วคราว มันเป็นทางเดียวที่ทำให้เค้ายอมออกจากบ้าน!! ออกไปจากชีวิตฉันกับพิม พอเค้าได้งาน มีทางไป เดี๋ยวก็ไปเอง บ้านนี้ก็จะเป็นของพิม”
“เออดีนะ ซื้อบ้านใหม่แต่ให้ผู้หญิงอื่นมานอนก่อนเมีย !!” ฤกษ์สะอึกรอบสอง..รู้สึกผิดลึกๆ เปรมพยายามเย็นลงและพูดอย่างมีสติ “ไอ้ฤกษ์..แกเป็นคนที่รู้จักใจเริงดีที่สุด ใจเริงไม่ใช่ผู้หญิงที่จะยอมให้ควบคุมง่ายๆ เค้าไม่มีทางย้ายออกไปแน่” ฤกษ์เริ่มหน้าเสีย...หน้าซีด เปรมเห็นแล้วก็สมเพช ปนสงสาร
“พิมเค้าเป็นคนดี แต่ไม่ใช่คนโง่ .. ถ้าแกยังไม่รีบ “จบ” สักวันเค้า “จับ” ได้แน่”
ฤกษ์สวน “ไม่ต้องห่วง!!! จบแน่!!! ฉันไม่มีวันทำให้พิมเสียใจ”
เปรมนิ่งๆ แต่หนักแน่น “แต่แกทำไปแล้วแค่เค้ายังไม่รู้!” ฤกษ์จุก เปรมส่ายหน้า “เฮ้อ กูไม่เข้าใจจริงๆ มึงทำแบบนี้กับพิมได้ยังไงวะ? กูรู้กูยังช็อคเลย มึงเคยคิดมั้ยถ้าพิมเค้ารู้ เค้าจะเสียใจแค่ไหน” เปรมมองฤกษ์ด้วยความผิดหวัง
ฤกษ์เจ็บแปร๊บเข้ามาในใจ ... ความรู้สึกผิดที่ถูกกดทับไว้ ทำงานทันที ! แต่ยังมั่นใจ “พิมจะไม่มีวันรู้เรื่องนี้ !!!!”
บ้านใจเริง ใจเริงนอนอยู่บนเตียง...หยิบมือถือมาดูรูปนาฬิกา ใจเริงเข้าไปในไอจีแล้วโพสต์รูปทันที พร้อมกับพิมพ์ข้อความ “อยากเก็บเวลาของเราสองคนไว้นาน..นาน” ... แปะ!! ใจเริงยิ้มร้าย
บ้านฤกษ์ตอนกลางคืน.....รถฤกษ์เข้ามาจอด ฤกษ์เดินเข้ามาในบ้านเครียดๆ แล้วก็สะดุดกึก...หันไปเห็นพิมนอนอยู่ที่โซฟา...พิมหลับนิ่ง แต่ใบหน้าเครียด แฝงไว้ด้วยความเศร้า ... ฤกษ์นั่งลงที่พื้น ข้างๆพิม...เหมือนยอมจำนน ฤกษ์ค่อยๆจับมือข้างซ้ายของพิมที่ห้อยลงมาจากโซฟา ฤกษ์จับมือพิมอย่างแผ่วเบา..มองแหวนแต่งงานแล้วก็สะท้อนใจ ฤกษ์เอามือพิมมาแนบที่แก้ม...เหมือนคนทำผิดที่เริ่มสำนึกตัว ฤกษ์คิด..ต้องทำอะไรบางอย่าง !
เช้าวันต่อมา พิมค่อยๆลืมตาตื่น แล้วก็แปลกใจเห็นว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียง สักพักทำจมูกฟุดฟิด ได้กลิ่นอาหาร พร้อมกับเสียงก๊อกแก๊กๆ พิมหันไปแล้วก็ชะงัก “พี่ฤกษ์ ...”
ฤกษ์อยู่ในชุดทำงาน กำลังเตรียมอาหารเช้าแบบง่ายๆ ฤกษ์หันมา “มอร์นิ่ง!!” ฤกษ์ยิ้มหวาน พิมมองงงๆ
“ทำอะไร?” พิมระแวง
“เบรกฟาสซ์ครับ เสิร์ฟถึงเตียงแบบพิเศษสุดๆ” ฤกษ์ยกโต๊ะเล็กสำหรับวางอาหารกินบนเตียงมาวางไว้ตรงหน้าพิม
พิมมองไม่วางใจ ฤกษ์พยายามทำให้ปกติ
“พี่ให้แอ๊ดไปซื้อบราวนี่ร้านโปรดของพิมมาเลยนะ เพิ่งอบเสร็จใหม่ๆ นุ่มมากกกก พี่ป้อนนะ”
ฤกษ์ยิ้ม หยิบบราวนี่มาป้อน พิมไม่กิน..แต่ถามกลับ “ไปทำผิดอะไรมาคะ ?”