บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 26 หน้า 2
“พิม “เคย” เป็นเมียพี่ แต่ตอนนี้พิมเป็นคนอื่น เมียพี่คือเริง แล้วลูกพี่ก็อยู่ในท้องเริง!”
ฤกษ์หันมา “รู้มั้ย ตอนที่พี่แอบไปหาเริง ถึงพิมเค้าเริ่มสงสัยแต่เค้าไม่เคยมานั่งจิกด่าพี่แบบนี้” ใจเริงสวน “ก็เพราะพิมเป็นแบบนั้นไง พี่ฤกษ์ถึงทำไม่หยุด เริงไม่ใช่พิม อย่าให้รู้ว่ายังแอบไปหาพิม เริงอาละวาดแน่”
“อย่ายุ่งกับพิม !!!”
“พี่ฤกษ์นั่นแหละต้องบอกตัวเอง “อย่าไปยุ่งกับพิม” !! พิมเค้าอยากหย่า เค้าไม่เห็นพี่เป็นสามีแล้ว จะไปรั้งเค้าไว้ทำไม วันนี้ที่เริงไม่ราวีเพราะเห็นแก่ความดีของพิมที่ถอย แต่ถ้าพี่ฤกษ์ยังไม่เลิกยุ่งกับพิม เริงจะไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งนั้น !!!” ใจเริงประกาศกร้าว ฤกษ์สะอึก ...
หลายวันต่อมา บ้านฤกษ์ ผ่องใสส่ายหน้า
“เชอะ! ทำเป็นพูดว่าเห็นแก่ความดีของหนูพิม จริงๆแล้วไม่กล้าไปสู้หน้าเค้าล่ะสิ ตอนทำล่ะไม่อาย ตอนนี้จะมาหน้าบาง ดีออก!!” ฤทธิ์ปรามๆ ผ่องใส ฤทธิ์ ฤกษ์คุยกันอยู่ที่มุมหนึ่งของบ้าน แอ๊ดคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง
“พอเถอะคุณ สถานการณ์มันก็แย่อยู่แล้ว อย่ามาราดน้ำมันลงบนกองไฟอีกเลย ดูหน้าเจ้าฤกษ์มันสิ เครียดจนหมองไปหมดแล้ว” ผ่องใสเริ่มรู้สึกตัว มองหน้าฤกษ์ที่เครียด ซึม น่าสงสาร ผ่องใสลดอารมณ์ลง
“ขอโทษค่ะ ฟังแล้วอารมณ์มันก็ขึ้น คุณฤกษ์นี่ก็ท๊นทนนะคะ ไม่รู้ว่าทนอยู่ได้ยังไง”
“ถ้าเริงอารมณ์ไม่ดี ความเครียดมันก็ส่งผลถึงลูก ผมพยายามอดทนตามใจเค้าเท่าที่จะทำได้ ลูกจะได้ไม่เป็นอันตราย ที่ทำทุกวันนี้ก็เพื่อลูก” ฤกษ์พูดด้วยความมุ่งมั่น ผ่องใส แอ๊ด ฟังแล้วก็สงสาร
“อีกแค่ไม่กี่เดือน พอเริงคลอดเรียบร้อย ผมคิดไว้แล้วว่าจะทำยังไงต่อไป ถึงวันนั้นผมคงต้องพ่อกับน้าผ่องช่วยด้วย”
“ได้ บอกมาเลย พ่อรับไม้ต่อเอง แต่ตอนนี้รับมือเฉพาะหน้ากันไปก่อน” ฤทธิ์พูดพลางพยักเพยิดไปทางด้านหลัง
ทุกคนหันตามไปมอง
ใจเริงเดินเข้ามา แต่งตัวพร้อมออกไปข้างนอก ใจเริงส่งเสียงออกคำสั่ง “พี่ฤกษ์ ไปกันได้แล้วค่ะ”
ใจเริงเห็นหน้าผู้มาเยือนก็ชะงักนิดๆ ยกมือไหว้ฤทธิ์ “สวัสดีค่ะคุณพ่อ”
ผ่องใสเบ้หน้านิดๆ พอได้ยินคำว่าพ่อ ใจเริงหันมาทางผ่องใส พร้อมกับยกมือจะไหว้
“สวัสดีค่ะ” มือใจเริงยังไม่ทันจะประกบกันดี ก็ส่งเสียงจะอาเจียนแทรกขึ้นมา “อ้ววกกกกกก !”
ผ่องใส แอ๊ด ตกใจ แอ๊ดรีบหันไปหยิบกระโถนหรือถังขยะแถวนั้นส่งมาให้ “นี่ค่ะ อ้วกใส่นี่ค่ะ แอ๊ดขี้เกียจล้างบ้าน”
ใจเริงไม่รับถังขยะ แต่ทำท่าจะอ้วกต่อ แอ๊ดต้องเคลื่อนถังตามคอยรองรับอ้วก “อ้วกกกกก”
จริงๆ ไม่มีอะไรออกมา แต่ทำท่าเล่นใหญ่มาก “เริงไม่รู้เป็นอะไร เห็นหน้าคุณน้าแล้วมันจะ...”
ใจเริงทำท่าพะอืดพะอม “อ้ววกกกกกก !! ผ่องใส่งงๆ
“เนี่ยค่ะ พอเห็นปุ๊บก็” ใจเริงทำเป็นหันมามองหน้าผ่องใส “อ้วกกกก!!! สงสัยว่าลูกจะเกลียดขี้หน้าคุณน้ามั้งคะ”
ผ่องใสชักสีหน้าเริ่มรู้ “หล่อนนั่นแหละที่ไม่ชอบ อย่ามาโยนให้ลูกหน่อยเลย ที่ได้มาอยู่ในบ้านนี้ก็เพราะเกาะบุญลูก
ยังไม่สำนึก โยนบาปให้ลูกตัวเองอีก เป็นแม่ภาษาอะไรห๊ะ?”