บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 25
บทประพันธ์ - กฤษณา อโศกสิน บทโทรทัศน์ - ณัฐิยา ศิรกรวิไล และ Sanctuary
ภายในร้านอาหาร ใจเริงหันมาเห็นเทิดพันธ์ สองคนสบตากัน ใจเริงเชิดใส่ และควงแขนฤกษ์เหมือนต้องการประกาศความเป็นเจ้าของ “พี่ฤกษ์คะ .. เริงขอไปทักสามีเก่าหน่อยนะคะ”
ฤกษ์ชะงัก หันไปเห็นเทิดพันธ์ ฤกษ์หลบตามีความรู้สึกผิด “ไม่ จะไปก็ไปคนเดียว”
ฤกษ์จะแกะมือใจเริงออกจากแขน ใจเริงยิ่งกระชับแน่น “แค่เดินไปทักแป๊บเดียวไปด้วยกันไม่ได้หรือไง หรือต้องให้เริงร้องกรี๊ดกลางร้าน ถึงจะยอมทำตาม” ฤกษ์มองใจเริง ใจเริงย้ำเอาจริง
“จะไปดีๆ หรือจะไปด้วยความอับอาย และอาจจะเป็นอันตรายกับลูกในท้อง”
ฤกษ์แค้นใจ แต่เพื่อลูกจำใจต้องยอม ใจเริงควงแขนฤกษ์แล้วก็หันมายิ้มกับเทิดพันธ์
เทิดพันธ์นั่งอยู่ที่โต๊ะ มีความอึดอัดปกคลุม ใจเริงควงฤกษ์มาที่โต๊ะ ฤกษ์ท่าทางอึดอัด
“สวัสดีค่ะพี่เทิด แหม..ตอนแรกที่เริงเห็นหน้าพี่เทิด ตกใจคิดว่าเข้าร้านผิด คิดว่าเดินมาเข้ามาในร้านข้าวแกงซะอีก” ใจเริงเยาะหยัน เทิดพันธ์ชะงักกึก ฤกษ์ชักสีหน้าไม่พอใจ พูดเบาๆกับใจเริง “พูดให้มันดีๆหน่อย”
ใจเริงเชิดหน้าไม่สน สุรทินเห็นบรรยากาศไม่ดีเลยช่วยเปลี่ยนประเด็น..สุรทินลุกขึ้นอย่างสุภาพ
“สวัสดีครับคุณใจเริง จำผมได้มั้ยครับ”
ใจเริงหันมา มองหน้าแล้วก็นึกได้ “คุณสุรทิน!”
ใจเริงยิ้มเยาะ “รู้แล้วว่าทำไมพี่เทิดถึงได้มาทานอาหารร้านนี้ มีเจ้ามือนี่เอง”
เทิดพันธ์มองหน้าใจเริง ตาอย่างดุ ใจเริงไม่แคร์ “ไม่ได้เจอกันนาน ยังทำธุรกิจจิวเวอรี่อยู่หรือเปล่าคะเนี่ย”
“ยังทำอยู่ครับ ว่างๆคุณใจเริงแวะไปดูคอลเลคชั่นใหม่ๆ ที่ออฟฟิศได้เลยนะครับ”
“ได้เลยค่ะ ไปกันนะคะพี่ฤกษ์” ฤกษ์มองหน้าใจเริง “เครื่องเพชรคุณทินสวยขาดใจ เวลาใส่ใครๆชอบ”
ใจเริงหันมาทางสุรทิน “ลืมแนะนำ คุณทินคะ นี่พี่ฤกษ์สามีของเริงเองค่ะ”
เทิดพันธ์สุดทน สวน “สามี ? ถามภรรยาเค้ายัง ?” หน้าสุรทิน “อ๋ออออออ...เก็ท” ฤกษ์เจ็บจี๊ดใจ ตัดบท
ฤกษ์แกะมือใจเริง “ผมจะไปรอที่โต๊ะ” ฤกษ์พูดจบก็เดินไปเลย ใจเริงเหวอเล็กๆ แล้วก็รีบหันมาลาสุรทิน
“ไปก่อนนะคะคุณทิน ไว้ว่างๆเริงจะแวะไปที่ออฟฟิศนะคะ”