บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 25 หน้า 4
ผ่านเวลา พิมยืนอยู่ที่มุมหนึ่งของวัด..คิดในสิ่งที่ฤทธิ์พูด แล้วก็ตัดสินใจ หันหลังเดินกลับไปที่พัก ดอกบัวปริ่มน้ำ นกบินอย่างอิสระ ดอกไม้ที่บาน ไม้ไผ่ที่เคลื่อนตามแรงดันน้ำ สื่อถึงการหลุดพ้น เริ่มต้นใหม่ มาลีถามด้วยความแปลกใจ “จะกลับบ้าน ?”
“ค่ะแม่..อยู่ไปจิตใจก็ไม่สงบ แม่จะอยู่ต่อก็ได้นะคะ พิมกลับเอง”
“ลูกกลับ แม่ก็กลับ .. พิมคิดถูกแล้วลูก มาปฎิบัติธรรม ต้องมากับสติ มันจะได้เกิดปัญญาไปรับมือกับทุกข์”
พิมสวมกอดมาลี “ค่ะแม่ ตอนนี้พิมขอเอาสติเท่าที่มี ไปเผชิญหน้ากับความเป็นจริงก่อนนะคะ พิมหนีมาพอแล้ว ขอเจ็บแต่จบดีกว่าค่ะ” มาลีดึงพิมมากอดด้วยความสงสาร เห็นใจ .. มาลีเติมพลังให้ลูกด้วยอ้อมกอด พิมค่อยๆเข้มแข็งขึ้นจากความรักของคนรอบข้าง
ภายในบ้านฤกษ์ รูปพิมที่ติดอยู่ที่ผนัง ใจเริงดึงลงมาแล้วก็โยนลงพื้น แอ๊ดรีบถลาเข้าไปรับ “ว้ายยยยย !!!”
ใจเริงไม่สนใจถอดรูปอื่นๆต่อไป แล้วก็โยนอย่างไม่ใยดี บางอันแตก บางอันแอ๊ดรับทัน
“นี่คุณ เอารูปคุณพิมออกไม่ได้นะคะ !”
“ฉันจะเอาออกใครจะทำไม” ฤกษ์เดินเข้ามาตามเสียงเอะอะ แล้วก็แปลกใจ “ทำอะไร ?”
ฤกษ์มองรูปพิมที่อยู่ที่พื้น “เอารูปพิมลงมาทำไม”
ใจเริงหันมา “ลูกไม่ชอบ เวลาเริงเห็นแล้วมันพะอืดพะอม อยากจะอาเจียน เริงคิดว่าน่าจะเป็นของแสลงสำหรับลูก เริงเลยเอารูปพิมออก ลูกจะได้สบายใจ”
แอ๊ดสวน “ลูกหรือคุณเริงกันแน่คะที่เห็นแล้วแสลงใจ”
“นังแอ๊ด อย่าสาระแน ถ้าฉันเห็นหน้าแกแล้วอยากจะอ้วกเมื่อไหร่ แกโดนไล่ออกแน่”
แอ๊ดสะดุ้ง “เฮ้ย” ใจเริงหันมาทางฤกษ์ “เอารูปลงแค่ไม่นานเอง พอหายแพ้ จะเอามาติดเหมือนเดิมเริงก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย” ใจเริงอ้อนฤกษ์ “จริงๆนะคะพี่ฤกษ์ เริงก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม พอเห็นหน้าพิมแล้ว" ใจเริงหันไปมองที่รูปพิม แล้วก็ทำท่าจะอ้วก “อ้วกกกกกกกกก”
ใจเริงวิ่งพุ่งไปที่ห้องน้ำ แล้วก็อ้วกจริงจังมาก เหมือนแพ้ท้องจริงๆ
ฤกษ์จำใจ “แอ๊ดไปช่วยเค้าหน่อยไป ฉันจัดการเรื่องรูปเอง”
“ค่ะ” แอ๊ดจ๋อยๆ ไม่ค่อยอยากไป แอ๊ดเดินไปหาใจเริงที่ห้องน้ำ ฤกษ์เดินมาเก็บรูปพิมที่วางเกลื่อนอยู่ที่พื้น ฤกษ์เก็บรูปไปก็คิดถึงพิมไป เสียงใจเริงดังมาจากในห้องน้ำ