บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 25 หน้า 2

สุรทินยิ้ม “ผมจะรอนะครับ” ใจเริงยิ้มรับแสนดี แต่ปรายตามาเชิดใส่เทิดพันธ์ แล้วเดินสวยๆ ตามฤกษ์ไปที่โต๊ะ

สุรทินมองตาม สายตามองบั้นท้ายใจเริง “หุ่นแบบนี้ ไม่แปลกใจที่ผู้ชายจะนอกใจเมีย”

เทิดพันธ์ส่ายหน้า “บอกเลยว่า “คิดผิด” อย่างแรง” เทิดพันธ์มองใจเริงด้วยความเข็ดขยาด ฤกษ์กับใจเริงที่โต๊ะนั่งไม่ห่างออกไป ใจเริงออดอ้อนฤกษ์สารพัดตั้งใจทำอวดเทิดพันธ์ ฤกษ์อึดอัดและรู้สึกผิด เทิดพันธ์เห็นแล้วก็สงสารพิม

เช้าวันต่อมา เสียงไก่ขัน ..ลานวัดเงียบสงบ .. เริ่มมีผู้คนนุ่งขาวห่มขาวเดินไปมา บางคนก็กวาดลานวัด บางคนก็เดินไปที่ศาลาวัด เพื่อทำวัตรเช้า พิมนอนลืมตา...รู้เลยว่าเมื่อคืนนอนไม่หลับ ใบหน้าอิดโรย แววตาเจ็บช้ำ

เสียงสวดมนต์ “สัพเพสัตตา...สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์”

พิม กับ มาลี นั่งสวดมนต์ทำวัดเช้า กำลังสวดบทแผ่เมตตา อยู่กับชาวบ้านอีกสิบกว่าคน พิมตั้งใจมาก

“เกิดแก่เจ็บและตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น อะเวราโหนตุ” ในใจนึกถึงตอนพิมเห็นฤกษ์กับใจเริงอยู่ในคอนโด

“ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิดอย่าได้จองเวรซึ่งกันและกันเลย”

นึกตอนใจเริงประกาศว่าเป็นเมียอีกคนของฤกษ์ ทะเลาะกันรุนแรง

“อัพพะยาปัชฌาโหนตุ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้พยาบาทเบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย”

พิมปล่อยโฮออกมาเลย ใจมันบิ้อ่อนไหว สับสน กังขา จนเก็บไว้ไม่อยู่ มาลีตกใจรีบหันมาปลอบ “พิม...ไหวมั้ยลูก”

พิมไม่ตอบเอาแต่ร้องไห้โฮออกมา..ชาวบ้านบางคนเริ่มหันมามอง ย่า ยาย แก่ๆยังสวดต่อ มาลีเห็นว่าพิมเริ่มไม่ไหวเลยค่อยๆประคองออกไป พิมร้องไห้อย่างน่าสงสาร .. ในหัวสับสนไปหมด

ผ่านเวลา...เป็นความความนิ่งที่มีบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ ที่ลานวัดเห็นพิมเดินทำสมาธิ...ใบหน้าเคร่งเครียด รอบๆมีคนเดินอยู่ตามมุมต่างๆ มาลีเดินอยู่ไม่ห่างจากพิม เดินไปสักพักพิมก็ทรุดตัวลงนั่งแล้วก็ร้องไห้โฮออกมาอีก มาลีต้องเข้ามาประคอง “พิม..เป็นยังไงบ้างลูก”

พิมร้องไห้ “พิมโอเคค่ะแม่..พิมโอเค” แต่สภาพพิมโคตรจะไม่โอเค “พิม..ไม่ไหวไปพักก่อนนะลูก”

“ไม่ค่ะแม่..พิมอยากทำ เผื่อมันจะลบล้างเวรกรรมที่เคยทำไม่ดีไว้ จะชาติไหนก็ตาม จะได้หมดเวรหมดกรรมกันไป พิมไหวค่ะ”  พิมฮึดลุกขึ้นยืน แล้วก็เดินต่อ..เดินไปร้องไห้ไป.. มาลีเห็นแล้วก็ส่ายหน้า ทั้งสงสารทั้งเห็นใจ

พิมพยายามจะนิ่ง แต่ในใจจริงๆวุ่นวาย และวุ่นวือมาก บางจังหวะเหม่อลอย ไร้สติ พิมนั่งสมาธิแล้วก็ร้องไห้ออกมา แล้วก็พยายามปาดน้ำตานั่งใหม่ ใจไม่สงบ  พิมกินข้าวไม่ลง .. นั่งมองอาหารแล้วก็วางช้อน  พิมช่วยงานในโรงครัวล้างจานแล้วก็เหม่อ..น้ำล้นจนแม่ต้องหันมาปิด พิมถึงได้รู้สึกตัว พิมไหว้พระก่อนนอน พอล้มตัวลงนอนก็ร้องไห้

แม่นอนอยู่ข้างๆ เจ็บปวดไปด้วย