บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 27
บทประพันธ์ - กฤษณา อโศกสินบทโทรทัศน์ - ณัฐิยา ศิรกรวิไล และ Sanctuary
ภายในโรงแรมเทิดพันธ์ ฤกษ์ยิ้มให้ทุกคน
“ผมไม่รบกวนพวกคุณแล้ว .. ยินดีด้วยอีกครั้งนะครับ” ฤกษ์ยื่นมือมา เทิดพันธ์ยื่นมือมาจับ ฤกษ์ดึงเทิดพันธ์มากอด และกระซิบกับเทิดพันธ์ได้ยินกันสองคน “ผมให้คุณยืมตัวภรรยามานานแล้ว .. อีกไม่นานผมคงต้อง “ขอคืน””
เทิดพันธ์อึ้งไป...ฤกษ์คลายกอดแล้วก็ยิ้มให้เทิดพันธ์เหมือนไม่มีอะไร ภายนอกคนอื่นนึกว่าเคลียร์กันแบบแมนๆ
ฤกษ์หันมามองพิมอีกครั้งยิ้มให้แล้วก็เดินไป ทุกคนอยู่ในความเงียบงัน แล้วอย่างที่ไม่มีใครคาด พิมวิ่งตามฤกษ์ไป “พิม!” ทุกคนเป็นอึ้ง เทิดพันธ์มองตามพิม..แววตากังวล มาลัยวรรณมองเทิดพันธ์เป็นห่วง สุพรรญาหันมาเห็นพอดี สุพรรญาสะดุดกับแววตาที่มาลัยวรรณมองเทิดพันธ์ .. มันมีบางอย่างซ่อนอยู่ เทิดพันธ์เริ่มคิดหนักกับท่าทีของฤกษ์และพิม
บ้านฤกษ์ ใจเริงร้องโหยหวน “โอ้ยยยยยยย นังแอ๊ดดดดดด แท็กซี่มาหรือยัง”
แอ๊ดวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา “ทะ...แท็กซี่มาแล้ว...ค่ะ”
“รีบมาพยุงฉันสิ เร็ว”
“ค่ะๆ” แอ๊ดรีบเข้ามาพยุงใจเริง ใจเริงยังคงโวยวาย “แล้วพี่ฤกษ์หายไปไหน!! แกโทรหาพี่ฤกษ์ได้ยัง !!”
“ยังไม่ได้โทรเลยค่ะ ก็คุณให้แอ๊ดรีบไปตามแท็กซี่แล้วจะโทรตอนไหนหล่ะคะ”
“ก็โทรตอนนี้สิ รีบๆโทรหาเดี๋ยวนี้เลย”
“ค่ะๆ” แอ๊ดคลำหาโทรศัพท์แล้วก็นึกได้ “โทรศัพท์อยู่ในห้อง!!” แอ๊ดปล่อยใจเริงเลย
ใจเริงแทบร่วง “ว้ายยยยย!! นังแอ๊ด ปล่อยมาได้ยังไงหะ ? ฉันเกือบล้ม”
“แอ๊ดรีบไปเอาโทรศัพท์ก่อนนะคะ คุณเดินไปที่รถเองก่อนนะคะ” แอ๊ดรีบวิ่งไปที่ห้องเลย ใจเริงเหวอ “นังแอ๊ด !!” แอ๊ดวิ่งไปแล้ว “นังบ้า” ใจเริงยืนแทบไม่ไหว จำใจต้องเดินประคองท้องไปที่รถแท็กซี่ด้วยความน่าสมเพช !
ลานจอดรถโรงแรมเทิดพันธ์ ฤกษ์กำลังจะกลับเศร้าๆ เดินมาที่รถ พิมตามมา มองนิ่งๆ ยังไม่กล้าเข้ามาทัก ดูสภาพทรุดโทรมของฤกษ์แล้วใจหาย ฤกษ์กำลังจะก้าวขึ้นรถ พิมรีบทักขึ้น “พี่ฤกษ์” ฤกษ์หันมา พอเห็นว่าพิมก็ยิ้มกว้าง
“พิม” ทั้งพิมและฤกษ์ข้างในรู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ เหมือนคนที่มีใจให้กัน แต่แสดงออกมาไม่ได้ ได้มาเจอกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาหลายเดือน “พิมสบายดีมั้ย ?”
“ก็เรื่อยๆค่ะ พี่ฤกษ์หล่ะคะ เป็นยังไงบ้าง?” ใจพิมอยากรู้มาก แต่ต้องทำเป็นถามตามมารยาท ฤกษ์ถอนหายใจ
“ก็.....ตามสภาพ” ฤกษ์พยายามพูดกลางๆ “เรื่องพี่ไม่น่าสนใจหรอก” ฤกษ์พยายามยิ้ม